سینمایی «کوچه بی نام» را با چندتا از رفقا توی کافه_پاتوق دیدیم. یک فیلم پر از خرده روایت و اتفاق‌های دراماتیک. نزدیکی‌اش به زندگی آدم‌های واقعی از همه‌ی صحنه‌های فیلم، طراحی لباس‌ها، بازی بازیگرها (مخصوصا باران کوثری) و حتی لوکیشن‌ها می بارید و البته که کارگردان همه‌ی این‌ها را طوری کنار هم چیده بود تا به آنچه می خواهد برسد. فیلم که تمام شد، گعده گرفتیم و درباره آنچه دیدیم حرف زدیم. هر کداممان کنار حسِ مشترکِ خیییلی درام بودنش، از زاویه نگاه خودمان به فیلم نگاه کردیم: یکی فیلم را منطبق بر واقعیت‌های جامعه می دید و هرچه به تصویر کشیده بود را درست می‌دانست... یکی فیلم را مبتلا به سیاه نمایی دید... یکی شکاف بین نسل‌ها را دید توی فیلم... یکی افراط و سخت‌گیری مادر را نقد کرد... یکی بی‌تفاوتی پدر را مسئول همه چیز می دانست... یکی بچه‌ها را گدای توجه و محبت... اما آنچه تقریبا همه درباره‌اش به تفاهم رسیدیم این بود که فیلم یک خط فکری را دنبال می‌کند و آن هم این بود: «به کار هم کار نداشته باشیم!!!» و من نتوانستم جمله ی سازنده ی فیلم که گفته بود «این فیلم با موضع بی‌طرفانه نسبت به اقشار مختلف جامعه ساخته شده است» را باور کنم!😇 #فیلم_نوشت @giyume69

#دُرُست_نوشت @giyume69

🌿از ما استخوان هایی خواهد ماند، که حسین را دوست دارد... #دل_نوشت @giyume69

کتاب‌هایی که فروردین خوانده شد: ☘خانه ی ادریسی ها از غزاله علیزاده (از قبل شروع کردم توی فروردین تموم شد) ☘فصل توت های سفید از سیده عذرا موسوی ☘دغدغه های فرهنگی حضرت آقا ☘مردگان راوی از مریم ساحلی ☘لبخند مصطفی از مریم دوست محمدیان کتاب هایی که مراجعات بهشون داشتم این ماه: ☘حرکت درمه از آقای شهرستانی ☘هنر داستان نویسی از یونسی ☘طرح کلی اندیشه از حضرت اقا اگه کتابایی که برای بچه ها قبل از خواب میخونیم هم حسابه: ☘خمره از هوشنگ کرمانی ☘جلد اول ایلیا حیفیا از عباسی ولدی #کتاب_فروردین @giyume69

"مردگان راوی" نوشتهٔ مریم ساحلی در حدود ۱۰۰ صفحه توسط نشر نیستان به چاپ رسیده‌است. شاید بشود گفت چند ماه اخیر یکی از بهترین کتاب‌هایی بود که خوانده‌ام. روایت داستانی از دختر پرستاری به اسم گلبهار که مردگان را می‌بیند و می‌شنود! اما نویسنده از این فرصت نه برای نوشتن رمانی ماورایی و ترسناک بلکه برای بیان اتصال زندگی قبل و بعد از مرگ استفاده کرده است آن هم با تصویرسازی های درست، به جا و زیبا یا شاید هم بشود گفت خیلی زیبا... همراه گلبهار می‌شوی و صدای آفاق را از آن دنیا می‌شنوی، دنیایی که پیوستگی‌اش با حالِ ما آدم‌های به اصطلاح زنده، هم زیباست و هم قابل تأمل. #کتاب_نوشت @giyume69

🌿از کتاب مردگان راوی #تیکه_کتاب @giyume69

🌿 آباد‌سازیِ یک گوشه‌ی گُمِ جهان به دست ما، آباد‌سازی کُلِ عالم است به دستِ همگان... 📚از کتاب مردی در تبعید ابدی ✍🏻 نادر ابراهیمی #زندگی_نوشت @giyume69

🌿معلم ها... #احسان_عبدی‌پور #زندگی_نوشت @giyume69

آمدم بنویسم «ما» دیدم از زبان خودِ خودم مشق کنم بهتر است که کسی خرده نگیرد که ما نیستیمُ ما نمی‌خواهیمُ.. پس نوشتم «من»... «من» سال‌هاست، پشت تابوت‌هایتان می‌دَوَم. فاصله‌ام تا شما زیاد است ولی همه‌ی این فاصله را خواهم دوید به عشقِ رسیدن به شما و به مسلکتان... سال‌هاست نسیم محبتتان می‌وزد به سربندهای آویزانِ توی خانه‌ام، همان‌ها که شما می‌بستید و می‌زدید به دلِ عاشقی و حالا با هر تکانشان عطر مرامتان می‌پیچد توی خانه‌ ... آری من سال‌هاست که پشت تابوت‌هایتان می‌دَوَم از همان وقت که بین همهمه‌های نوجوانی نشانم دادید خانه‌ی دوست کجاست... به وقتِ تشییع شهید گمنام جمکران/ اردیبهشت ۱۴۰۳ #دل_نوشت @giyume69

دختر که داشته باشی‌ گاهی به اجبار قلبت وسط کارهای روزمره، وسط سرشلوغی‌های درسی و کاری، روانه‌ی بازار می‌شوی برای یک پارچه‌ی سفید که بعد گل‌های صورتی، کاشته شود رویش و بشود یک لباس. یک لباس با دامن پرچین برایش... دختر که داشته باشی کافی‌ است دستت را به کمر بگیری و هنوز آه را کامل نگفته باشی تا دست‌های کوچکش، اسباب‌بازی‌های روی فرش را هل بدهند توی سبد، بعد رو به تو لب‌هایش را تکان بدهد که: «تو استراحت کن مامانی، خودم خونه رو جمع می‌کنم.» دختر که داشته باشی و همسایه‌ی فاطمه‌ی معصومه‌(س) که باشی، چادر سفید گُل‌‌گُلی‌اش را می‌پوشد و تو را راه می‌اندازد پشت سرش که بروید حرم‌. رو به ضریح می‌ایستد و دست می‌گذارد روی قلبِ کوچکش: «سلام عمه جون» روی سنگفرش‌های حرم بالا‌ و‌ پایین می‌پرد و تو نگاهش می‌کنی! ذوق می‌کنی، دعایش می‌کنی، سرت را برمی‌گردانی رو به گنبد و می‌سپاریَش به فاطمه معصومه(س)... #زندگی_نوشت @giyume69

🌿کوچک و بزرگ در پناهش، عجب مهربان خدایی! #دل_نوشت ‎‎‎‎‎ ‎‎‎‎‎ ‌‎‎‎‎‎@giyume69

#دُرُست_نوشت @giyume69