#تفسیر⭕️رابطة «استغفار» و «باران»!! سورة نوح در مکّه بر پيامبر(ص) نازل شده و چنان‌که از نامش پيداست، سرگذشت نوحِ پيامبر(ع) را بيان مي‌فرمايد. آيات اين سوره، به دعوت مستمرّ و پي‌گير نوح(ع) به سوي توحيد اشاره دارند. و لذا تمامي ده آية آغازين اين سوره که در صفحة 570 آمده‌اند، به انضمام دو آية نخست صفحة بعد مي‌فرمايند: «ما نوح را به سوي قومش فرستاديم و گفتيم: قوم خود را از قهر و خشم خدا، با پند و اندرز بترسان، قبل از آن‌که عذاب دردناک دنيا و آخرت به سراغشان آيد». آن حضرت(ع) نيز، در مقام عرض تضرّع و شکايت از دست مردمش به درگاه خدا «گفت: پروردگارا، من شب و روز از مردمم خواستم که به راه بيايند، امّا دعوت من جز فرار از حق، بر آنها نيفزود» و از آنها جز فرار و گريز، نتيجه‌اي نگرفتم. «من هر زمان، آنها را دعوت کردم که ايمان بياورند تا مشمول مغفرت تو گردند، انگشت‌هاي خود را در گوش‌هايشان قرار داده و جامه‌هاي خود را بر خود پيچيدند و سرها را در گريبان‌ها فرو بردند و در مخالفت با من اصرار ورزيدند و به شدّت استکبار و گردنکشي نمودند». ولي من دست‌بردار نبودم و باز⭕️«آنها را گاه علني، و گاه پنهاني دعوت به توحيد و عبادت کردم و گفتم: از خداي خويش استغفار کنيد تا گناهان شما را بيامرزد که او بسيار آمرزنده است». «اگر چنين کنيد و خود را از گناهان پاک سازيد، او باران‌هاي رحمت خود را پياپي بر شما فرود مي‌آورد و شما را از طريق اموال و فرزندان مدد مي‌رساند و باغ‌هاي سبز و خرّم و نهرهاي جاري در اختيارتان قرار مي‌دهد».⭕️ برگرفته از آثار آيت‌الله ضياءآبادي. @ghjariafsane

⭕️از جمله حقايق مسلّمي که ما از قرآن حکيم استفاده مي‌کنيم، اين‌که: افکار و اخلاق و اعمال ما انسان‌ها، در تعديل يا تخريب نظام کون کبير دقيقاً مؤثّر است. و اين، انسان است که با اخلاق و اعمال زشت و زيبايش، يا عالَم را ويران مي‌سازد، يا آن را آباد مي‌کند. اين آيات، از جمله آياتي است که اثرگذاري کردار نيک انسان را در آبادي اين کرة زمين نشان داده و ريزش باران فراوان از دامن ابر آسمان را که از بين برندة آثار شوم خشکسالي است، معلول استغفار آدميان مي‌داند⭕️و از زبان حضرت نوح(ع) مي‌فرمايد: «فَقُلتُ: استَغفِروا رَبَّکُم، إنَّهُ کانَ غَفّارا، يُرسِلِ السَّماءَ عَلَيکُم مِدرارا، وَ يُمدِدکُم بِأموالٍ وَ بَنين، وَ يَجعَل لَکُم جَنّات وَ يَجعَل لَکُم أنهارا»؛ «به قوم خود گفتم: از خداي خويش استغفار کنيد که او بسيار آمرزنده است. باران پياپي بر شما فرو مي‌ريزد و با اموال و فرزندان به شما مدد مي‌رساند و بوستان‌ها و نهرها در اختيارتان قرار مي‌دهد». @ghjariafsane

در تفسير مَجمَعُ‌البَيان ذيل اين‌آيات⭕️از مردي به‌نام ربيع‌بن‌صبيح نقل شده‌که: نزد حسن بصري بودم‌که مردي وارد شد و از خشکسالي در منطقه‌اش شکايت کرد. او گفت: استغفار کنيد! او رفت. مرد ديگري آمد و از فقر شکايت کرد. به او هم گفت: استغفار کن! سومي آمد؛ از نداشتن اولاد شکايت کرد. به او نيز گفت: استغفار کن. آنها که رفتند، من از روي تعجّب پرسيدم: اين چگونه است‌که شما براي دردهاي گوناگون، داروي واحد دادي و به همه گفتي: استغفار کن؟ گفت: من از پيش خود نگفتم، بلکه دستوري را که قرآن داده‌است، به‌آنها گفتم. بعد، همين آيات را تلاوت کرد.⭕️ @ghjariafsane

و⭕️«استغفار» نيز، يعني آن‌چه را که بازدارندة از حرکت به‌سوي خداست، ترک کردن. و بسيار روشن است‌که استغفار به‌معناي واقعي‌اش، تنها گفتن: أستَغفِرُ الله رَبّي و أتوبُ إلَيه، نيست که تَمَوُّجي در هوا، و تلفّظي است بر زبان! و لذا بديهي است که اين، اثر تربيتي و سازندگي نخواهد داشت! آن‌چه که مطلوب است، حرکت روح و جان انسان مي‌باشد؛ قلب بايد مُستَغفِر باشد! و اگر زبان هم به استخدام روح درآمد و استغفار قلب را بيان کرد، در آن صورت است که کارش ارزش دارد. وگرنه، روح خفته و زبان جنبنده، همچون آدمي است که در خواب حرف مي‌زند!⭕️@ghjariafsane