#برشی_از_کتاب_قلمرورضایت به بهانه #انتخابات ریاست جمهوری 💠 انتخابات و «حکمرانی خوب»(2) 1. حکمرانی دینی (دینی بودن حکومت) حکومت خوب، آن است که مقدّس و آسمانی باشد و با دین گره بخورد. در اندیشۀ سیاسی اسلام، «همراهیِ دین و دولت» یک اصل اساسی شمرده شده و «تفکیک» این دو از یکدیگر مردود است. این بدان جهت است که سلامت و صلاح مکتب، به وجود حکمرانی است و صلاح و سلامت دستگاه حکمرانی، به وجود دین، و هیچ کدام بدون دیگری، ره به جایی نمی‏ برد. ▪️از دیدگاه پیامبر اکرم(ص)، دین، «امین» است و حکومت، «نگهبان». حکومت بدون «امانتدار»، به خیانت و نابودی می‌انجامد، و دینِ بدون «نگهبان»، از بین خواهد رفت. ▫️در برخی دیگر از روایات آمده است که دین، «پایه و اساس» است و حکومت، «نگهبان». هر آن چیزی که «پایه و اساس» نداشته باشد، ویران می ‏شود و هر آنچه «نگهبان» نداشته باشد، از بین می‌رود. 🔸در برخی دیگر از روایات آمده که دین و زمامدارِ عادل، برادرانی هستند که صلاح هر یک به دیگری وابسته است. اسلام، «پایه» است و زمامدار عادل، «نگهبان». هر آنچه بی‌پایه باشد، ویران خواهد شد و هر آنچه بی‌نگهبان باشد، از بین می‌رود. ❇️ از این بیان، روشن می ‏شود که صلاح دنیای مردم، با دین و نظام دینی گره خورده است. از این رو، نه تنها دین‌خواهی و دین‌محوری، به زیانِ دنیای مردم نیست، بلکه تنها راه رسیدن به آن است و هر راه دیگری، محکوم به شکست است... ادامه دارد..... بخش اول 👈 کلیک کنید 📚 برشی از کتاب: قلمرو رضایت 📣 رسانه دینی باشیم 🌐 صفحات مجازی

#برشی_از_کتاب_قلمرورضایت به بهانه #انتخابات ریاست جمهوری 💠 انتخابات و «حکمرانی خوب»(3) 2. قانون خوب از دیدگاه اسلام، قانون، یکی از عوامل مهم در حکومت خوب به شمار می‏رود. نادیده گرفتن این اصل، موجب نارسایی در تنظیم حقوق مردم و تأمین آن از جانب حکومت و صاحبان قدرت خواهد شد و کوتاهی در این امر و غفلت از آن، خسارت‌های فراوانی را در پی خواهد داشت که جبران آنها مستلزم پرداخت هزینه‏های سنگین معنوی و مادّی است و چه بسیارند زیان‌هایی که هرگز قابل جبران نیستند.... در نظام اسلامی به «قانون» و «منشأ قانون» و ویژگی‌های آن، توجّه ویژه‌ای شده است. منشأ قانون، «خداوند» است و قانون خدا، هم «ثابت» است و هم «مبنا»ی همۀ امور دیگر. قانونی ارزش دارد که «مصلحت» بشر را در نظر بگیرد، نه «خواست» او را. چه بسا مصلحت و خواست بشر، رو در روی هم قرار می‌گیرند و در این جا اگر مبنای ما خواست بشر باشد، مصلحت او را به پای لذّت امروزش فدا کرده‏ایم؛ امّا اگر مبنای قانون مصلحت بشر باشد، سرنوشت او به خطر نمی‌افتد، پس قانون باید بر اساس «مصلحت» تدوین شود، نه «لذّت و شهوت»، و تدوین بر اساس مصلحت، تنها از عهدۀ «تدوینگرِ مصلحت‌شناس» بر می‌آید و این شخص کسی جز خداوند متعال نیست... قوانین الهی بر اساس مصالح و مفاسد واقعیِ بشر تنظیم می‌شوند، نه سلیقه‌ها و احساسات زودگذر و مخرّب و این، یکی از نقاط تفاوت میان مدنیّت دینی و مدنیّت غربی است که بر خواست مردم (اومانیسم) استوار است. ادامه دارد..... 👈بخش دوم 📚 برشی از کتاب: قلمرو رضایت 📣 رسانه دینی باشیم 🌐 صفحات مجازی

#برشی_از_کتاب_قلمرورضایت به بهانه #انتخابات ریاست جمهوری 💠 انتخابات و حکمرانی(4) پیشتر گذشت: رضایت سیاسی-اجتماعی 1. ضرورت حکومت دینی 2- قانون خوب و اینک: 3. مجریان خوب سومین عامل مؤثّر در تأمین حکومت خوب، مجریان قانون‏ اند. «عدالت و عصمت قانون»، برای بر قراری حکومت خوب، شرط «لازم» است؛ امّا «کافی» نیست. برای حکومت خوب، به عوامل دیگری نیاز است که یکی از آنها «عصمت و عدالت مجریان» است. حتّی قانون خوب و عادلانه اگر به دست مدیران فاسد اجرا شود، به ابزاری در جهت تأمین خواسته‌‏های نامشروع آنان تبدیل خواهد شد. این افراد، یا قانون را «تفسیر به رأی» می‌کنند و یا مواردی از آن را «تعطیل» می‌نمایند و یا «بدعت» می‌گذارند و چیز جدیدی به آن می‌افزایند تا منافع خود و هم‌مسلکانشان را تأمین کنند. در تاریخ اسلام به راحتی می‌توان کسانی را یافت که بر محور مصالح و حزب خود عمل می‌کرده‌‏اند، هر چند به اصطلاح، «حاکم اسلامی» نیز بوده‏ اند؛ امّا در مقابل، کسانی نیز بوده و هستند که جز به رعایت قانون و ادای حقوق مردم نمی‌اندیشیده و نمی‏ اندیشند. این همه تفاوت در اهداف، رفتار، گفتار و آثار (با وجود وحدت قانون) به خوبی روشن می‌سازد که شخصیت مجریان، نقش تعیین ‌کننده‏ ای در اجرای قوانین دارد و از این جهت است که در نظام اسلامی، توجّه خاصّی به «رکن اجرایی» جامعه شده تا حقّ مردم تضییع نگردد. در نظام اسلامی، رکن «اجرا» از دو بخش تشکیل می‌شود: «رأس اجرا» و «بدنۀ اجرایی».... ادامه دارد... 📚 برشی از کتاب: قلمرو رضایت 👈 بخش سوم 📣 رسانه دینی باشیم 🌐 صفحات مجازی ایتا | ویراستی | آپارات

#برشی_از_کتاب_قلمرورضایت به بهانه #انتخابات ریاست جمهوری 💠 انتخابات و حکمرانی(5) پیشتر گذشت: 1- حکومت دینی 2- قانون خوب 3- مجریان خوب و اینک ادامه بحث مجریان: در نظام اسلامی، رکن «اجرا» از دو بخش تشکیل می‌شود: «رأس اجرا» و «بدنۀ اجرایی». در رأس اجرا شخص «امام معصوم» قرار دارد و در بدنۀ اجرا کارگزاران منصوب از طرف او. یک. رأس اجرا در نظام اسلامی، رأس اجرا معصوم است. «عدالت اجرایی»، رکن دوم برقراری عدالت اجتماعی است. قانون عادلانه، هنگامی قادر است عدالت اجتماعی را بر قرار سازد که انسان‌هایی عادل و وارسته اجرای آن را بر عهده داشته باشند... مجری اوّل باید «معصوم» باشد تا مردم به حقوق خود دست یابند و از شرّ ظالمان، یا در امان باشند و یا بتوانند حقّ پایمال شدۀ خود را از آنان باز گیرند. دو. بدنۀ اجرایى هر چند در بارۀ مدیران پس از معصوم به عصمت قائل نیستیم، امّا انتخاب مسئولان درجۀ دوم به بعد بر اساس «ملاک‌ها» صورت مى‏‌گیرد نه «سلیقۀ افراد و گروه‌ها». به عبارت دیگر، در انتخاب مدیران، اصل «شایسته‌سالارى»، یکى از اصول خدشه‏‌ناپذیر نظام اسلامى است. پیامبر خدا(ص) تصریح می‌‏کند: هر کس زمام کارى از کارهاى مسلمانان را به دست گیرد و کسى را جانبدارانه بر آنان امیر گردانَد، لعنت خدا بر او باد! و خداوند، توبه و فِدیه‏‌اى از او نمى‌‏پذیرد تا آن که او را به دوزخ ببَرَد، و هر کس قُرُقگاه خدا را به کسى ببخشد، به قُرُقگاه خداوند، به ناحق، تجاوز کرده است. پس لعنت خدا بر او باد! ادامه دارد... 📚 برشی از کتاب: قلمرو رضایت 👈 بخش چهارم 📣 رسانه دینی باشیم 🌐 صفحات مجازی ایتا | ویراستی | آپارات

#برشی_از_کتاب_قلمرورضایت به بهانه #انتخابات ریاست جمهوری 💠 انتخابات و حکمرانی(6) پیشتر گذشت: 1- حکومت دینی 2- قانون خوب 3- مجریان خوب و اینک ادامه بحث مجریان: در نظام اسلامى، شایستگى به دو چیز است: «کاردانى و تخصّص» و «امانتدارى و تعهّد». به تصریح امام علی(ع) در انتخاب مدیران، باید به دو چیز توجّه شود: «کفایت» و «امانت». نه تخصّص بدون تعهّد، مفید است و نه تعهّد بدون تخصّص. تخصّص بدون تعهّد، به «فساد» می‌انجامد و تعهّد بدون تخصّص به «نابه‌سامانى». در تحلیل کارگزاران حکومت امام على(ع)، به سه دسته برخورد مى‏‌کنیم: گروهى از آنان، متعهّدان غیر متخصّص بودند که هر چند انسان‌هاى سلیم النفسى بودند، امّا به دلیل بى‏تدبیرى، توان ساماندهى جامعه را نداشتند. گروه دیگر، متخصّصان غیر متعهّدى بودند که هر چند توان ساماندهى جامعه را داشتند، امّا به دلیل فساد اخلاقى، حقّ امانت را پاس نداشتند. گروه سوم، کسانى بودند که تعهّد و تخصّص را در کنار هم داشتند. اینان، هم رسم امانتدارى را مى‌‏دانستند و هم شیوۀ حکومتدارى را، و دریغا که چه اندک بودند! از این دست افراد مى‏توان به مالک اشتر اشاره کرد. ... براى تحقّق این هدف، چند کار مهم باید انجام شود که عبارت‌اند از: یک. «آزمودن پیش از انتصاب»؛ دو. «مراقبت حکومتى»؛ سه. «خودمراقبتى مدیران»؛ چهار. «برخورد شدید و متناسب با متخلّفان». ادامه دارد... 📚 برشی از کتاب: قلمرو رضایت 👈 بخش پنجم 📣 رسانه دینی باشیم 🌐 صفحات مجازی ایتا | ویراستی | آپارات

#برشی_از_کتاب_قلمرورضایت به بهانه انتخابات ریاست جمهوری 💠 انتخابات و حکمرانی(7) پیشتر گذشت: 1- حکومت دینی 2- قانون خوب 3- مجریان خوب: یک: رأس اجرا؛ دو: بدنه اجرایی و اینک ادامه بحث مجریان: سه. ویژگی‌های حکمرانی خوب حکومت، وظایفی دارد که اگر آنها را به خوبی انجام دهد، موجب ایجاد یک نظام سیاسی - اجتماعی خوب می‌‏شود. این جا مجال بحث مفصّل از آنها نیست و تنها به نمونه‏‌هایی از آنچه در آیات و روایات آمده‌ است، اشاره خواهیم کرد: یک. دستور العمل پیامبر(ص) به امیر مؤمنان پیامبر اکرم(ص) وقتی امیر مؤمنان(ع) را برای مأموریتی فرستادند، به وی نکاتی را گوشزد کردند که در پی‏ می‏‌آید: ۱. «هیچ وظیفه‌‏اى و کارى‏ را به فردا وا مگذار؛ زیرا در هر روز، کار و وظیفه‏‌اى هست». از عوامل نارضایتی، تأخیر در کارها و از بین رفتن فرصت‏هاست. این دستور سبب می‏‌شود که امور مردم به موقع انجام شود و زمینۀ رضایتمندی را به وجود آورد. ۲. «براى مردم، نشست عمومى بگذار». ارتباط نزدیک با مردم، موجب احساس ارزشمندی در مردم می‌‏شود و محبّت و صمیمیّت با حاکمان را موجب می‌گردد و از این راه، احساس خوب رضایت به وجود می‏‌آید. ۳. «دون‏پایه را بر بلندپایه مقدّم بدار، و ناتوان را بر قدرتمند، و زنان را بر مردان». ۴. «با کسى که تو را در کارت سرگردان مى‏کند، مشورت مکن، و از قرآن، مشورت بخواه؛ چرا که قرآن، پیشواى توست». ادامه دارد... 📚 برشی از کتاب: قلمرو رضایت 👈 بخش ششم 📣 رسانه دینی باشیم 🌐 صفحات مجازی ایتا | ویراستی | آپارات

#برشی_از_کتاب_قلمرورضایت به بهانه انتخابات ریاست جمهوری 💠 انتخابات و حکمرانی(8) پیشتر گذشت: 1- حکومت دینی 2- قانون خوب 3- مجریان خوب ۴. مردم خوب تدبیر خداوند متعال در باب کیفیت رابطۀ «مردم» و «زمامداران»، تدبیرى شگفت ‏انگیز است. در معارف دین، هم مردم و هم زمامداران، «امانتدار» شمرده شده‌‏اند. ظرافت در این است که حاکمیّت را «حقّ ائمّۀ نور» قرار داده است و برخوردارى از عدالت را «حقّ مردم»؛ امّا به حاکمیّت رسیدن ائمّۀ نور را تکویناً در دست مردم قرار داده و این یعنى «امانتدارى مردم»، و از سوى دیگر، اجراى کامل عدالت را به دست ائمّۀ نور سپرده و این یعنى «امانتدارى زمامداران». خداوند متعال، حاکمیت ائمّۀ نور را در دست مردم قرار داده و اجراى عدالت مردم را در دستان ائمّۀ نور، و این از شگفتی‌هاست. امام رضا(ع) در مراسم ولایت‌عهدى تنها به گفتن این جمله اکتفا فرمود: إنَّ لَنا عَلَیکُم حَقّاً بِرَسولِ اللّهِ‏ وَ لَکُم عَلَینا حَقّاً بِهِ فَإذا أدَّیتُم إلَینا ذٰلِک، وَجَبَ عَلَینا الحَقُّ لَکُم. ما به خاطر پیامبر اکرم(ص) حقّى بر گردن شما داریم و شما نیز حقّى بر گردن ما دارید. هر گاه شما حقّ ما را دادید، ما نیز به وظیفۀ خود عمل خواهیم کرد. پیامبر اکرم(ص) چه تشبیه زیبایی را بیان فرموده است: مَثَلُ الإمامِ مَثَلُ الکَعبَةِ إذ تؤتى وَ لایَأتی. امام همانند کعبه است که باید به سراغ او رفت. البتّه این امر لوازمی دارد: یک. حقّ انتخاب ادامه دارد... 📚 برشی از کتاب: قلمرو رضایت 👈🏻 بخش هفتم 📣 رسانه دینی باشیم 🌐 صفحات مجازی ایتا | ویراستی | آپارات

#برشی_از_کتاب_قلمرورضایت به بهانه #انتخابات ریاست جمهوری 💠 انتخابات و حکمرانی(9) پیشتر گذشت: 1- حکومت دینی/2- قانون خوب /3- مجریان خوب /۴. مردم خوب گذشت که امام همانند کعبه است که باید به سراغ او رفت. البتّه این امر لوازمی دارد: یک. حقّ انتخاب لازمۀ آنچه در بالا بیان شد، آزاد بودن و حقّ انتخاب داشتن انسان است. خداوند متعال، قدرت به حاکمیّت رساندن را به مردم داده است و بر همین اساس، «آزادى در انتخاب» را نیز به وى داده و او را بر سرنوشت خود حاکم کرده است... بر این اساس، حکومت اسلامى... با الزام و اجبار، خود را بر مردم تحمیل نمى‏‌کند و همین امر است که ریشۀ پیدایش بسیارى از پدیده‌‏هاى تلخ و شیرین تاریخ بوده و هست؛ پدیده‌‏هایى چون: انزواى پیامبر اکرم(ص) در مکّۀ، حکومت ایشان در مدینۀ، خانه‌نشینى امام على(ع)، به خلافت رسیدن ایشان، صلح امام حسن(ع)، شهادت سیّد الشهدا(ع)، خانه‌نشینى ائمّۀ اطهار، و غیبت و ظهور حضرت بقیّة اللّه‏(عج). در مقام عمل و در صحنۀ اجتماع، این رأى، خواست و ارادۀ مردم است که پیروز مى‌‏شود و به کرسى مى‌‏نشیند. اگر همه و یا بیشتر مردم چیزى را خواستند و براى به دست آوردن آن اقدام کردند، موفّق می‌شوند و به خواست خود خواهند رسید. البتّه آزادى بشر در انتخاب به این معنا نیست که گزینش او مورد تأیید خداوند باشد و بشر هیچ مسئولیتى در برابر آن نداشته باشد. بین حق و واقعیت، تفاوت وجود دارد. الزاماً آنچه به وقوع می‏پیوندد، حق نیست. دو. حدود خواست مردم ادامه دارد... 📚 برشی از کتاب: قلمرو رضایت 👈 بخش هشتم 📣 رسانه دینی باشیم 🌐 صفحات مجازی ایتا | ویراستی | آپارات