بی ارزشترین نوعِ افتخار، افتخار به داشتن ویژگی‌هایی است که خود انسان در داشتنشان هیچ نقشی ندارد مثلِ چهره، قد، رنگ چشم، ملیت، ثروت خانوادگي و خیلی چیزهای دیگر. از چیزایی که خودتان به دست آورده اید حرف بزنید.. مثل: انسانیت، شعور، مهربانی، گذشت، صداقت و ... آدمی را آدميت لازم است عود را گر بو نباشد هيزم است... @gholch🌹

اگر به جای محبتی که به کسی کردی از او بی مهری دیدی مایوس نشو چون برگشت آن محبت را از شخص دیگری در رابطه با موضوع دیگری خواهی گرفت شک نکن تو فقط خوب باش و خوب بمان @gholch🌹

⬅️ مراقب گفتگوهای درونی خویش باشید... وقتی افکار منفی در ذهنتان درحال عبور و مروراست، بدانید درحال بدرفتاری باخویش هستید . با خودتان مهربان باشید @gholch🌹

⬅️ حال دلت که خوب باشد; همه دنیا به نظرت زیباست حال دلت که خوب باشد; حتی می شوی همبازی بچه ها و چقدر لذت دارد که آدم حال دلش خوب باشد. حال دلتون تا همیشه خوب عصرتون اروم..رد نگاهتون به عشق @gholch🌹

زندگی پس از زندگی هرروز در ایام ماه مبارک رمضان 🕖 ساعت ۱۹ 🕑 بازپخش ساعت ۲ بامداد شبکه چهار سیما برنامه ای دیدنی، از بیان تجربیات مرگ موقت افرادی که در شرایط خروج موقت روح از جسم قرار گرفته اند. در این برنامه با تجربه‌گران مختلف از شهرها و روستاهای متعدد ایران طی ۴ سال پژوهش، مصاحبه حضوری انجام شده است. 👈 این برنامه در ۳۰ قسمت ۵۵ تا ۶۰ دقیقه ای تولید شده است. @gholch🌹

🌸همگروهی های گلم 🍃یک بغل گلهای زیبا 🌸ازجنس خوش نامی 🍃یک سبد ستاره ازجنس 🌸خوشبختی 🍃و دنیا دنیا آرزوهای خوب 🌸و شاد دارم 🌸تقدیم به شما بندگان خوب خدا🌸 🌸نمازو روزه هاتون قبول حق🌸 @gholch🌹

با خدا حرف بزن با مخلوق اگراشتباه حرف بزنی مچت را می گیرند! اما خدا اینطور نیست؛ خدا به حرفهایت گوش می دهد ↯واین گوش دادن باعث مےشود ڪه حرف‌زدن یاد بگیری @gholch🌹 حاج‌اسماعیل‌دولابے

«‌دعا و حضوری درجهانی ماوراء روزمرگی ها» استاد_طاهرزاده بسیار زیبا..واموزندس... پیشنهاد ویژه مدیر..👆👆👆 @gholch🌹

سلام شبتون لذت بخش.. بسیار اموزنده وووتاثیر گذارس..👌👌 قبل هرکاری لطفا دالنودش کنید..

@gholch 📚فراری 1 چادرم را درمی آورم، تا می کنم و داخل کیفم می گذارم.پیرزنی که از آن سوي خیابان می گذرد با تعجب نگاهم می کند.سرم را پایین می اندازم،دستی به مقنعه ام می کشم و به طرف خانه حرکت می کنم. به دنبال کلید،زیپ کوچک کیفم را باز می کنم. صداي شکستن چیزي و به دنبالش،بگو مگو از خانه ي همسایه می آید،سر تکان می دهم. باز هم که دعوا... در را باز میکنم و وارد خانه می شوم،حیاط وسیع خانه مان این روزها حکم قوطی کبریت را برایم دارد.خانه ات وسیع باشد،هرچقدر هم که بزرگ،تا وقتی محـبت در رگ هایش جریان نیابد،می شود تنگ،سرد،تاریک،حقیر،قفس،زندان و حتی خوفناك.. از سنگفرش ها رد می شوم،ماشین بابا در پارکینگ نیست. از پله ها بالا می روم. در را باز می کنم و داخل میشوم. صداي خنده و قهقهه ي زنانه بلند است. عادت همیشگی مامان،دورهمی هاي سه شنبه! پاورچین پاورچین و خمیده خمیده به طرف پله ها میروم،نمیخواهم مرا ببیند و با تمسخر به یکدیگر نشان دهند؛ دوست ندارم ریز بخندند و مادرم شرمنده شود از داشتن دختري مثل من. پله ي اول را بالا می روم که صداي مامان میخکوبم می کند:نیکی برمی گردم:سلام مامان جواب سلامم را نمی دهد؛مثل همیشــه و من دیگر عادت کرده ام. چرا جواب بدهد وقتی من با کارهایم،به قول خودشان،آبرو و شرافت خانوادگی مان را نشانه رفته ام.... _:بابا زنگ زد گفت ساعت یک می آد دنبالت،براي کلاس کنکور. _:باشه،ممنون باز هم جوابم را نمی دهد،برمی گردد و به طرف هال می رود. از پله ها بالا می روم. صداي قیژ قیژ پله هاي چوبی زیر پاهایم،آرامم می کند. درست است که اهالی این خانه دل خوشی از من ندارند،اما من با در و دیوار این خانه طرح دوستی ریخته ام. #ادامه_دارد