رمَضان آمده با مائده های برکاتش گل و اسپند بیاور به سلام و صلواتش رمَضان پنجره ای باز به گلزار تجلّی چشمه ای مست تر از جاری مِی آب حیاتش می نشیند لب هر غنچه به تسبیح و تبسّم عطر گلهای جهان ریخته در صوم و صلاتش وقت شبخوانیِ شب بوست که در خلسه ی مستی می چکد شهد و شکر از نفحات کلماتش نیمه شب تا به سحر محو سماع است و تغزّل مولوی با فعلاتن فعلاتن فعلاتش بود از برکت شب های مناجات اگر آمد چشم حافظ به تماشاکده شاخ نباتش می برد هر دل از اطعام شب قدر نصیبی حیف بی بهره بمانی دل من ! از حسناتش #جواد_جعفری_نسب