برخورد مومنانه از امیر مومنان ذکری برای شب قدر مسوولان خواندن مکرر این نامه امیرالمومنین علی علیه السلام بر هر مدیر و مسوول و مقامی در هر جایگاهی لازم است. این نامه ای است که امیر مومنان پس از شنیدن خبری مبنی بر حضور استاندارشان در بصره در یک مهمانی با حضور اشراف شهر به او نوشتند : اما بعد از حمد و ثناي خداوندي، اي فرزند حنيف، شنيده ام مردي از جوانان اهل بصره تو را به خوان گسترده اي از طعام دعوت نموده و تو بر سر آن خوان با شتاب حضور يافتي. طعام هاي رنگارنگ براي تو خوش آمده و کاسه هاي گوناگون پياپي بر سر سفره تو آورده شده است. و من گمان نداشتم تو خوردن غذاي قومي را بپذيري که فقراي آنان مورد اعراض قرار گيرند و بي نيازانشان بر سر طعام دعوت شوند. پس بنگر چه چيز خوردني از اين طعام مي جوي و مي بلعي، پس آنجا که شناسايي غذا براي تو مشکل است، آن را بينداز و در آن مورد که به پاکيزگي اصل و هدفهايش يقين کردي تناول نما. آگاه باش، براي هر پيروي، پيشروي است که بايد از او تبعيت نمايد و از علم او کسب نور کند. هشيار باش، امام شما از دنيايش به دو لباس کهنه و از خوراکش به دو قرص کفايت نموده است. بدانيد شما قطعا توانايي اين قناعت را نداريد، ولي با اتصاف به پرهيزکاري و کوشش و پاکدامني و درستکاري مرا ياري کنيد. سوگند به خدا، من از دنياي شما طلايي نيندوختم و از غنيمتها و منافع آن مالي جمع نکردم و براي لباس پوسيده ام، عوضي آماده ننمودم و حتي وجبي از زمين اين دنيا حيازت نکردم و من از قوت اين دنيا نگرفتم مگر به مقدار توشه جانداري که پشتش مجروح شود و غذايش کم شود. و قطعا اين دنيا در برابر چشمم پست تر و موهون تر از دانه تلخ ناچيزي است که به کار دباغي برآيد. بلي! از همه آنچه که آسمان بر آن سايه انداخته بود فدک در دست ما بود که نفوس گروهي از مردم به آن بخل ورزيد و گروهي ديگر سخاوت ورزيده چشم از آن پوشيدند. خدا است بهترين داور ميان بندگانش. و مرا چه کار با فدک و غير فدک، در حالي که جايگاه نفس فردا گور است که در آن تاريکي آن نشانه هاي وجودش از بين مي رود و اخبارش ناپديد مي گردد، آن گوري که اگر بر وسعتش اضافه شود و دو دست حفرکننده اش آن را گسترش دهد، با اين حال سنگ و کلوخ آن را بفشارد و خاکهاي انبوه رخنه هايش را مسدود کند. جز اين نيست که من نفس خود را با تقوي مشقت و رياضت مي دهم تا در روز ترس بزرگ در امن و امان آيد و در کناره هاي لغزشگاه ها ثابت گردد. و اگر من بخواهم راه به اين عسل صاف و مغز گندم و بافته هاي اين پرنيان ببرم، مي توانم. ولي هيهات اگر هواي من، بر من پيروز شود و حرص و آز من به گزينش خوراکها وادارم سازد، در حالي که ممکن است در حجاز و يمامه کسي باشد که طمعي در يک قرص داشته و سيري را به ياد نداشته باشد، با با شکمي پر بخوابم و پيرامون من، شکم هايي گرسنه و جگرهايي سوخته باشد. يا چنان باشم که گوينده اي گفته است: و براي تو دردي بزرگ و کافي است اين که با شکمي پر بخوابي و در پيرامون تو جگرهايي باشد که آرزوي شديد داشته باشد به خوردن پوستي دباغي نشده! آيا درباره خودم به اين قناعت کنم که گفته شود: (اين اميرالمومنين است) ولي در ناگواري هاي روزگار با آنان شرکت نورزم، يا در سختي زندگي الگوي آنان نباشم؟ زيرا من آفريده نشده ام که خوردن غذاهاي گوارا مرا مشغول بدارد مانند چهارپايي بسته شده که تمام همت او، علفش مي باشد يا مانند حيواني، رها به حال خود باشم که زباله دان ها را بر هم زند و از علفهاي آنها شکم خود را پر کند. و از آنچه از وي خواسته شده است غفلت بورزد. يا رهايم سازند، يا براي زندگي بيهوده به حال خودم واگذارند يا طناب گمراهي را بکشم يا در راه منحرف به کجروي افتم. گويي مي بينم گوينده اي از شما مي گويد: (اگر غذا و توشه فرزند ابيطالب همين است، پس ناتواني او را از جنگاوري با امثال خود و پيکار با دلاوران باز داشته است). اينان بدانند درختي که در بيابان مي رويد چوب سخت تري دارد در حالي که پوست سبزه هاي زيبا نازکتر و بي دوام تر است. و روييدني هايي که تنها از آب باران سيراب مي شوند دراي شعله هاي قويترند و خاموشي آنان زماني طولاني مي خواهد. و من و رسول خدا (صلي الله عليه و آله) مانند دو شاخه از يک درخت هستيم و مانند آرنج به بازو. و سوگند به خدا، اگر همه عرب به جنگ با من برخيزند هرگز از آنان رويگردان نمي شوم و اگر فرصتي براي نشاندن آنان به جاي خود پيش آيد، به طرف آنان با سرعت حرکت خواهم کرد و مي کوشم تا روي زمين را از اين شخص معکوس (ضدانسان) و بدني که عقل درونش سرگشته است پاک کنم تا کلوخ از ميان دانه هاي درو شده جدا گردد. #حکمرانی_شایسته #سرمایه_اجتماعی #امیرالمومنین_علی_ع #برخورد_مومنانه ❇️#گناباد٢٠- صدای مردم گناباد👇👇 💠 در #ایتا همراه ما باشید 👇 https://eitaa.com/gonabad20ir @gonabad20ir