. 🔳 شهادت سیدالشهداء(ع) در نقل الفتوح پس، روى به اهل كوفه آورد و فرمود: اى اهل كوفه! واى بر شما. كشتيد اهل بيت پيغمبر خود را و بر برنا و پير ابقا نكرديد و در ريختن خون ما مبالغه و غلوّ كرديد حال آنكه شما جميعا مى‏دانيد كه ما كيستيم و مى‏دانيد كه دشمنى شما با كيست. نه شما مرا طلبيديد و عهدها كرديد؟ چون رضاى شما را بر جناح عجلت و قدم مسارعت پيش آمدم، شمشيرهايى كه به جهت اعداى دين نگاه داشته و مهيّا كرده بوديد، روى به من آورديد و با دشمنان من در ساختيد بى آنكه از جانب من در رعايت حقّ شما اهمالى رود و يا از من گناهى در وجود آيد. يا ليت كه پيش از آنكه با دشمنان يار شويد، مرا اعلام مى‏داديد و از كيفيّت نقض عهد اطلاع مى‏داديد تا من عزم آمدن بدين جانب فسخ كردمى. واى بر شما چون آمدم، خود را پروانه‏وار بر شمع بيعت زديد و چراغ ايمان خود را به دست خود خاموش كرديد. آن حضرت اين سخنان مى‏فرمود و از كسى جوابى شنيده نمى‏شد. بعد از آن، آن حضرت شمشير بكشيد مانند كسى كه دل از جان برگرفته باشد و از حيات نوميد شده باشد، روى بدان قوم آورده مبارز خواست و جمعى را از آن طايفه به زخم شمشير به دار البوار فرستاد. آخر شمر ذى الجوشن با فوجى انبوه از سوار و پياده روى بدو آورد. امير المؤمنين*‌ حسين (ع) ساعتى به تنهايى با آن گروه انبوه جنگ كرد. ايشان در ميان او و اهل حرم جدايى افگندند و آنگاه روى به خيمه‏هاى اهل بيت رسول خدا (ص) آوردند. آن حضرت از اين معامله برآشفت و آواز داد: اى آل أبو سفيان، گرفتم كه شما را دين نيست آخر نه از عربيد؟ از عار نمى‏انديشيد كه تعرّض حرم من مى‏كنيد؟ شمر آواز داد: اى حسين! چه مى‏گويى و مقصود تو چيست؟ فرمود: چرا متعرض اهل بيت من مى‏شويد؟ مقصود شما كشتن من است اينک اينجا ايستاده‏ام و با شما جنگ مى‏كنم نگذاريد كه كسى حوالى خيمه‏هاى حرم من گردد. شمر گفت: اى پسر فاطمه! التماس تو به اجابت مقرون است. پس، بانگ بر آن جماعت زد كه سوى خيمه‏هاى او مى‏رفتند و گفت: باز گرديد و بدان خيمه ‏ها هيچ تعلّق مسازيد و روى به حسين (ع) آوريد كه غرض جز او نيست. 📚منبع: ترجمه الفتوح، ص ۹۰۹ #ماه_محرم #محرم۱۴۴۴ #شب_سوم‌ #عاشورا .