⭕️ چرا قصه آدم‌های شکست‌خورده، نمی‌تواند حرکت‌دهنده به سمت سواد رسانه‌ای باشد؟ محسن احمدی؛ پژوهشگر و مدرس سواد رسانه‌ای 🔻 مدرسان سواد رسانه ای اغلب برای ترغیب مخاطبان خود (به خصوص والدین و خانواده ها) به سوی سواد رسانه ای داستان ها و روایت هایی از انسان های آسیب‌دیده از بی سوادی رسانه ای بیان می کنند تا با نشان دادن الگویی باورپذیر، مخاطب خود را قانع کنند که باید سواد رسانه ای را جدی بگیرند؛ و گرنه به سرنوشت آدم های همان داستانهای فوق الذکر دچار خواهند شد! 🔻 این شیوه اقناع که بنای آن بر «ترس» است، نمونه های متعددی دارد که شاید معروفترین آنها قصه باردار شدن آن دختر 12 ساله با 12 گیگ اینترنت باشد. این داستان تا مدت ها در فضای مجازی عاملی برای تمسخر گوینده و اصل داستان تبدیل شده بود اما کلاس های سواد رسانه ای، پر از اینگونه قصه ها و داستان هاست که ممکن است واقعی هم باشند اما بازگویی آنها، اثر حرکت‌آفرینی در جامعه نخواهد داشت. 🔻 به نظر می رسد روایت ها و مثال هایی که خانواده ها یا افراد موفق را روایت می کنند، اثرگذاری بیشتری بر مخاطب دارند و بهتر می توانند مخاطب را برای کنشگری در حوزه سواد رسانه ای اقناع کنند. مثلا قصه آدم های بیکار و گرفتاری که با داشتن سواد دیجیتال و رسانه، ممر درآمدی یافته اند و درآمدهای خوبی از راه رسانه کسب می کنند. یا قصه خانواده ای که فرزندشان مشکل اعتیاد به بازیهای رایانه ای داشته و با سواد و تربیت رسانه ای توانسته اند او را از بحرانی روحی نجات دهند. یا قصه مالباخته ای در فضای مجازی که وقتی برای بار دوم مورد سوءقصد هکرها و کلاهبردارهای فضای مجازی واقع شده، زرنگی کرده و دست آنها را خوانده است. صدها و بلکه هزاران قصه با لحن روایی مثبت می توان در کلاس های سواد رسانه ای روایت کرد که در آن انسان ها به جای «قربانی» شدن، «قهرمان» می شوند. 🔻 داستان های با لحن منفی، گرچه در کوتاه مدت انسان ها را با ترساندن، به فکر فرو می برند اما در بلندمدت نمی توانند اثر ایجابی برای تربیت و رشد او داشته باشند؛ در حالیکه داستان های با لحن مثبت که در آن، شخصیت اول روایت یا داستان، پیروز از چالش بیرون می آید، قابلیت اثرگذاری بیشتری بر مخاطب دارند و بهتر می توانند او را به حرکت وادارد تا سواد رسانه ای بیاموزد و مهارت سواد رسانه ای را در زندگی به کار ببندد. #روایت #مدرسان #اقناع سواد رسانه‌ای حوزه عاشورا