#نکته حجّت ‌الاسلام و المسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: «اعتقاد به این لباس [روحانیّت]، عجیب بوده است. استادی داشتیم (مرحوم آیت‌الله کشمیری) که از نجف به ایران آمده‌ بود و خیلی پیرمرد خوبی بود. خدا رحمتش کند. در تابستانی ایشان را به خاطر مشکلات ریوی و تنفّسی، به گرگان برده بودند و در طبقۀ دوم یک ساختمان، مَسکن داشت. ایشان بالاخره پیرمرد بود و گاهی برای هواخوردن و رفع بیماری، در بالکن می‌نشست و خیابان را نگاه می‌کرد. روزی همین‌طورکه مشغول نگاه‌کردن به خیابان بوده، یک طلبه از آن‌جا رد می‌شود. ایشان با صدای بلند به بچه‌هایش در ساختمان می‌گوید که بیایید و مرا به داخل ببرید؛ زیرا امروز ـ الحمد للّه. ـ یک طلبه دیدم و دلم شاد شد و نَشاط پیدا کردم. این را چه کسی می‌گوید؟ کسی که آیت‌الله ‌العظمی خویی به ایشان نامه نوشته بودند که بلند شو به نجف بیا و نجف به افرادی مثل شما احتیاج دارد. ایشان از آیت‌الله‌ العظمی خویی، اجازۀ اجتهاد داشت. چنین کسی اعتقادش این است که وقتی طلبه‌ای را با این لباس در خیابان می‌بیند، حظ می‌برد. اهل ایمان، این‌گونه‌اند. به تعدادی حرام‌‌لقمه نگاه نکنید که تحمّل این لباس را ندارند. اهل‌ ایمان لَذّت می‌برند. #طلبگی، #لباس_روحانیت @ghatreghatre 🌷

#فیلم_کوتاه این فیلم را یکی از عزیزانم که از اعضای کانال است، برایم فرستاده است. #حدیث، #زیارت @ghatreghatre 🌷

#شعر و آمدیم كه عاشق شویم و درگذریم كه راز زندگی و مرگ آدمی این بود از: حسین منزوی. البتّه فقط عاشق خداوند والا ـ جلّ جلاله. ـ باید شد. #خدادوستی، #عشق @ghatreghatre 🌷

#نکته 💢 كاربرد نابجا رضا بابایی دقّت و باریک‌بینی در معنا و نسبت میان كلمات، از بایسته‌های درست‌نویسی است. گاهی كلمات در معنای خود به كار نمی‌روند و گاهی در جای خود نمی‌نشینند. برخی كلماتی كه گاهی در معنا یا در جای خود به كار نمی‌روند، به این قرار است: ـ «تقدیر» به معنای اندازه‌گیری یا ارزیابی است؛ نه قدردانی. ـ «تحكیم» به معنای حكم‌دادن و داوری است؛ نه استواركردن. ـ «تجلیل» به معنای انداختن جُلّ بر پشت چارپا است؛ نه بزرگداشت. ... ـ «بهانه» به معنای دلیل ناقص و سست است؛ نه مناسبت؛ بِنا بر این، این جمله، درست نیست: به بهانۀ تولّد ابن‌سیْنا، اوّل اردیبهشت را روز پزشک نامیده‌اند. ـ «پیرامون» به‌ معنای اطراف و در مقابل «كانون» است؛ بنا بر این، «پیرامون ادبیّات» یعنی: حواشی و حومۀ ادبیات؛ نه «دربارۀ ادبیّات». ـ «تا» برای بیان مقصد و هدف است؛ نه نتیجه و حاصل قهری؛ بنا بر این، جملۀ زیر، نیاز به ویرایش دارد: «آن‌قدر غِذا خورد تا مریض شد.»؛ زیرا كسی به هدف بیماری، پرخوری نمی‌كند؛ ولی نتیجۀ قهری آن، همین است. صورت صحیح جمله، این‌گونه است: آن‌قدر غذا خورد كه مریض شد. ... ـ «درب»، عربی و به معنای «در بزرگ = درواز» است؛ بنا بر این به جای «درب خانه» یا «درب قوطی» یا «درب مغازه» باید «درِ خانه» و... گفت. ... ـ اضافۀ اسم به حروف، جایز نیست. غلط: كتاب من جدای از من نیست. درست: كتاب من جدا از من نیست. ـ عبارت «لازم به ذكر است»، ساختاری مشوّش دارد و باید به جای آن از عبارت‌هایی مانند «شایان ذكر است»، «گفتنی است»، «ناگفته نماند» [و] «باید افزود» استفاده شود. #سخن‌گفتن، #ویرایش، #نگارش 🌷 هم درست‌گویی و درست‌نویسی را یاد بگیریم و به آن‌ها عمل کنیم و هم قدر نویسندگان خوب و ویراستاران هنرمند را بدانیم. @ghatreghatre 🌷

#نکته در #تصویر #مقام_معظم_رهبری (دامت برکاته الوافرة)، #سید_حسن_نصرالله (دام عزّه) @ghatreghatre 🌷

#تصویر #گل تقدیم به چشمان زیبای شما @ghatreghatre 🌷

#نکته در #تصویر #بیماری، #توفیق، #خوردن، #شبهه‌ناک، #عبادت @ghatreghatre 🌷

#نکته در #تصویر #توجیه، #نفس_اماره @ghatreghatre 🌷