| ازدواج با بهترین همسر دنیا | #قسمت_سوم هر چه در این مسیر جلوتر بریم به سمت سعادت حرکت کرده ایم و اگر عقب بیفتیم یا از مسیر منحرف شویم دچار خسارت بزرگ و گاه جبران ناپذیری شده ایم. دلیل این خسارت زدگی این است که ما برای هدفی به دنیا آمده ایم و طبیعتا اگر به آن هدف نرسیم خسارت کرده ایم. کاری انجام شده اما نتیجه لازم را نداشته است و چه بسا نتیجه معکوس داشته است. آیا این خسارت نیست. همه سرمایه انسان اعم از امکانات مادی و معنوی و استعدادهای فراوانش برای رسیدن به مقام جانشینی خداست. کسی که در این مسیر حرکت می کند ولیّ خداست. ولیّ خدا انسانی است که نه می ترسد و نه از چیزی غمگین است. مقام شادی و بهجت و سعادت محض که هیچ خمودی و افسردگی در آن راه ندارد. اگر کسی که همه سرمایه اش برای رسیدن به یک هدف به این بزرگی و عظمت است، به آن هدف نرسد بلکه خلاف آن هدف برایش حاصل شود، خسارت زده نیست؟ اگر ما مسافریم به سوی خدا و تنها کار ما در دنیا بندگی است پس همه چیز زندگی باید رنگ بندگی بگیرد. اگر کسی مرا از این سفر بازبدارد یعنی مرا از رسیدن به سعادت باز داشته است. خوب یا بد بودن یک چیز بستگی به این دارد که آن چیز مرا در این راه به جلو می برد یا به عقب می کشاند. رفیق خوب کسی است که مرا در این راه یاری می رساند. رفیق بد کسی است که همنشینی با او مرا از رفتن باز می دارد یا سرعت رفتنم را کم می کند. با این حساب، مشخص است که به چه کسی می توان گفت همسر خوب. گاهی جوانان در خیال پردازیشان دنبال شخصی می گردند که تمام کمبودهایی که در خانه پدر و مادر تجربه کرده اند را جبران کند. شخصی را تصور می کنند که بهترین جواب ها را به خواهش های نفسانی اش می دهد. گاه شخصی بسیار زیبا و خوش تیپ و یا پولدار با فلان مدل ماشین یا خانه و یا فلان جور خانواده و یا اخلاقیاتی خاص را تصور می کنند. آیا واقعا این افراد مناسب ترین و بهترین همسر برای انسان اند. آیا بهترین همسر دنیا کسی است که ما تصور می کنیم؟ اگر کسی آن جوری باشد که ما دلمان می خواهد، آنگاه او بهترین همسر دنیاست؟ برفرض اگر یک پسر با زیباترین دختر دنیا ازدواج کند حتما به بالاترین سعادت می رسد؟ کسی چه می داند شاید با این ازدواج، بیچاره شود. شاید با این ازدواج از مسیرش خارج شود. آیا ازدواج های پولدارها و فوق ستاره های سینما که پس از چندی به جدایی کشیده شده اند را ندیدیم؟ واضح است که خیال پردازی ها و آروزهای ما لزوما به مصلحت ما نیستند. این قانون کلی، هم در ازدواج و هم در سایر موارد ساری و جاری است. بسیار تجربه کرده ایم یا در زندگی دیگران دیده ایم که گاهی چیزی را می خواهیم و بدان دست می یابیم و بعد پشیمان می شویم که چرا چنین آرزویی داشتیم. از مرحوم آیت الله قاضی (رضوان الله علیه) استاد آیت الله بهجت و علامه طباطبایی (رحمهما الله) نقل شده که می فرمودند چهل سال بعد از نماز حاجتی را از خدا طلب می کردم. بعدا معلوم شد که به صلاحم نبوده است. قرآن عزیز می فرماید: «عَسى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ عَسى أَنْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ» (بقره- آیه 216) [چه بسا چيزها كه شما از آن كراهت داريد در حالى كه خيرتان در آن است و چه بسا چيزها كه دوست میداريد در حالى كه شر شما در آن است و خدا خير و شر شما را میداند و خود شما نمیدانید.] ادامه دارد.. @ghorbani_hamedani