ماهِ رمضان آمده اَز راه ، چه ماهي !
آن ماه که دارد به دلِ آینـه راهي
آئینـهٔ ما ، لُطف خـُــداوَند کریم است
بَـرخیـز و بگو ای دل غمدیده ، إلٰهي !
سَـرمایهٔ من نیست ، بجُز أشك ندامت
یارب ! تو به بیچارگي بَنـده گواهي
پُرسنـد أگر اَز عمـل صالح و تَـقـوا
پاسخ چه دهد؟ خسته دلِ نامه سياهي
هَرچند که یك عُمر ، خطا پشتِ خطا را
جُبـران نتوان کـرد ، به أشکي و به آهي
سنگیني صد کوهِ گنـٰاه است به دوشم
اَز طاعتِ مَقبـول ، ندارم پَـرِ کاهي
دَر دامِ "فضاهای مجازي " دل و جانم
هَر روز شد آلوده به یك نوع گناهي
من خوار و زمین خورده و من خاك نشینم
ای توبه پَـذیرنـده ! نِشانَـم بده راهي
دَر جلوه گـري های شَبِ قدر ، خـُــدايا !
"با بَـرق تَجلّي چه کنـد مُشت گياهي"
گـر اَز تو اَمان خواسته اَم روز مبادا
یادم زِ مُنـٰاجات " عَلي " آمده گاهي
بَـر غُربت خود اَشك ببارم که ندارم
جُـز دوستيِ آلِ علي ، پشت و پناهي
مَـن دَست به دامان "رضا ، شَمسِ شُموسَم"
شـٰاید که به این ذَرّه کند ، نیم نگاهي
با آنکه به صَد طَعنه و توبیخ ، سِـزائیـم
هَمسـٰایه دیوار به دیوار رِضائیـم
#غَفـورزاده_شَفَـق
@golchine_sher