نوشتم اول خط: بسمه تعالی سر
بلندمرتبه پیکر، بلندبالا سر
فقط به تربت اعلات سجده خواهم کرد
که بندۀ تو نخواهد گذاشت هرجا سر
قسم به معنی «لا یُمکن الفرار از عشق»
که پُر شده‌ست جهان از حسین سرتاسر
نگاه کن به زمین! ما رایت الا تن
به آسمان بنگر! ما رایت الا سر
سری که گفت من از اشتیاق لبریزم
به سرسرای خداوند می‌روم با سر
هرآنچه رنگ تعلق، مباد بر بدنم
مباد جامه، مبادا کفن، مبادا سر
همان سری که یَُحّب الجمال محوش بود
جمیل بود جمیلا بدن جمیلا سر
سری که با خودش آورد بهترین‌ها را
که یک به یک همه بودند سروران را سر
زهیر گفت حسینا! بخواه از ما جان
حبیب گفت حبیبا! بگیر از ما سر
سپس به معرکه عابس «اَجَنَّنی» گویان
درید پیرهن از شوق و زد به صحرا سر
بنازم ام وهب را به پارۀ تن گفت:
برو به معرکه با سر، ولی میا با سر
خوشا به حال غلامش، به آرزوش رسید
گذاشت لحظۀ آخر به پای مولا سر
در این قصیده ولی آنکه حُسن مطلع شد
همان سری‌ست که بُرده برای لیلا سر
سری که احمد و محمود بود سر تا پا
همان سری که خداوند بود پا تا سر
پسر به کوری چشمان فتنه کاری کرد
پُر از علی شود آغوش دشت، سرتاسر
امام غرق به خون بود و زیر لب می‌گفت:
به پیشگاه تو آورده‌ام خدایا سر
میان خاک، کلام خدا مقطعه شد
میان خاک: الف، لام، میم، طاها، سر
حروف اطهر قرآن و نعل تازۀ اسب
چه خوب شد که نبوده‌ست بر بدن‌ها سر
تنش به معرکه سرگرم فضل و بخشش بود
به هر که هرچه دلش خواست داد، حتی سر
نبرد تن به تن آفتاب و پیکر او
ادامه داشت ادامه سه روز ...اما سر -
جدا شده‌ست و سر از نیزه‌ها درآورده‌ست
جدا شده‌ست و نیفتاده است از پا سر
صدای آیۀ کهف الرقیم می‌آید
بخوان! بخوان و مرا زنده کن مسیحا سر
بسوزد آن همه مسجد، بمیرد آن اسلام
که آفتاب درآورد از کلیسا سر
چه قدر زخم که با یک نسیم وا می‌شد
نسیم آمد و بر نیزه شد شکوفا سر
عقیله غصه و درد و گلایه را به که گفت؟
به چوب، چوب محمل؛ نه با زبان، با سر
::
دلم هوای حرم کرده است می‌دانی
دلم هوای دو رکعت نماز بالا سر
#سیدحمیدرضا_برقعی
#امام_حسین_ع_مناجات
#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه
#دیر_راهب
@golchine_sher
#امام_حسین_ع_مناجات
#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه
ای چاره‌سازِ مردم عالم، حسین جان
آرامِ قلب‌های پُر از غم، حسین جان
بابِ نجات مردم درمانده از گناه
شرط قبول توبه‌ی آدم، حسین جان
خواندیم آیه‌آیه غمت را و سوختیم
تفسیر سرخ سوره‌ی مریم، حسین جان
فرصت کم است! روزی چشم مرا بده
آقای گریه‌های دمادم، حسین جان
جانِ تمام مرثیه‌خوانان فدای تو
ای شور روضه‌های محرم، حسین جان
در پای روضه‌های تو جانْ نذر کوچکی است
ما را ببخش بابت این کم، حسین جان
::
افتاده‌ای میانه‌ی گودال روی خاک
تسبیح دانه‌دانه‌ی درهم، حسین جان
بر روی نیزه‌های غریبی چه می‌کنی؟!
خورشید نسل‌های مکرم، حسین جان
#حسن_شیرزاد
@golchine_sher