🌷نکته تفسیری صفحه ۱۲۰🌷 داروی جانهای بیمار: شاید همه‏ ی ما از خود یا دیگران پرسیده باشیم که حقیقت ما انسانها چیست. آیا حقیقت ما، بدن جسمانی ماست که از قدری گوشت، استخوان، عصب، رگ و ... تشکیل شده است؟ در این صورت، مرگ، نقطه‏ ی نابودی کامل ما خواهد بود. حتّی قطع شدن بخشی از بدن ما، مساوی با کم شدن انسانیت ماست! یکی از بزرگترین خدمات پیامبران خدا به بشر، گشودن این پنجره است که همه ی وجود انسان، تنها جسم مادی اش نیست. آنان به ما آموخته اند که حقیقت آدمی، روح و جان اوست، و مهم ترین وظیفه‏ ی انسان، محافظت از سلامت روح خویش است؛ زیرا مرگ جسم انسان، صرفاً نوعی انتقال از یک زندگی به زندگی دیگر است؛ ولی این روح انسان است که باید در هر سه زندگی دنیایی، برزخی و آخرتی سالم باشد. روح انسان مانند جسمش دچار بیماری و حتّی مرگ می شود. بر اساس روایات معصومین ، نافرمانی خدا و گناهان، روح و جان انسان را بیمار می کند. امام صادق فرموده است: «هیچ چیزی مانند گناه، روح و جان انسان را تباه نمی کند. جان آدمی با گناه روبرو می شود و این حالت ادامه پیدا می کند تا این که گناه بر او غلبه می کند. در این حال، دل و جانش واژگون [و به طور کامل نابود] می شود.» یکی از آموزه های مهم پیشوایان الهی به بشر، «روش مداوای روح» است. بر این اساس، روح انسان که از گناهان آسیب دیده است، با «استغفار و توبه» بهبود می یابد. از امام صادق روایت شده است: «هر بیماری ای دارویی دارد و داروی بیماری روح که به وسیله‏ ی گناهان ایجاد شده، استغفار است.» استغفار به معنای عذرخواهی و طلب بخشش و آمرزش از خداست. البته حقیقت استغفار، چیزی فراتر از گفتن چند واژه با زبان است. بر اساس روایتی از امیر مؤمنان علی ، استغفار شش بخش دارد: 1ـ پشیمانی از گذشته؛ 2ـ تصمیم جدّی برای ترک گنـاه و بازنگشتن به آن؛ 3ـ پرداخت حقوقی از مردم که ضایع شده است؛ 4ـ انجام اعمال واجبی که از انسان قضا شده (مانند نماز و روزه)؛ 5ـ پاک کردن جـسم و جـان از مـال حرام؛ 6ـ دوری از لذّات حرام و چشیـدن رنج برخی از عبادت های پرزحمت(مانند روزه).

وعده گاه دلها حسینیه دلها بین الحرمین اباعبدالله الحسین علیه السلام