#روضه #حضرت_مسلم باور نمی‌کردم گذرها را ببندند من را که می‌بینند درها را ببندند خورشید بودم زیر نور ماه رفتم جان خودت تا صبح خیلی راه رفتم در شهر کوفه کوچه‌گردی کم نکردم این چند شب یک خواب راحت هم نکردم من شیر بودم کوفه در زنجیرم انداخت این کوچه‌های تنگ آخر گیرم انداخت امروز جان دادم اگر، جانت سلامت دندان من افتاد دندانت سلامت حالا که می‌آیی کفن بردار حتماً ای یوسف من پیرهن بردار حتماً حالا که می‌آیی ستاره کم بیاور با دخترانت گوشواره کم بیاور حیرانم امّا هیچکس حیران من نیست باور کن اینجایی که دیدم جای زن نیست اینجا برای خیزران لب را نیاری آقا خدا ناکرده زینب را نیاری اصلاً ببین گُل‌ها توان خار دارند؟! پرده‌نشینان طاقت بازار دارند؟! من راضی‌ام انگشتر من را بگیرند وقت کنیزی دختر من را بگیرند اینجا برای نعل پا دارند آنقدر کنج تنور خانه جا دارند آنقدر مِهر و وفا که نَه، جفا دارند امّا اینجا کفن نَه، بوریا دارند امّا باید مسیر تو چرا اینجا بیفتد؟! حیف از سر تو نیست زیر پا بیفتد شاعر: آقای #علی‌اکبر_لطیفیان #شب_اول_محرم حاج‌ابوذر‌بیوکافی🎤

#روضه #امام_حسین شکر خدا دعای سحرها گرفته است دست مرا عنایت آقا گرفته است شکر خدا، که چشم همیشه حسینی‌ام اشکی برای روز مبادا گرفته است بال فرشته است برای تبرّک‌ش؛ اطراف چشم‌های تَرم را گرفته است اینجا حسینیه است، ملائک نشسته‌اند جبریل هم برای خودش جا گرفته است این دستمال گریه‌ی ماه مُحرمم؛ امروز بوی چادر زهرا گرفته است حالا نفس نفس زدنِ سینه‌های ما؛ عیسی شده است و طبع مسیحا گرفته است دیروز بین خونِ خودش ریشه کرده بود حالا درخت سیب شده پا گرفته است شاعر: آقای #علی‌اکبر_لطیفیان #شب_سوم_محرم حاج‌ابوذر‌بیوکافی

. #امام_زمان علیه‌السلام #توسل #مناجات #علی‌اکبر_لطیفیان ✍ از ما عجیب نیست دعایی نمی‌رسد از تَحبِسُ‌الدُّعا که صدایی نمی‌رسد ما تَحبِسُ‌الدُّعا شدهٔ نانِ شُبهه‌ایم آنجا که شُبهه است عطایی نمی‌رسد پَر باز می‌کنم بِپَرم، می‌خورم زمین بال و پَرِ شکسته به جایی نمی‌رسد باید تنم پیِ سپرِ دیگری رَوَد با روزه‌های ما به نوایی نمی‌رسد با دستِ خالی از چه پُل دیگران شوم دستی که وقف شد به گدایی نمی‌رسد ای میزبان فدای تو و سفره چیدنت آیا به این فقیر غذایی نمی‌رسد؟ من سال‌هاست منتظر یک ضمانتم آخر چرا امام رضایی نمی‌رسد از من مخواه بیش از این زندگی کنم وقتی براتِ کرب و بلایی نمی‌رسد «اللّهُمَّ عَجِّل لوَلیِّک‌َالفَرَج» «اللهم العَن الجِبت والطّاغوت والنّعثل» .