. #اهلبیت     یکی از عواملی که انسان را از مهالک و خطرات آخرت و روز جزا نجات می دهد و رهایی می بخشد - #محبت_به_اهلبیت ،یعنی مزد رسالت است. آیا بهتر از اهل بیت دوستی را سراغ دارید که در دنیا و آخرت - به فریاد انسان برسد و او را لحظه ای فراموش ننماید؟ عشق به اهل بیت علیهم السلام زمینه ساز عشق به خداوند است و دوست داشتن اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله مهر ورزیدن به ارزش های والای الهی می باشد. رسیدن به قله رفیع کمالات معنوی و انسانی بدون دوستی اولیاء الهی ممکن نیست و پذیرش اعمال و زحمات یک مسلمان در گرو محبت و ولایت اهل بیت علیهم السلام می باشد. امام علی علیه السلام از رسول اکرم صلی الله علیه و آله نقل می کنند: « لا تزول قدما عبد یوم القیامة حتی یسال عن اربع. . . و عن حبنا اهل البیت ؛ در روز قیامت هیچ بنده ای قدم برنمی دارد مگر اینکه از چهار چیز سؤال می شود. . .  [که چهارمین سؤال ]از دوستی ما اهل بیت خواهد بود. »(امالی مفید، ص 353- براین اساس = تقرب به خداوند و رسیدن به سعادت دنیا و آخرت - با عشق و دوستی آل پیامبر صلی الله علیه و آله عجین شده است. عیاشی در کتاب "تفسیر" خود از "برید بن معاویه عجلی" نقل کرده است که گفت: نزد امام باقر (علیه‎السلام) حاضر بودم که ناگاه شخصی که از خراسان پیاده برای ملاقات آن حضرت سفر کرده بود وارد شد، دو پای خود را که ترکیدگی و شکاف برداشته بود برای نشان دادن بیرون آورد و عرض کرد: به خدا قسم چیزی جز محبت شما اهل بیت مرا به این کار وانداشت، و دوستی شما باعث شد که این راه طولانی را پیاده بپیمایم. امام باقر(علیه‎السلام) فرمود: "به خدا قسم اگر سنگی ما را دوست بدارد خداوند تبارک و تعالی او را با ما محشور گرداند، و آیا دین چیزی جز محبت است؟" همانا خداوند می‎فرماید: "قُل إنْ کنْتُم تُحِبُّونَ الله فَاتَّبِعُونی یُحْبِبْکمُ الله"( - آل عمران /31 )  "بگو اگر شما خدا را دوست دارید از من پیروی کنید تا خدا شما را دوست داشته باشد. " و فرموده است: " یُحِبُّونَ مَن هاجَرَ إلَیْهِم"( 2- حشر/ 9 ) "مهاجرین را که به سوی ایشان آمدند دوست می‎دارند. " (و دو مرتبه تکرار فرمود) آیا دین چیزی جز محبت و دوستی است؟ کلینی در کتاب "کافی" از حکم بن عتبه نقل می‎کند: (این روایت غیر از اولیست). در خدمت امام باقر(علیه‎السلام) بودم و خانه پر از جمعیت بود که ناگاه پیرمردی که بر عصای خود تکیه می‎کرد آمد تا آن که کنار در اتاق ایستاد و به امام باقر(علیه‎السلام) گفت: "السلام علیک یابن رسول الله و رحمة الله و برکاته"، سپس ساکت شد و منتظر جواب ماند. امام باقر(علیه‎السلام) فرمود: "به خدا قسم اگر سنگی ما را دوست بدارد خداوند تبارک و تعالی او را با ما محشور گرداند، و آیا دین چیزی جز محبت است؟" بهترین نوع ارتباط با پیشوایان معصوم علیهم السلام همان محبت و مودتی می باشد که یک رابطه قلبی و درونی است و خداوند متعال هم در قرآن کریم به چنین ارتباطی دعوت کرده و می فرماید: « قل لا اسئلکم علیه اجرا الا المودة فی القربی؛ بگو من بر انجام امر رسالت، از شما مزدی نمی خواهم، مگر دوستی و محبت درباره نزدیکانم. »(- شوری، 23 ). آن بزرگوار فرمود: « ان اهل الجنة ینظرون الی منازل شیعتنا کما ینظر الانسان الی الکواکب؛ اهل بهشت به منازل شیعیان ما (در بالاترین درجات آن) نگاه می کنند همانطوری که انسان به ستارگان می نگرد. »( امالی مفید، ص 353 ). علی علیه السلام فرمود: « من احبنا کان معنا یوم القیامة و لو ان رجلا احب حجرا لحشره الله معه؛ هر که ما را دوست بدارد، در روز قیامت با ما خواهد بود و اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد، خداوند او را با آن محشور خواهد کرد. » امام(علیه‎السلام) سلام او را به همان گونه پاسخ داد، آنگاه پیرمرد روی خود را به اهل مجلس کرد و به آنها سلام نمود و ساکت ماند تا آن که جمعیت همگی سلام او را پاسخ گفتند. سپس به امام باقر(علیه‎السلام) عرض کرد: ای فرزند رسول خدا! مرا نزدیک در نزدیک خود بنشان، خدا مرا فدایت گرداند. به خدا قسم! به راستی من شما را دوست دارم و هر کس شما را دوست داشته باشد دوست دارم، و به خدا قسم این دوستی‎ام به خاطر طمع دنیوی نیست، و من به راستی با دشمنان شما دشمنم، و از آنها بیزارم و نفرت دارم، و به خدا قسم این دشمنی و نفرت به خاطر انتقامجویی یا کدورت شخصی که بین من و او باشد نیست، و به خدا سوگند حلال شما را حلال می‎دانم و حرام شما را حرام می‎دانم، و منتظر امر شما و دولت کریمه شما هستم، آیا امیدوار باشم و شما نسبت به من امیدی دارید؟ خداوند مرا فدای شما گرداند. امام باقر(علیه‎السلام) فرمود: به سوی من بیا، به سوی من بیا، پس او را کنار خود نشانید سپس فرمود: ای پیرمرد! شخصی خدمت پدرم علی بن الحسین(علیهماالسلام) رسید و از آن حضرت همین سئوال تو را پرسش نمود، پدرم به او فرمود:

. آیا #محبت_به_اهلبیت کافیست؟ امام باقر(ع): «ما شیعتنا الّا من اتّقى اللّه و اطاعه؛(6) شیعه ما، تنها کسى است که تقواى الهى پیشه کند(خدا ترس باشد) و از خداوند اطاعت نماید. » و در ادامه فرمود: «و ما کانوا یعرفون الّا بالتّواضع و التّخشّع و اداء الامانة و کثرة ذکر اللّه؛(7) و شناخته نمى‏شدند، مگر با تواضع و فروتنى، خشوع، اداى امانت و زیاد ذکر خدا گفتن. » و ضمناً اضافه فرمود که شیعیان چند دسته‏اند و یک نوع آن طلاى ناب است: «شیعتنا ثلاثة اصنافٍ صنف یأکلون النّاس بنا و صنفٌ کالزّجاج ینمّ و صنفٌ کالذّهب الاحمر کلّما ادخل النّار ازداد جودةً؛(8) شیعیان ما سه دسته‏اند: گروهى ما را وسیله درآمد از مردم قرار داده‏اند و گروهى همچون شیشه‏اند (که هم زود مى‏شکنند و هم هرچه اسرار دارند، آشکار مى‏سازند) و گروهى چون طلاى(ناب) سرخ‏اند.  که هر چه بیشتر داخل آتش شوند، بر خوبى آنها افزوده مى‏شود(و هرچه سختى و رنج در راه دین ببینند، آبدیده‏تر و مقاوم‏تر مى‏شوند). » یک سفارش به شیعیان‏ حضرت باقر(ع) فرمود: «مروا شیعتنا بزیارة قبرالحسین بن علىّ(ع) فانّ اتیانه یزید فى الرّزق و یمدّ فى العمر و یدفع مدافع السوء؛(9) شیعیان ما را امر کنید به زیارت قبر حسین بن على(ع)، زیرا زیارت او باعث افزایش روزى و طولانى شدن عمر و دفع بدیها مى‏شود.» راه شناخت مقامات شیعه ✍یزید رزّاز از حضرت صادق(ع) و ایشان از پدرش امام باقر(ع) نقل نموده که آن حضرت فرمود: «اعرف منازل الشّیعة على قدر روایاتهم و معرفتهم فانّ المعرفة هى الدّرایة للرّوایة و بالدّرایة للرّوایة یعلوالمؤمن الى اقصى درجات الایمان؛(10) بشناس مقام شیعیان را از طریق مقدار روایات آنها و معرفت و شناختشان، زیرا معرفت همان فهم روایت است و با فهم روایت مؤمن(و شیعه) به درجات بالاى ایمان مى‏رسد. ..........  6. تحف العقول، على بن شعبة، تحقیق على اکبرى، قم، دفتر انتشارات اسلامى، دوم، 1404 ق، ص 295.  7. همان، منتخب میزان الحکمة، ص 285.  8. منتخب میزان الحکمة، ص 286؛ ح 3432، الخصال، صدوق، ص 103، ح 61.  9. بحارالانوار، ج 101، ص 4، ح 12؛ منتخب میزان الحکمة، ص 372، ح 4606.  10. حیاة الامام محمد باقر(ع)، شریف قرشى، ص 140 و 141، به نقل از: اعلام الهدایة، المجمع العالمى لاهل البیت(ع) اوّل، 1422، ج 7، ص 291. #گریز_زیارت_عاشورا یا اَبا عَبْدِاللهِ، اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلى اللهِ وَاِلى رَسُولِهِ، وَاِلى اَمیرِالْمُؤْمِنینَ وَاِلى فاطِمَةَ، وَاِلَى الْحَسَنِ وَاِلَیْکَ بِمُوالاتِکَ .