📚#آیه_های_جنون 📚#قسمت_337 من همچین روزے رو اما بہ یہ شڪل دیگہ مے دیدم! نفس عمیقے میڪشد و چند جرعہ از چایش را مے نوشد سپس ادامہ میدهد:هر چقدر با تو و روزبہ صحبت ڪردم حاضر نبودید قبول ڪنید! دروغ نمے تونم بگم بہ فڪر هر دوتون بودم اما بیشتر بہ فڪر پسرِ خودم! براے اولین بار احساسات مادرانہ م بہ وجدان ڪارے و ملاحظہ گریم غلبہ ڪرد! هر چیزے ڪہ تو جلسہ ها بهم گفتہ بودے بہ روزبہ گفتم! از مشڪلات خانوادگیت تا از دست دادن نامزدت! بہ اینجا ڪہ مے رسد سرش را پایین مے اندازد،خونم مے جوشد اما چیزے نمے گویم! سعے میڪنم اخم هم نڪنم! عصبانیت بعد از چهار سال چہ فایدہ اے دارد؟! نفسے میڪشم و خشمم را با چند جرعہ چاے قورت میدهم! سڪوت را مے شڪند:روزبہ گفت تا حدے در جریان هست! گفتم دارے اشتباہ میڪنے آیہ نمیتونہ برات ایدہ آل باشہ! یہ دخترِ... حرفش را ادامہ نمیدهد،پوزخند میزنم و مے گویم:یہ دخترِ بیچارہ ے افسردہ و محبت ندیدہ ست! همچین چیزے گفتید درستہ؟! حالا یڪم محترمانہ تر! جوابے نمے دهد،شانہ ام را بیخیال بالا مے اندازم:بعد از چهارسال اینا رو براے چے گفتید؟! الان چہ اهمیتے دارہ ڪہ شما چهار سال پیش همہ ے تلاش تون رو ڪردید ڪہ پسرتون با من ازدواج نڪنہ؟! آرام مے گوید:حلالم ڪن! اگہ همون چهارسال پیش بهت نگفتم فقط براے این بود ڪہ تو عروسم شدہ بودے! نمیخواستم بین مون حساسیت و ڪشمڪش غیر مستقیم پیش بیاد! فنجانم را روے میز میگذارم:خیلے ممنون! همین! دیگر چیزے نمے گویم،حرفے براے گفتن ندارم! سمانہ مے گوید:عذر میخوام! من نباید... دوبارہ حرفش را ادامہ نمے دهد،در دل مے گویم:"نباید از نقطہ ضعف هام سواستفادہ میڪردے!" لبخند تصنعے اے میزنم:مهم نیست! اشڪ در چشم هایش حلقہ مے زند،زمزمہ مے ڪند:اگہ...اگہ... اون موقع از سرِ احساسات تصمیم نمے گرفتید الان روزبہ زندہ بود! نفسم بند مے آید! همہ من را مقصر مرگ روزبہ مے دانند! چہ مے داند آن شب بہ من چہ گذشت؟! ڪہ روزبہ با من چہ ڪرد؟! از روے مبل بلند میشوم:من دیگہ باید برم! سریع بلند میشود:قرار بود شام بمونے! _بهترہ برم! سمانہ میخواهد چیزے بگوید ڪہ صداے فرزاد مے آید:مامان! سریع روسرے ام را برمیدارم و سر میڪنم،چند لحظہ بعد فرزاد نزدیڪمان میشود! نگاهش ڪہ بہ من مے افتد ڪمے سرش را خم مے ڪند! سلام و احوال پرسے ڪوتاهے مے ڪند و بہ سمت اتاقش مے رود. نگاهِ سمانہ دوبارہ روے شڪم بر آمدہ ام میخڪوب میشود:خیلے مراقب خودت باش! سرم را تڪان میدهم:چشم! مقابلم مے ایستد و دستم را مے گیرد:حلال ڪردے؟! _این چہ حرفیہ؟! گفتم ڪہ مهم نیست! بہ چشم هایم نگاہ میڪند:شامو بمون! چند لحظہ مڪث میڪنم و سپس مے گویم:باشہ! سمانہ لبخند ڪم جانے میزند:برم میوہ بیاریم بخوریم! شام امشب با فرزادہ! میخواد از اون جوجہ هاے معروفش درست ڪنہ! دوبارہ روے مبل مے نشینم و بہ میز چشم مے دوزم،چند ثانیہ بعد فرزاد با گرمڪن مشڪے و بلوز نوڪ مدادے رنگے نزدیڪ میشود. با احتیاط نگاهے بہ آشپزخانہ مے اندازد و روے مبل مے نشیند،سرفہ اے مے ڪند و آرام مے گوید:باید با هم صحبت ڪنیم! ابروهایم را بالا میدهم:معنے حرفاے پشت تلفن تون چے بود؟! دوبارہ نگاهے بہ آشپزخانہ مے اندازد:گفتم ڪہ باید صحبت ڪنیم! راجع بہ روزبہ! ابروهایم را درهم میڪشم:معنے ڪارا و حرفاتونو نمیفهمم! آرام زمزمہ مے ڪند:میگم بهتون! سر فرصت! خصوصے! فردا خوبہ؟! _ڪجا؟! _هرجایے ڪہ مناسب مے دونید! فقط لطفا تنها بیاید! دلشورہ مے گیرم،مضطرب مے پرسم:چیزے هست ڪہ من نمے دونم؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان مے دهد،سمانہ از آشپزخانہ خارج میشود و با ظرف میوہ نزدیڪمان میشود. فرزاد موبایلش را از داخل جیبش درمیاورد و با لبخند تند تند چیزے تایپ میڪند. چند لحظہ مڪث میڪند و سپس دوبارہ چیزے تایپ میڪند! سمانہ مشڪوڪ نگاهش میڪند:فرزاد خبریہ؟! فرزاد متعجب سر بلند مے ڪند:چہ خبرے؟! سمانہ لبخند مے زند و ظرف میوہ را مقابلم مے گیرد:نمیدونم! خودت بگو! چند وقتہ بے خبر میرے و میاے! همش موبایل بہ دستے با لبخند با یڪے چت مے ڪنے! سیبے برمیدارم و تشڪر میڪنم،فرزاد معذب نیم نگاهے بہ من مے اندازد:نہ بابا! سمانہ ابروهایش را بالا میدهد:مطمئنے؟! سپس ڪنارش مے نشیند و در پیش دستے برایش میوہ میگذارد. فرزاد آرام مے خندد:من دیگہ ترشیدم! خندہ ام مے گیرد،سمانہ محتاط نگاهم میڪند:روزبہ و آیہ وقتے ازدواج ڪردن،روزبہ سے و سہ چهار سالہ ش بود! فرزاد بہ مادرش چشم غرہ میرود! مشغول پوست ڪندن سیبم میشوم. بغض راہ گلویم را بستہ! فرزاد با خندہ مے گوید:موها رو‌ نگاہ! سفید شدن! بے ارادہ سر بلند مے ڪنم و بہ موهاے ڪنار شقیقہ هایش نگاہ میڪنم! راست مے گوید! چند تار موے سفید بہ وضوح دیدہ مے شوند! ✍نویسنده:لیلے سلطانے http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷