تاناتوفوبیا یعنی ترس از دست دادن عزیزان. در لحظه های بیماری سخت اعضای خانواده یا حمله بی رحمانه کرونا و یا حتی در یک روز معمولی ممکن است این حس را تجربه کرده باشیم! کسی که دوستش داریم،کنارش زندگی کرده ایم،سال ها باهم خندیدیم و گریه کردیم. مشکلات را یکی یکی حل کردیم و غم ها را با هم تقسیم کردیم. لحظه ها، ساعت ها، روزها و سالهای عمرمان را باهم بودیم. حالا تصور کردن نبودنش چه سخت می شود؟! ما را فکر و خیالش هم زمین می‌زند. بعد باید بنشینیم گوشه خانه و مشت مشت قرص بخوریم و مشاورمان نسخه بدهد برای پنیک عصبی، چه کار کنیم! با خودم هر چه دو دوتا چهارتا میکنم به نتیجه نمی رسم. وقتی انقدر تصورش می‌تواند آدم را ضعیف و رنجور کند، او چطور با واقعیت نبودن عزیزش کنار می آید؟ همسر شهید حمزه جهاندیده، چگونه با صلابت شهادت همسرش را تبریک می‌گوید؟ با قلبی مسرور و نفسی مطمئن، شهادت همسر عزیزم جناب سرگرد حمزه جهان دیده در راه آرمان‌های رهبر عزیزم به همه مردم و هم‌وطنانم تبریک عرض می‌کنم. چگونه طفل دو ماهه و فرزند هفت ساله اش را هم حاضر است در راه خداوند بدهد؟ چگونه کلمات را با غرور بر زبان می آورد و برای صهیونیست هایی که همسرش را به شهادت رسانده اند، رجز می‌خواند؟ حکام رژیم صهیونیستی بدانند اگر چه حمزه من به شهادت رسید، اما این بیشه پر است از حمزه‌های این چنین که تنها جانشان را به ساحت مقدس امام خامنه‌ای تقدیم می‌نمایند. 🖤@golabbaton95 #شهید_مدافع_وطن #شهید_حمزه_جهاندیده #ارتش #تشییع_پیکر #وداع #وعده_صادق #حسینیه_انقلاب_اسلامی_دختران_قم