به پنج نکته کلیدی می پردازیم تا خود را در وادی این موضوع راهبردی با ولای منتقم خونش بیابیم: ( این نکات در کنار هم یک پازل را تشکیل می دهند.) ✅ #اول: ما نمی توانیم بنشینیم تا مصیبت پیش بیاید و بعد مصیبت زده شویم. عزاداری دهه اول ماه محرم را برپا می کنیم چون روشنگری است. با این عزاداری بصیرت ایجاد می کنیم، حرف می زنیم، حرف می شنویم تا عاشورا تکرار نشود.  ✅ #دوم: باید قبل از آنکه این امام یا مرجع از دار دنیا برود، مقلد بودن خود را اثبات کرده باشیم تا بتوانیم باقی بر تقلید باشیم که اگر در دهه محرم این کار را انجام ندهیم گویی باقی بر تقلید از سیره نبوده ایم.  ✅ #سوم: ما در سیره اهل بیت علیهم السلام عزاداری برای امام حسین علیه السلام را داریم و زمانی که موضوعی در سیره اهل بیت علیهم السلام باشد دیگر جایی برای چانه زدن ندارد.   در سیره اهل بیت روشنگری در دهه اول محرم صورت می گرفت و حضرات معصومین علیهم السلام در این دهه مجلس روضه را محدود می کردند و بیشتر به دو کار می پرداختند: ✅ روشنگری؛ ✅ شعرخوانی های حماسی و سیاسی؛ افرادی مثل دعبل و دیگران حتما مقید بودند که آخر مجلس و پس از شعرخوانی با موضوعات یادشده، برای امام حسین علیه السلام عزاداری می کردند. پس اصل با مطالب دیگر است و محرم را فقط برای مجلس روضه نمی خواهیم و روضه در فرع مطرح می شود.   دهه محرم دهه تصمیم است و ما به عنوان شیعه باید بنشینیم و فکر کنیم که در میدان دفاع از سیره اهل بیت علیهم السلام هستیم یا خیر. دهه اول محرم دهه تصمیم است و در جریان وقایع عاشورا تماما این تصمیم گیری ها را در مواقع و برهه های محتلف می توان دید. وقتی امام حسین علیه السلام در خیمه فرمودند: فردا هرکس که اینجا باشد کشته خواهد شد، چراغ ها را خاموش کرد و زمانی که چراغ ها روشن شد بسیاری از حاضران از فرط ترس، حتی کفش های خود را بیرون خیمه گذاشته بودند و با پای برهنه فرار کردند.   ✅ #چهارم: آن است که ما از طرف اهل بیت علیهم السلام مامور به برگزاری مجالس روضه صرف و مصائب در دهه اول ماه محرم نشده ایم ولی عملا همین کار را می کنیم، یعنی نوعی افراط و تفریط از سوی ما صورت می گیرد و این افراط و تفریط هیچ جایگاهی ندارد. اهل بیت علیهم السلام مجلس عزاداری را با دو محوری که اشاره شد برگزار می کردند و در این مجالس روشنگری سیاسی داشتند در حالی که اکنون می گویند منبر را سیاسی نکنید.   مساله دیگر فارغ از بیان و روشنگری مسائل سیاسی برگزاری مجالس شعر بود. اکنون کنگره های متعدد شعر برای امام حسین علیه السلام می گیرند ولی اکثر ابیات در مورد شکل و شمایل ظاهری حضرت علیه السلام است. بنابراین، از دهه اول محرم و عزاداری ها برداشت درستی نداشته ایم نه اینکه بد به ما رسانده باشند.   ✅ #نکته_پنجم: اینکه وقتی متن زیارت عاشورا و سایر متون که در مفاتیح الجنان برای امام حسین علیه السلام وارد شده است را بررسی کنیم می بینیم که یک سری خطوط برای ما ترسیم شده است که انسان مصیبت زده نمی تواند به این خطوط فکر کند. انسان مصیبت زده فقط احساسات اش درگیر شده است و ناراحت از اینکه چه بر من می گذرد. چنین شخصی متوجه نیست که مطالبی که در این ادعیه وارد شده مطالبی است که باید روی آن فکر کرد. ما دهه اول محرم را عزاداری می کنیم در حالی که دهه اول، دهه فکر کردن است و عزاداری مصیبت از عصر روز دهم است و علما نیز سیره شان این بوده است که این دهه را تقویت کنند.   وقتی این دهه تقویت نشود و از این فرصت برای تهیه تولید و محتوا و انتقال مفاهیم این #موضوع_راهبردی استفاده نشود شک نکنید که از ما چهره ای مصیبت زده در ذهن همه مردم دنیا بویژه دشمنان اهل بیت علیهم السلام باقی خواهد ماند.