✐ #برشی_از_یک_کتاب تمام دلخوشی دنیای من این است که تو ندانی و من دوستت بدارم. وقتی می‌فهمی و میرانی‌اَم، چیزی درون دلم فرو می‌ریزد... چیزی شبیه غرور! بابا لنگ دراز عزیزم: لطفا گاهی خودت را به نفهمیدن بِزن، و بگذار دوستت بدارم! من همین که هستی را دوســــت می‌دارم... حتی سایه‌ات که هیچ وقت به من نمی‌رسد!  ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌