✍ حکمت ۷ ✅ امیر المومنین علیه السلام: وَ الصَّدَقَةُ دَوَاءٌ مُنْجِحٌ، وَ أَعْمَالُ الْعِبَادِ فِي عَاجِلِهِمْ نُصْبُ أَعْيُنِهِمْ فِي [آجِلِهِمْ] آجَالِهِمْ ✅ امیر المومنین علیه السلام: صدقه دارويى است سودمند، و كردار بندگان در اين جهان پيش روى چشم آنان در آن جهان است. #نهج_البلاغه #حکمت7 ✳️حجت الاسلام حامد محقق ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ @gholch🌹 #گلچین_شده_ها

#حکمت_7 💫الصَّدَقَةُ دَوَاءٌ مُنْجِحٌ، وَ أَعْمَالُ الْعِبَادِ فِي عَاجِلِهِمْ نُصْبُ أَعْيُنِهِمْ فِي [آجِلِهِمْ] آجَالِهِمْ و صدقه دارويى است شفا بخش و اعمال بندگان در اين جهان، مقابل چشم آنهاست در آن جهان. 🌴 صدقه به هرگونه بخشش گفته نمى شود، بلکه بخشش هایى است که قصد قربت در آن باشد; خواه واجب باشند مانند زکات یا مستحب مانند انفاق فى سبیل الله و خواه جنبه شخصى داشته باشد مانند کمک به یتیم یا محروم یا بیمارى یا جنبه عام داشته باشد مانند بناى بیمارستان و دارالایتام که از آن تعبیر به صدقات جاریه نیز مى شود. اما چگونه این صدقات داروى شفابخشى است، بخشى از آن جنبه حسى دارد که با چشم خود مى بینیم; بیماران محروم از این طریق درمان مى شوند، ایتام سرپرستى مى گردند و بر آلام مستمندان مرهم نهاده مى شود و بخشى از آن جنبه معنوى دارد همان گونه که در حدیث معروف نبوى(صلى الله علیه وآله) آمده است: «دَاوُوا مَرْضَاکُمْ بِالصَّدَقَةِ وَرُدُّوا أَبْوَابَ الْبَلاَءِ بِالدُّعَاءِ; بیماران خود را با صدقه درمان کنید و درهاى بلا را با دعا ببندید». تجربه نیز نشان داده است که پرداختن صدقه براى درمان بیماران بسیار مؤثر است. این سخن را با حدیثى از امام کاظم(علیه السلام) پایان مى دهیم: شخصى خدمت آن حضرت آمد و عرض کرد: فرزندان و همسر من ده نفرند که همه بیمارند. فرمود: «داوِهِمْ بِالصَّدَقَةِ فَلَیْسَ شَیْءٌ أَسْرَعَ إِجَابَةً مِنَ الصَّدَقَةِ وَلاَ أَجْدَى مَنْفَعَةً عَلَى الْمَرِیضِ مِنَ الصَّدَقَة; آنها را با صدقه درمان کن، زیرا چیزى سریع الاجابه تر و چیزى مفیدتر براى درمان بیماران از صدقه نیست. 🌷«اعمال بندگان در این جهانِ زودگذر در برابر چشمان آنها در آن جهان (پایدار) است»; (وَأَعْمَالُ الْعِبَادِ فِی عَاجِلِهِمْ، نُصْبُ أَعْیُنِهِمْ فِی آجَالِهِمْ). همان گونه که بعضى از شارحان نهج البلاغه تصریح کرده اند، این کلام امام اشاره روشنى به 💡تجسم اعمال در قیامت دارد. منظور از تجسم اعمال این است که اعمال نیک و بد هر یک در روز قیامت به صورت مناسب حسى درمى آید. مثلا نماز در قیافه یک انسان زیبا و صالح و ظلم و ستم به صورت دودى سیاه و خفقان آور مجسم مى شود و انسان ها در کنار اعمال مجسم خود خواهند بود و بخشى از پاداش و کیفر آنها از این طریق صورت مى گیرد. در قرآن مجید نیز آیات فراوانى وجود دارد که ظاهر آن تجسم اعمال است مانند آنچه در آخر سوره «زلزال» آمده است: «(فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّة خَیْراً یَرَهُ * وَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّة شَرًّا یَرَهُ); هرکس به اندازه سنگینى ذره اى کار نیک کند آن را مى بیند و هرکس به قدر ذره اى کار بد کند نیز آن را خواهد دید @gholch🌹 #گلچین_شده_ها

😭😭😭 بی اختیار گریه ام گرفت.. خدا لعنت کند به مسبب این واقعه تلخ! لعنت خدا به مشوقین بی حجاب..! لعنت به ارازل و اوباش ..😡 #حجاب #غیرت #شهید_حمیدرضا_الداغی

موضوع: #_عجب_کبر_غرور🍃

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم عبادت در حقیقت وسیله‌ای است برای خودسازی و هدف از آن رسیدن به کمال انسانیت است؛ ولی آفاتی دارد که آن را به فساد می‌کشاند. یکی از این آفات عُجب است. ممکن است کسی عبادت کند، عبادتش هم زیاد باشد، ولی با عُجب و خودپسندی تمامی عباداتش را فاسد کند.

: در روایتی از امام صادق علیه السلام چنین نقل شده است: شيطان ملعون به لشکریانش گفت: اگر در سه كار بر فرزند آدم چيره شوم، ديگر باكى ندارم كه چه كار خواهد كرد؛ زيرا آن كار از او پذيرفته نمى‌شود: هرگاه عملش را زياد شمارد (غرور)و گناهش را فراموش كند(نِسیان) و خودپسند شود(عُجب). کسی که این سه خصلت را داشته باشد، هرچه نماز بخواند، روزه بگیرد، حج برود، کار خیر انجام دهد، درس بخواند، کتاب بنویسد... فایده‌ای ندارد، زیرا با این سه خصلت در هر موقعیتی از علم و عمل باشد، قطعاً هلاک می شود.

: این سه خصلت ارتباط نزدیکی با همدیگر دارند، بلکه می‌توان گفت که خصلت اول و دوم حاصل خصلت سوم است. یعنی وقتی انسان گرفتار خودپسندی می‌شود، آن وقت است که عمل خود را زیاد می‌بیند و در نتیجه گناهش را از یاد می‌برد. ریشه این گناهان هم جهل است. زیاد شمردن عمل، نسیان گناه و عُجب نتیجه جهل است. اگر انسان حقیقتاً‌عالم و اهل معرفت باشد، هیچ وقت عمل خود را هر چند که به حسَب ظاهر زیاد باشد، زیاد نمی‌داند،

: هیچ گاه گناهش را فراموش نمی‌کند و هرگز دچار خودپسندی نمی‌شود. از این رو، می‌بینیم که امیر مؤمنان علی علیه السلام با این که پیامبر گرامی صلّی الله علیه و آله و سلّم یک ضربت او در خندق را بالاتر از عبادت جنّ و انس دانستند، باز هم خود را نیازمند می‌داند و از کمی زاد و توشه برای سفر آخرت آه می‌کشد این خصوصیت اهل معرفت است که کارهای نیک خود را کم می‌شمارند. نمونه عینی زمان ما امام امت ـ رضوان الله تعالی علیه ـ است. آن بزرگوار از جدش امیر مؤمنان علیه السلام الگو گرفته است که وقتی می‌خواهد به فرزندش وصیت‌نامه بنویسد می‌فرماید: «با دست خالی از حسنات و نامه‌ای سیاه از سیئات...»؛ در حالی که در زمان معاصر غیر از ایشان کسی که این همه کار خیر انجام داده باشد، سراغ نداریم .

: و مخالفت با هوای نفس ، در صورت استمرار سرعت و جهت بندگی خالص را به شدت افزایش می دهد. قال الله تعالی: إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ مَنْ كَانَ مُخْتَالًا فَخُورًا سورة {النساء} ایت نمبر {۳۶} ترجمه: خدا كسى را كه متكبر و فخرفروش است دوست نمى دارد.