📖 تقویم شیعه ☀️ امروز: شمسی: دوشنبه - ۱۲ شهریور ۱۴۰۳ میلادی: Monday - 02 September 2024 قمری: الإثنين، 28 صفر 1446 🏴🏴🏴🏴🏴🏴 🌹 امروز متعلق است به: 🔸سبط النبي حضرت امام حسن مجتبی علیه السّلام 🔸سیدالشهدا و سفينة النجاة حضرت امام حسین علیهما السّلام 🏴🏴🏴🏴🏴🏴 ❇️ وقایع مهم شیعه: 🔹شهادت پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله، 11ه-ق 🔹شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام، 50ه-ق 🔹آغاز امامت امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام، 11ه-ق 🔹شروع غصب خلافت امیرالمومنین، 11ه-ق 🔹مجبور کردن مردم برای بیعت با ابوبکر، 11ه-ق 📆 روزشمار: ▪️2 روز تا شهادت امام رضا علیه السلام ▪️7 روز تا وفات حضرت سکینه بنت الحسین علیه السلام ▪️10 روز تا شهادت امام حسن عسکری علیه السلام ▪️11 روز تا عید غدیر ثانی، آغاز امامت امام زمان عج ▪️19 روز تا ولادت پیامبر و امام صادق علیه السلام ✅ با ما همراه شوید... 🔗 ایتا : https://eitaa.com/gooorrrran ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

🔷♦️🔷♦️🔷♦️🔷♦️ سلام و عرض ادب روز دوشنبه زیبایتان به خیر ‌ 💫اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُمْ 💫 ✅ اَللّهُمَّ نَوِّر قُلُوبَنا بِالْقُرآن اَللّهُمَّ زَیِّن اَخْلاقَنا بِزینَةِ الْقُرآن اَللّهُمَّ ارْزُقنا شَفاعَةَ الْقُرآن ✅ آیات صفحه🌹(۱۷۵)🌹را به نیت سلامتی آقا امام زمان(عج)، آمرزش اموات،برآورده شدن حاجات یاهر نیت دیگری که دارید تلاوت می کنیم : ✅ اعوُذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ 🔷♦️🔷♦️🔷♦️🔷♦️ به جمع ما بپیوندید 🆔 🕊 https://eitaa.com/gooorrrran

بسم الله الرحمن الرحیم 📗 #روزی_یک_صفحه_قرآن #صفحه_175

تلاوت با معنی ۱۷۵ جزء ۹

175

‌🔸ترتیل صفحه ۱۷۵ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : ماهور ☘️☘️☘️☘️

قرآن ترجمه المیزان سوره 7 سوره مبارکه الاعراف صفحه 175 قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ وَلَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ ۚ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (188) بگو: من اختيار هيچ سود و زيانى را براى خود ندارم مگر آنچه را خدا بخواهد، و اگر غيب مى دانستم خير بيشترى به دست مى آوردم و به من گزندى نمى رسيد. من جز اخطار کننده اى [براى خطاکاران ]و بشارت دهنده اى براى مؤمنان نيستم. (188) ۞ هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا ۖ فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ ۖ فَلَمَّا أَثْقَلَتْ دَعَوَا اللَّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَيْتَنَا صَالِحًا لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ (189) او است آن که شما را از يک تن آفريد، و جفتش را از جنس او قرار داد تا در کنارش آرامش بيايد. پس چون با او آميزش کرد، بارى سبک بر گرفت، و [مدّتى ]آن را با خود داشت. پس وقتى گرانبار شد، پدر و مادر، خدا، پروردگار خود را خواندند که اگر فرزندى شايسته به ما بدهى قطعاً از شکرگزاران خواهيم بود. (189) فَلَمَّا آتَاهُمَا صَالِحًا جَعَلَا لَهُ شُرَكَاءَ فِيمَا آتَاهُمَا ۚ فَتَعَالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (190) امّا هنگامى که خدا فرزندى شايسته به آنها داد، براى او در مورد آنچه به ايشان داده بود شريکانى قرار دادند; خدا بلند مرتبه تر است از اين که به او شرک ورزند. (190) أَيُشْرِكُونَ مَا لَا يَخْلُقُ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ (191) آيا چيزهايى را شريک [خدا ]قرار مى دهند که هيچ چيزى را خلق نمى کنند، و آنها خود مخلوقند. (191) وَلَا يَسْتَطِيعُونَ لَهُمْ نَصْرًا وَلَا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ (192) و نه مى توانند آنان را يارى کنند و نه خود را يارى مى کنند؟ (192) وَإِنْ تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ لَا يَتَّبِعُوكُمْ ۚ سَوَاءٌ عَلَيْكُمْ أَدَعَوْتُمُوهُمْ أَمْ أَنْتُمْ صَامِتُونَ (193) و اگر آنها را به سوى هدايت بخوانيد از شما پيروى نمى کنند. بر شما يکسان است چه آنها را بخوانيد يا ساکت باشيد. (193) إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ عِبَادٌ أَمْثَالُكُمْ ۖ فَادْعُوهُمْ فَلْيَسْتَجِيبُوا لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (194) همانا آنهايى را که جز خدا مى خوانيد مملوکانى هستند مانند شما; پس اگر راست مى گوييد آنها را بخوانيد، بايد شما را اجابت کنند. (194) أَلَهُمْ أَرْجُلٌ يَمْشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَيْدٍ يَبْطِشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَعْيُنٌ يُبْصِرُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا ۗ قُلِ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ ثُمَّ كِيدُونِ فَلَا تُنْظِرُونِ (195) آيا آنها پاهايى دارند که با آنها راه بروند يا دست هايى دارند که با آنها [چيزى ]بگيرند يا چشم هايى دارند که با آنها ببينند با گوش هايى دارند که با آنها بشنوند؟ بگو: شريانتان را بخوانيد، سپس با من حيله کنيد و مهلتم ندهيد. (195) 💐💐💐

🌷نکته تفسیری صفحه ۱۷۵🌷 رسم ادب: در تمام اقوام و ملل، مردم بر اساس آداب معاشرت و رسوم خاص خود، از دیگران تشکّر می کنند، و کسی که در برابر لطف دیگران بی تفاوت باشد، فرد بی ادبی محسوب می‏شود. حتّی بسیاری از حیوانات هم در برابر لطف و محبّت به خود، عکس العمل نشان می دهند. البته روشن است که شیوه و مقدار هر تشکّری، وابسته به نوع و اندازه ی محبت ابرازشده است و هر چه لطف افراد بزرگ تر باشد، سپاس از آنان بیشتر خواهد بود. به راستی اما بزرگ ترین لطف از جانب چه کسی به ما شده و ما از چه کسی محبّت بیشتری دیده ایم؟ پاسخ این سؤال روشن است و تنها به کمی توجّه نیاز دارد. به خود و اطرافمان نگاه کنیم؛ آیا می توانیم نعمت های خدا را فقط در وجود خود، تا به آخر بشماریم؟ چشم، گوش، زبان، دندان ها، ضربان قلب و گردش خون، دستگاه تنفّس، کلیه ها و تصفیه‏ ی خون، دستگاه گوارش و فرایند جذب و دفع، دست و اعضای آن، پا و قسمت های آن، مغز و جهان پر راز و رمزش، و هزاران نعمتی که فقط در بدن ما وجود دارد تا ما به راحت زندگی کنیم و با جهان اطراف خود ارتباط برقرار کنیم، فقط گوشه ای از نعمت های خدا به ماست که در وجود خود ما قرار دارد. بی شک نعمت های پایان‏ ناپذیری در جهان اطرافمان وجود دارد که ما از شمارش آن ها هم عاجز هستیم. نعمت باد و باران، جاذبه و جوّ زمین، گیاهان و فرایند تصفیه‏ ی هوا توسط آن ها، نعمت خاک و خاصیت پرورش یافتن گیاه در آن، چهارپایان و شیر و گوشت شان، خانه و خانواده، و از همه مهم تر، نعمت پیامبران و امامان که راه سعادت را به ما نشان می دهند و...، جهان اطراف ما را احاطه کرده است. قرآن چنین فرموده که «اگر نعمت های خدا را بشمارید، نمی توانید شمارش آن را به پایان برسانید» . در این حال که شمارش نعمت های خدا نیز ناممکن است، انسان به فکر فرو می رود که چگونه می تواند شکر آن ها را به جای آورد. در روایتی از امام صادق می خوانیم: «خداوند به موسی وحی فرستاد که ای موسی، مرا چنان شکر کن که سزاوار من است. حضرت موسی عرض کرد: پروردگارا، چگونه تو را شکر کنم که سزاوارت باشد؛ در حالی که هر شکری که می کنم، باز هم به وسیله‏ ی نعمت هایی ست که تو به من داده ای [و آن نعمت ها، شکر دیگری می خواهد، و این هرگز پایان نمی پذیرد]؟ خدا فرمود: ای موسی، حالا که متوجّه شدی همه‏ ی این ها از من است، مرا شکر کرده ای.» «بنده همان به که ز تقصیر خویش عـذر بـه درگـاه خـدای آورد ورنــه سـزاوار خـداونــدی اش کـس نتـوانـد که به جای آورد». پیشوایان ما بر شکرگزاری از خدا تأکید فراوانی کرده اند. شکر البتّه مراحل متعددی دارد که از مرحله‏ ی قلبی شروع شده، به مرحله‏ ی زبان، و پس از آن به مرحله‏ ی عمل می رسد. انسان با دیدن نعمت های الهی، آن ها را از خدا می شمرد و او را با زبان خود سپاس می گوید. بر اساس روایات، بهترین نوع سپاسگزاریِ زبانی، گفتن ذکر «اَلحَمدُ لِله رَبِّ العالَمین» است. پس از این مرحله، انسان در عمل و با فرمان برداری از خدا و ترک نافرمانی او، از خدا تشکّر می کند. امام صادق فرموده است: «شکر نعمت، دوری از گناهان است، و کامل ترین نوع شکر، گفتن «اَلحَمدُ لِله رَبِّ العالَمین» است.»