امام علی (علیه‌السلام) #امیرالمؤمنین_علیه_السلام #قصیده اگرچه شأن علی «کُلَّ شَیءٍ أحصَینا»ست ولی فضائل او غیر قابل احصاست به قلب سورۀ یاسین، علی امام مبین به بطن سورۀ طاها، علی امام هداست علی تبلور رحمت به باء بسم‌الله ولی به باء برائت شرار قهر خداست به «اَلّذِی خَلَقَ المَوتَ وَ الحَيَاة» قسم علی به مُلک خداوند «أَحسَنُ عَمَلا»ست علی حیات «مِنَ الماءِ کُلَّ شَیءٍ حَیّ» علی‌ست ماء معینی که عین آب بقاست علی‌ست حصن حصینی که آیة‌الکرسی علی‌‌ست حبل متینی که عروة‌الوثقی‌ست علی فروغ حرا، یار غار پیغمبر علی به چشم محمد، چراغ اوحیناست علی کسی‌ست که از کودکی قیامت کرد به پاس حرمت پیر پیمبران برخاست علی هرآنچه نبی دید، دیده از آغاز شنیده‌های نبی را شنید بی کم و کاست علی اُذُن، «اُذُنٌ وَاعِيَة»، بِاِذن‌ِالله علی، سمیع‌ علیم و علی سمیع دعاست علی پدر، پدر مهربان این امت علی حقیقت «بِالوالِدَینِ اِحسانا»ست علی به قاطبۀ خلق، «حجة‌الله‌»ست ولی برای علی، حجت خدا زهراست :: قیامت از عطش دیدن علی غوغاست به عشق ساقی کوثر چه محشری برپاست فقط علی‌ست علمدار حمد در محشر فقط علی‌ست که در حشر پرچمش بالاست علی به «إِنَّ إِلَينَا إِيَابَهُم»، ملجأ به «ثُمَّ إِنَّ عَلَينَا حِسَابَهُم»، مأواست علی که هیچ‌کجا رد نکرده سائل را علی که بر سر خوان کرامتش دنیاست خدا کند که مرا از صراط رد سازد «هزار نکتۀ باریک‌تر ز مو اینجاست».. بهشت، منزل «طُوبَىٰ لَهُم وَ حُسنُ مَآب» بهشت، محفل ذکر فضائل مولاست علی‌ست نور خدا، نور دیدۀ احمد علی‌ست چشم خدا، نور چشم او زهراست به حُسن او چه بگویم؟ که او اَباالحَسن است همه وجود حَسن از کرامت باباست مرید غیرت و ایثار اوست ثارالله شهید غربت این مرد، سیدالشهداست به کربلا برکات از ابوتراب رسید به یُمن اوست که در تربت حسین شفاست علی تهجد زین‌العباد در محراب علی صحیفۀ سجاد در مقام دعاست علی‌ست باقر علم و علی‌ست صادق وعد علی‌ست کاظم غیظ و علی امام رضاست علی جواد امامان و هادی امت به سایۀ نجفش، کاظمین و سامراست خدا دوباره حسن بر علی کرامت کرد حسن که عسکر او جن و اِنس و اَرض و سماست بیا به مسجد سهله که بیت مهدی اوست بیا که خانۀ امید اهل‌بیت اینجاست علی‌ست آینۀ «هَل أَتَىٰ عَلَى الإِنسان» چه آینه؟ که در او جلوۀ خدا پیداست نبی به اذن خدا «دَاعِياً إِلَى الله» است نبی سراج منیر و علی صراط خداست علی‌ست «حُجَّةٌ الْبَالِغَه»، یقین دارم خدا گواه که نهج‌البلاغه خود گویاست علی دویست تجلی به جُرج جُرداق است علی عنایت بی‌حد به مکتب عیساست علی مجادله‌اش «اَلّتِی هِیَ أَحْسَن» علی مباهله‌اش نیز، «دَعوَة الحُسنی»‌ست :: صراط سیرِ الی‌اللهِ مصطفی، مولاست که سیر اَنفُسی او به نون اَنفُسَناست امام هشتم ما مستند به قرآن گفت مباهله‌ست که اوج فضایل مولاست نبی کنار علی «شاهِدٍ وَ مَشهُود» است خدا گواه، که «يَتْلُوهُ شاهِدٌ» گویاست #گلچین_مولودی_یازینب_سلام_الله_علیها

#قصیده #پیامبر‌اعظم_صلوات‌الله‌_علیها جهان در اضطرابی سخت و سنگین غرق وحشت بود بشر بازیچه‌‌ای بیچاره در چنگ جهالت بود در آن عصری که خالی بود از انسانیت دنیا و انسان تشنه‌ی یک جرعه از جام عدالت بود پدر می کَند گور دختر دردانه‌ی خود را که این دختر کشی بین عرب نوعی فضیلت بود فقط اعراب نه بلکه زمین با ساکنان خود اسیر فتنه و ظلم و فساد و قتل و غارت بود برای فتنه هرلحظه قریش آماده و ابلیس میان جمع آنها در پی کسب مهارت بود شرافت شد لگد مال شیاطین کشته شد غیرت نماند آثاری از عزّت بشر در بند ذلّت بود به یکباره ورق برگشت در آشوب دورانی که خلقی روز و شب سرگشته سرگرم جنایت بود خدا نوری فرستاد و از آن روشن شد این عالم که بر اندیشه ها تابید و آغاز هدایت بود خدا از عرش خود روی زمین آورد احمد را محمّد در جهان و خلقت آن رکن و علّت بود همان پیغمبری که قبل از آدم خلق شد آمد که پیش از او میان عرش مشغول عبادت بود نمی دانم که از ترسش فرو می ریخت یا از شوق؟ مدائن داشت ایوانی که جولانگاه قدرت بود به قصد سجده عزّی و هبل ها بر زمین خوردند نصیب مشرکان خواری،نبی در اوج عزّت بود زبان پادشاهان بند آمد تاجشان افتاد ابوجهلان حقیر امّا محمّد با صلابت بود چه اعجازی از این بهتر که در یک دست او قرآن و در یک دست دیگر هم ید بیضای عترت بود #عباس_گودرزی #پیامبر_اکرم_ص #امام_زمان_عج #گلچین_مولودی_یازینب_سلام_الله_علیها