ترتیل جزء بیست و هشتم قرآن با صدای استاد عبدالباسط @ghjariafsane

⭕️نزول بلا بر اثر مَحبّت دنيا همة هجده آية آخِر سورة نوح از صفحة 571، داستان نوح(ع) با قومش را دنبال مي‌کنند. که ما به آية 25 مي‌پردازيم. اين آيه مي‌فرمايد: ⭕️«مِمّا خَطيئاتِهِم اُغرِقوا، فَاُدخِلوا نارا»؛ اين قوم «بر اثر گناهان و زشتکاري‌هايشان محکوم به طوفان و غرق گشته و در آتش انداخته شدند». در حقيقت، اين آيه، نمونه‌اي است از آيات قرآني که قسمت مهمّي از بليّات ناگوار و حوادث هلاکت‌بار عالم را معلول طغيان و عصيان و تبهکاري‌هاي بشر مي‌دانند.⭕️ برگرفته از آثار آيت‌الله ضياءآبادي⭕️@ghjariafsane

البتّه،⭕️ما نمي‌توانيم بگوييم: تمام بليّات و مصائب عالَم، معلول گناهان مردم است. خير؛ اين کلّيّت را نمي‌توانيم از قرآن استفاده کنيم. زيرا مصائبي بر اساس مقرّرات تکويني عالَم پيش مي‌آيد و دنيا طبعاً با مَکارِه و ناملايمات، اعمّ از فردي و اجتماعي، توأم است. که مولاي ما، علي(ع) فرموده‌است: دارٌ بِالبَلاءِ مَحفوفَه؛ سرايي است که در لابه‌لاي بلايا و گرفتاري‌ها قرار گرفته‌است. و آن‌جا که بلا نيست، بهشت است! و اصلاً توقّع بي‌بلايي از دنيا، توقّعي نابه‌جاست. و يک قسمت از حوادث ناگوار هم، مربوط به سهل‌انگاري‌ها و سست‌کاري‌هاي خود مردم است که مي‌توانند شرايط زندگي را طوري تنظيم کنند که هيچ آسيب نبينند يا کم‌تر آسيب ببينند، ولي چنين نمي‌کنند و قهراً آسيب فراواني مي‌بينند. امّا مي‌توان گفت: قسمت مهمّي از بليّات ناگوار و حوادث هلاکت‌بار عالم، معلول طغيان و عصيان و تبهکاري‌هاي بشر است.⭕️ @ghjariafsane

مرحوم کُليني(رض) در کتاب شريف اصول کافي، اين قصّه را نقل مي‌کند که: ⭕️ حضرت عيسي(ع) با اصحاب خاصّ خود، حواريّين به يک آبادي رسيدند که ويران شده و همه چيز آن به هم ريخته و اجساد مردگان روي زمين افتاده‌بود! فرمود: معلوم مي‌شود بلايي بر اينها نازل شده که يک‌جا مرده‌اند؛ اگر تدريجاً مرده‌بودند، همديگر را دفن مي‌کردند. حواريّون از حضرت مسيح(ع) که از جملة معجزاتش اِحياي موتي، يعني زنده کردن مردگان بود، تقاضا کردند: دعا کنيد يکي از اينها زنده شود و ما را از جريان کارشان باخبر سازد که براي ما هم تنبّهي باشد. حضرت مسيح(ع) از خدا اِستيذان نمود. وحي شد که شب بالاي بلندي برو و مردگان را صدا بزن، جوابت مي‌دهند. طبق دستور، آن حضرت(ع) به‌هنگام شب، بالاي تَلّي ايستاد و گفت: يا أهلَ هذِهِ القَريَه؛ اي اهل اين آبادي! يکي جواب داد: لَبَّيک يا روحَ الله. فرمود: جريان کار شما چگونه بوده که به اين حال افتاده‌ايد؟ جواب داد: بِتنا لَيلَهً فِي العافِيَه، و أصبَحنا فِي الهاوِيَه؛ اوّل شب، با عافيت خوابيديم، صبحگاهان، خود را در جهنّم ديديم.⭕️ البتّه، جهنّم برزخي منظور است. چون برزخ هم، بهشت و جهنّم دارد، غير از بهشت و جهنّم محشري. همين که انسان نفَسش بند آمد و از دنيا جدا شد، خود را مي‌يابد در جايي افتاده که: رَوضَهٌ مِن رياضِ الجَنَّه، أو حُفرَهٌ مِن حُفَرِ النّيران؛ يا باغي از باغ‌هاي بهشت، يا گودالي از گودال‌هاي جهنّم است. در همين آية 25 نيز، دربارة قوم نوح که غرق شدند، مي‌فرمايد: «أغرِقوا، فَأدخِلوا نارا»؛ «همين‌که غرق شدند، داخل در آتش شدند»؛ از ميان آب، به ميان آتش افتادند. هم‌اکنون، رفتگان ما يا در بهشت برزخي خوش زندگي مي‌کنند، يا در جهنّم برزخي عذاب مي‌کشند.@ghjariafsane