برکه‌ی وقت
از عبدالرضا پالیزدار
گویند که: وقت آدمی، بحرِ طلاست
گویم که: ز وقت گفتن این گونه، خطاست
کز بحر طلا، وقت کجا صید کنند؟
آن برکه‌ی وقت است که صیدش ز طلاست!
نامه‌ای به بهشت، مجموعه شعر عبدالرضا پالیزدار، ص ۲۱۰.
#وقت
#عبدالرضا‌پالیزدار
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
ناقوس وجود
از عبدالرضا پالیزدار
ناقوس وجود آدمی، وِجدان است
کآواز و ندایش، به دل و بر جان است
هر کس به ندایش ندهد گوشِ درون
دانم که دلش همچو دل شیطان است
نامه‌ای به بهشت، پالیزدار، ص ۲۲۰.
#وجدان
#عبدالرضا‌پالیزدار
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
سَد و دریاچه
از عبدالرضا پالیزدار
لب، چون سد و دریاچه‌ی آن، گفتار است
بر این سد و دریاچه، سخن بسیار است
هر دَم مَگُشا سد که پی‌اش مُردابی است
اندازه گشا که حاصلش، گلزار است
نامه‌ای به بهشت، پالیزدار، ص۲۱۶.
#سد‌و‌دریاچه
#عبدالرضا‌پالیزدار
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
پند آسمانی
از عبدالرضا پالیزدار
بدان این پند، پندی آسمانی است
که غیبت‌ها، نشان از ناتوانی است!
مزن از پشتِ سر، تیغ سخن را
که این رزمی عبث، در زندگانی است!
نامه‌ای به بهشت، پالیزدار، ص ۲۱۱.
#پندآسمانی
#غیبت
#عبدالرضا‌پالیزدار
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae