همیشه مرد سفر مرد جاده بود پدر
رفیق و همدم مردم پیاده بود پدر
چو تک درخت ستبری دلش به این خوش بود
که روی پای خودش ایستاده بود پدر
غم یتیمی و غربت حریف او نشدند
سترگ بود نماد اراده بود پدر
به قد کشیدن من روز شب می‌اندیشید
صبور بود کشاورز زاده بود پدر
مرا نشاند بر اسب مراد و توسن بخت
خودش ولی دم رفتن پیاده بود پدر
یتیم خانه‌ی دنیا به او سپرد مرا
که مهربان که صمیمی که ساده بود پدر
درون سینه‌ی او جا برای همهمه بود
دلش گشوده و دستش گشاده بود پدر
خزانه‌ی دل او دانه دانه مروارید
خودش برای خودش شاهزاده بود پدر
پدر که رفت دلم را به آسمان دادم
خودش به من پر پرواز داده بود پدر
برای من پدری کرد و پر کشید و پرید
چه مهربان چه صمیمی چه ساده بود پدر
#سعید_بیابانکی@golchine_sher
دنبال چه می‌گردی پدرم؟
چرا صورتت این همه رو به زمین
نزدیک است
من از این تای کمر می‌ترسم
تو هنوز سلام آفتاب‌های بی شماری را نداده‌ای
رو به زمین نه
به آسمان خیره شو
صاف بمان
ستون این خانه نفهم است
یادش نده ویرانی این سقف چگونه است
#رسول_ادهمی@golchine_sher
از سقف اتاق می چکد اشکِ دگر
مادر که نگاه خسته اش مانده به در
رفته ست پدر در پیِ لقمه نانی
برگشته دوباره دستهایش به کمر...
#سیده_مرضیه_یثربی#عضوکانال@golchine_sher
تو کیستی که صدایت به آب میماند
تبسّمت به گل آفتاب میماند
تنت به پیرهن صورتی و دامن سرخ
به تُنگ نیمهپری از شراب میماند
به پشت چشم تو آن سایههای رنگارنگ
به نقش قوسِ قُزح در حباب میماند
تو را شبی سر راهی دو لحظه دیدن و بعد
به خانه یاد تو کردن به خواب میماند
از آن تبسّم نوشت به سینه یادی ماند
چو برگ گل که به لای کتاب میماند
کسی که شعر تو را گفت نشئهی سخنش
به مستی میِ بیرنگ ناب میماند...
#یداله_مفتون_امینی@golchine_sher
پدر
دستهایش را تا کرد و در چمدان گذاشت
مادر
چشم‌هایش را در بقچه‌ای پیچید
پدر با چمدان و بقچه بیرون رفت
و با چند دست لباس برای من برگشت
شب شنیدم
که پدر می‌گفت
آن‌ها را به قیمت خوبی فروخته است
#سهیل_خطیب_مهر@golchine_sher
