. دلائلی که یک مرثیه خوان، روضه ضعیف یا بی سند می خواند! 1⃣نداشتن فرصت مطالعه و تحقیق : برخی از مادحین، تعداد جلساتی که در آن به عنوان روضه خوان، شرکت می کنند، به قدری بالا است، که دیگر وقت مطالعه و تحقیق در این زمینه را ندارند. پس باید به همان محفوظات خود اکتفاء کنند! 2⃣نداشتن تخصص در این زمینه : مداح نباید صرفا نقّال باشد، بلکه از آنجایی که سالیان سال، عمر خود را در این کسوت نوکری اهل بیت(ع) به سر می برَد، باید حداقل، اوّلیات کتب مقاتل را بشناسد. 3⃣جهالت : برخی از مادحین، نه از روی عمد، و نه به نیت گریاندن مردم، بلکه قائلند که هر چی خود اهل بیت(ع) نظر کنند و به قول خودشان، تو کاسشون بریزند و حواله کنند، آن را می خوانند. و اصلا به مستند یا بی سند بودن این روضه ها، توجه ای ندارند و براشون هم مهم نیست و اینکه یقین دارند که این روضه ها صحیح هست و قصد و غرضی هم در میان ندارند و به گفتن چیزهایی عادت کرده اند که همان ها را پیشتر شنیده اند. 4⃣برخی از این قبیل افراد، احساس می کنند هدف وسیله را توجیه می کند و اگر هدف گریاندن برای امام حسین(ع) باشد، پس هر چه این جعلیات سوزناک تر باشد، در نتیجه اشک بیشتر و ثواب بیشتر عائدمان می گردد! 5⃣تقلید از روضه خوانان دیگر : برخی دیگر، که این نقل های بی سند را در جلسات عمومی، به زبان می آوردند، همان مقلدان محض هستند که روضه هایی را از سخنرانان قدیمی و یا روضه خوانانی که در جلساتشان یا جایی دیگر بوده است، شنیده اند و همانی را می خوانند که آنها می خواندند، و آنها را فقط در جلسات خود تکرار می کنند. 6⃣ دلیل دیگر، مقصر مستمعینی هستند که در آنجا نشسته اند و همه این حرفها رو بی چون و چرا می پذیرند و سند اینها را از شخص مداح نمی پرسند، که این بی تفاوتی باعث می شود که شخص روضه خوان، جرات بیان مجدد آن را در جلسه ای دیگر را داشته باشد و هر چه به درازا می کشد این قصه شاخ و برگ بیشتری به خود می گیرد. 7⃣نبود معرفت : برخی نیز از حیث شناختی و معرفتی اهل بیت(ع) کاملا تهی هستند و متوجه نیستند که این کلام، شان و مقام و منطق امام معصوم(ع) را زیر سوال می برد و نهضت حسینی که توام با عزت بود را، این چنین، با این نقلهای سخیف، سبک جلوه می دهند. سخنانی در شخصیتی مانند حضرت زینب کبری(س) که عقیله بنی هاشم لقب اوست و بانوی بی نظیری مانند ام البنین(س) که ادب زینت اوست و همسری نمونه مانند حضرت رباب(س) که صبر سرلوحه اوست. روضه خوان مورخ نيست! بنابراين قرار نيست تاريخ بگويد، كار روضه خوان گره زدن عاطفه مخاطب به أهل بيت(ع) است، ولی بايد مستند به تاريخ باشد. مثلا در مورد نهضت امام حسین(ع) و واقعه عاشورا، روضه خوان باید بداند که؛ علل قیام چی بوده؟ ماهیت قیام چی بوده؟ مراحل قیام چه بوده؟ هدف قیام چی بوده؟ و نتایج و آثار قیام چه شد؟ وقتی روضه خوان قدری در مورد این مطالب اطلاعاتی داشته باشد، هیچ گاه حاضر نمی شود، در قالب روضه، این چنین بگوید. 8⃣نبود ناظر : هر قشری و هر ارگانی، در راس خود ناظری دارد که به هنگام خطا، متذکر او می شوند. اما نمی شود که این امر، چون دستگاه امام حسین(ع) است، بدون نظارت رها شود. در قدیم، عالمان دینی از یکدیگر اجازه نقل روایت می گرفتند تا در سلسله رُوات نام آن شخص قرار بگیرد و اگر کسی در یک شهر علمی مثل نجف و قم، روایتی ضعیف، نه بی سند را نقل می کرد و آن را نشر می داد، او را از آن شهر بیرون می کردند و یا تبعید می شد. زیرا موقعیت، بسی خطیر بود! اما برخی از این روضه خوانان، از هیچ چیز هراسی ندارند، حتی خود را به منزله راوی ای می دانند که صفر تا صد حادثه را به عینه دیده و هر چه به زبانش بیاید، می گوید. سابقا مرثیه ها؛ توسط پیر غلامانی که پای منبر علمایی همچون مرحوم فلسفی و شهید مطهری و.. بزرگ شده بودند، نظارت می شد، که اکنون فقط به عنوان مستمع در جلسات شرکت داده می شوند. 9⃣توجیه من درآوردی : برخی دیگر نیز این چنین توجیه می کنند که، مصیبت امام حسین(ع) خیلی فراتر از این حرفها بوده است و ما نیز هر چه بگوییم مطمئنا نتوانسته ایم، حق مطلب را در مورد ایشان، ادا کنیم و این روضه ها، هر چند جایی نوشته نشده است، اما تازه گوشه ای از مصیبت امام حسین(ع) است. پس هر چه بخواهیم می توانیم بگویم، چون به حد واقعیت نرسیده ایم و این ها شاید بوده ولی از چشم مورخان و مقتل نویسان، غافل مانده است و بر ما پوشیده شده است. 🔟توجه به کمیت تا به کیفیت و ترجیح ظاهر بر محتوا : مادحین جوان و کم تجربه و کم مطالعه، شاید به خاطر سبک های امروزی در مداحی و اتکاء به صدای صرفا زیبا، مورد پسند جلسات امروزی است و آن سبک سنتی پر محتوا طرفدار آن چنانی ندارد. هر چند هر دو قابل جمعند و روضه خوان می تواند خوش صدا و اهل مطالعه و مستند خوان باشد. . #آداب_روضه_خوانی #باید_و_نباید_های_مداحی #باید_و_نباید_های_روضه_خوانی #استاد_عندلیب_همدانی