#نهج_البلاغه وَ لاَ يَخِنَّنَّ أَحَدُکُمْ خَنِينَ الاَْمَةِ عَلَى مَا زُوِيَ عَنْهُ مِنْهَا، وَاسْتَتِمُّوا نِعْمَةَ اللهِ عَلَيْکُمْ بِالصَّبْرِ عَلَى طاعَةِ اللهِ وَ الْمُحَافَظَةِ عَلَى مَا اسْتَحْفَظَکُمْ مِنْ کِتَابِهِ نبايد هيچ يک از شما به سبب از دست دادن چيزى از دنيا همچون کنيزکان گريه سر دهد ; بلکه با صبر و استقامت بر طاعت خدا و حفظ آن چه را از کتابش بر عهده شما گذاشته نعمت هاى او را نسبت به خويش کامل سازيد» امام عليه السلام افراد ضعيف و ناتوانى را که به علّت از دست دادن کمى از نعمت هاى دنيا قيافه عزاداران به خود مى گيرند و همچون کسانى که عزيزترين عزيزانشان را از دست داده اند گريه سر مى دهند به کنيزان کم قدر و مايه اى تشبيه مى کند که به جهت کوچک ترين ناملايمات، بلند بلند گريه مى کنند و گاه از شدت بى تابى صداى گريه آن ها در بينى شان مى پيچد. آرى، اين کار بردگان ضعيف است ; بردگان دنيا و اسيران زرق و برق در حالى که اگر درست بينديشند مى فهمند که آن چه از دست رفته هر قدر مهم باشد چيز با ارزشى نيست; زيرا اگر امروز آن را از دست ندهد فردا به هنگام مرگ با همه خداحافظى مى کند و همه را از دست مى دهد!و بعدازمدتی به لطف خدا به دست می آید. #خطبه_173