📚#آیه_های_جنون 📚#قسمت_330 در را باز میڪنم و سریع از اتاق خارج مے شوم،ریتمِ ضربانِ قلبم گاهے با یاد آورے شرڪت بالا و پایین میشود... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 همراہ مطهرہ وارد حیاط مے شوم،دو ساعتے باهم صحبت ڪردیم و از برنامہ هایے ڪہ براے آیندہ داریم براے هم گفتیم! همانطور ڪہ چادرش را مرتب مے ڪند مے گوید:روز خیلے خوبے بود! مے خندم:اما نہ براے من! ڪم نمے آورد:براے تو ڪہ عالے بودہ! در را باز مے ڪند:ڪارے ندارے؟ چادر رنگے ام را ڪمے جلو مے ڪشم:نہ عزیزم! بہ مامان و بابات سلام برسون! _چشم! فعلا! میخواهد وارد ڪوچہ بشود ڪہ هر دو با دیدن شخصے ڪہ جلوے در ایستادہ جا میخوریم! روزبہ جدے ایستادہ،همانطور ڪہ ڪیفش را باز مے ڪند مے گوید:سلام! مطهرہ سریع مے گوید:سلام! حالتون خوبہ؟! روزبہ نگاهے بہ من مے اندازد و چند برگہ از داخل ڪیفش بیرون مے ڪشد:ممنون! شما حالتون خوبہ؟! دیگہ شرڪت نمیاید؟! مطهرہ لبخند ڪم رنگے میزند:مزاحم میشم! چادرم را ڪمے روے صورتم مے ڪشم،نگاہ مطهرہ بین من و روزبہ مے چرخد! اخم ڪم رنگے میان ابروهاے روزبہ نشستہ! روزبہ رو بہ مطهرہ مے گوید:از دیدنتون خوشحال شدم! سپس برگہ هایے ڪہ در دست گرفتہ بہ سمت من مے گیرد:سفتہ هاتونو فراموش ڪردہ بودید! سریع سفتہ ها را از دستش مے گیرم و زیر لب تشڪر میڪنم،مطهرہ متعجب خداحافظے مے ڪند و مے رود! همین ڪہ مطهرہ دور مے شود میخواهم در را ببندم ڪہ روزبہ دستش را روے در مے گذارد! _مسئلہ خانم هدایتہ؟! متعجب نگاهش میڪنم و لب میزنم:واقعا معنے حرفا و ڪاراتونو نمیفهمم! لبخند عجیبے ڪنج لبش مے نشیند:ولے من میفهمم! _خواهش میڪنم دیگہ با من ڪارے نداشتہ باشید! همانطور ڪہ بہ چشم هایم زل زدہ محڪم مے گوید:نمے تونم! در را براے بستن محڪم هل مے دهم ڪہ با قدرت نگهش مے دارد! جدے و با خشم مے گویم:اگہ بخواید ادامہ بدید مجبور میشم طور دیگہ اے برخورد ڪنم! جدے مے گوید:از تو ساختمون دارن نگاہ میڪنن! درو ول ڪن نہ براے من خوبہ نہ براے تو! در را رها میڪنم و با حرص مے گویم:چند روز پیش گفتم! اجازہ ندادم از فعل مفرد استفادہ ڪنید! بہ چشم هایم خیرہ میشود:منم گفتم ڪہ اجازہ نخواستم! پوزخند میزنم:فڪر ڪنم یہ چیزے تون شدہ! سرش را تڪان میدهد:آرہ! مطمئن نیستم ولے فڪر ڪنم بهت علاقہ مند شدم! هاج و واج نگاهش میڪنم ڪہ ادامہ میدهد:شما دخترا دوست دارید اینطور محڪم و رڪ بشنوید دیگہ؟! دهانم را باز و بستہ میڪنم اما نمیتوانم چیزے بگویم! جدے بہ صورتم خیرہ شدہ! بہ خودم مے آیم و پوزخند میزنم:مطمئن نیستید! ولے فڪر مے ڪنید ڪہ... ادامہ ے جملہ اش را نمے گویم،مغزم دستورے نمیدهد از دهانم مے پرد:علاقہ روے احتمالات نیست روے اطمینانہ! وقتے اطمینان ندارید یعنے علاقہ اے وجود ندارہ! لبخند میزند:اگہ مطمئن بشم چے؟! جدے بہ چشم هایش زل میزنم:هیچے! همون حرفایے ڪہ بہ مطهرہ و من مے زدید با یڪم تفاوت روزے چند بار براے خودتون تڪرار ڪنید! ابروهایش را بالا میدهد:فڪر نڪنم همچین ڪششے یڪ طرفہ باشہ! سرد نگاهش میڪنم:ولے هست! با اخم نگاهم مے ڪند،منتظر حرف دیگرے نمے مانم و سریع در را مے بندم! صدایش آرام از پشت در مے آید،با تحڪم مے گوید:من دست بردار نیستم! اول براے اینڪہ پسر بچہ ے دبیرستانے نیستم ڪہ ڪَشڪے عاشق بشم و ڪَشڪے فارغ! دوم براے اون برقے ڪہ تہ چشمات مے بینم! نفس عمیقے مے ڪشم و با دست گوش هایم را مے گیرم،مادرم متعجب و با نگرانے وارد حیاط میشود. همانطور ڪہ روسرے روے سرش انداختہ مے پرسد:چے شدہ؟! چشم هایم را باز و بستہ مے ڪنم:هیچے! اخم مے ڪند:مطمئنے؟! صورت گُر گرفتہ! صدایے از پشت در نمے آید،نفس راحتے میڪشم و با حرص سفتہ ها را پارہ میڪنم! تمام دق و دلے ام را سرِ این چهار برگِ بے جان خالے میڪنم! مادرم ڪنارم مے ایستد:اینا چیہ؟! _سفتہ! نفسم را با شدت بیرون مے دهم و وارد خانہ میشوم،بہ سمت آشپزخانہ مے روم و دستم را روے قلبم مے گذارم! تپش هایش شدت گرفتہ... باید بہ مطهرہ همہ چیز را بگویم و بخواهم ڪمڪ ڪند روزبہ را دَڪ ڪنم! سورہ ے هشتم نازل شد سورہ ے طوفان... وجودم طوفانے شد... ✍نویسنده:لیلے سلطانے http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷