گریه امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در مصائب یکدیگر؛ در روایتی از امام صادق(ع) آمده است که روزی حسین بن علی (علیهما السلام) به منزل برادرش حسن (علیه السلام) وارد شد و چون نگاهش به برادر افتاد، اشک از دیدگانش جاری شد. امام حسن (علیه السلام) پرسید: «چرا گریه می‌کنید؟» امام حسین (علیه السلام) فرمود: «گریه‌ام از ظلم و ستم‌هایی است که بر شما وارد می‌شود.» امام حسن (علیه السلام) فرمود: «ظلمی که بر من وارد می‌شود، زهری است که در خفا و پنهانی به من می‌نوشانند و این‌گونه من را به شهادت می‌رسانند. ولی «لا یوم کیومک یا اباعبدالله» هیچ روزی در عالم مانند روز شهادت تو نیست، زیرا سی‌هزار نفر که همه آنان ادعای اسلام و پیروی از امت جد ما محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) را دارند دور تو را می‌گیرند و برای کشتن و ریختن خون تو و هتک حرمت و اسیر کردن زن و فرزندان و غارت کردن متاع تو آماده می‌شوند. در این موقع است که خداوند لعنت و نفرین خود را به بنی‌امیه متوجه می‌گرداند و آسمان خون می‌بارد و حتی حیوانات وحشی و ماهیان دریا در مصیبت تو خواهند گریست.» 📚منبع الامالی، شیخ صدوق، ص ۱۷۷ #امام_حسن_ع #مصائب_امام_مجتبی_ع #حضرت_امام_حسین_ع #مصائب_ابا_عبدالله_ع #روز_عاشورا_وداع #امام_حسن .

. 🔳 امام حسین (ع) دشمن را به محاکمه کشید؛ سپاه اموی كار را برای پيشوای آزادی سخت گرفت، تا آن جایی كه بر خلاف دين و دفتر و آيين جوانمردی و آزادگی آب روان را نيز بر روی حسين عليه‌السلام و خاندان و كودكانش بست و كاروان آزادی در فشار تشنگی و تنگنا قرار گرفت. حسين عليه‌السلام هنگامی‌كه روند كار را آن گونه ديد، به پا خواست و بر شمشير خويش بسان عصا تكيه زد و در برابر سپاه اموی بارساترين ندای خويش به روشنگری و خيرخواهی پرداخت. آن حضرت روی سخن را به آنان نمود و با صدايی بلند فرمود: «انشدكم الله تعالي؛ هل تعرفون ان جدي رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم؟» قالوا: اللهم نعم. قال: «انشدكم الله تعالي؛ هل تعلمون أن أمي فاطمة بنت محمد صلي الله عليه و آله؟» قالوا: اللهم نعم. قال: «انشدكم الله؛ هل تعلمون أن أبي علي بن أبي طالب عليه‌السلام؟» قالوا: اللهم نعم. قال: «أنشدكم الله؛ هل تعلمون أن جدتي خديجة بنت خويلد أول نساء هذه الامة اسلاما؟» قالوا: اللهم نعم. قال: «أنشدكم الله؛ هل تعلمون أن حمزة سيدالشهداء عم أبي؟» قالوا: اللهم نعم. قال: «أنشدكم اله؛ هل تعلمون أن جعفر الطيار في الجنة عمي؟» قالوا: اللهم نعم. قال: «انشدكم الله؛ هل تعلمون أن هذا سيف رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم أنا متقلده؟» قالوا: اللهم نعم. قال: «انشدكم الله؛ هل تعلمون أن هذه عمامة رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم أنا لابسها؟» قالوا: اللهم نعم. قال: «انشدكم الله؛ هل تعلمون أن عليا عليه‌السلام كان أول الناس اسلاما، و أكثرهم علما، و أعظمهم حلما، و هو ولي كل مؤمن و مؤمنة؟» قالوا: اللهم نعم. یعنی: «شما را به خدا سوگند می دهم كه پاسخ دهيد، آيا مرا می شناسيد؟» همگی فرياد كشيدند: آری، به خدا می‌شناسيم. شما فرزند گرانمايه‌ ی پيامبر خدا هستی كه درود خدا بر او و خاندانش باد. فرمود: «شما را به خدا آيا می دانيد كه نيای گران قدر من پيامبر خداست؟» همگی گفتند: آری! به خدا. فرمود: «شما را به خدا آيا ميدانيد كه پدر گران قدرم اميرمؤمنان علي عليه‌السلام است؟» پاسخ دادند: آری، به خدا. فرمود: «آيا می‌دانيد كه مام پرفضيلت و سرفراز من، فاطمه دختر پيامبر است؟» گفتند: آری، می‌دانيم. فرمود:«شما را به خدا آيا می‌دانيد كه مام بزرگم خديجه نخستين بانوی گرونده‌ به اسلام و تصديق كننده پيامبر و پيشتاز در ياری اوست؟» گفتند: آری به خدا! فرمود: «شما را به خدا آيا می دانيد كه حمزه، سالار شهيدان و پشتيبان شجاع پيامبر، عموی پدر من بود؟» گفتند: آری فرمود: «شما را به خدا، آيا می‌دانيد كه جعفر طيار همان که در بهشت زیبای خدا پروازكند، عموی من است؟» گفتند: آری می دانيم. فرمود: «شما را به خدا آيا می‌دانيد اين شمشير را كه اينک من به كمر بسته‌ام، شمشير پيامبر خداست و من وارث به حق اويم؟» گفتند: آری فرمود: «شما را به خدا آيا می‌دانيد اين عمامه‌ای كه من بر سر خويش بسته‌ام، همان عمامه‌ی پيامبر خداست؟» همگی گفتند: آری. فرمود: «شما را به خدا، آيا می ‌دانيد كه پدرم علی عليه‌السلام پيشتازترين انسانها در اسلام و دانشمندترين آنان در علم و بردبارترين آنان در ميدان زندگی و پيشوا و سررشته‌دار و سرپرست هر مرد و زن با ايمان و درست انديشی است؟ گفتند: آری. اينجا بود كه پيشوای شهيدان همه را به محاكمه كشيد و فرمود: «فبم تستحلون دمي؟» «پس چگونه و به كدامين جرم و به چه گناهی ريختن خون مرا روا می‌شماريد؟ و به چه مجوزی برای كشتن من همدست و همداستان شده‌ايد، در حاليكه پدرم در روز رستاخيز صاحب حوض كوثر است و آن چشمه‌ جوشان در اختيار اوست و گناهكاران و ظالمان را به فرمان خدا از نوشيدن آب حيات باز می‌دارد؛ همان گونه كه شتر تشنه را از آب باز می‌دارند؟و نيز در حالیكه پرچم ستايش و سپاس در روز رستاخيز بر دست توانای اوست، چگونه با فرزندش اينگونه رفتار می‌كنيد؟» 📚منبع لهوف، ابن طاووس، ص۱۳۴ #حضرت_امام_حسین_ع #مصائب_ابا_عبدالله_ع #روز_عاشورا_وداع #امام_حسین .

. #شب_دوازدهم_محرم ⚫️ ای محمد! خاندان تو کشته شده است وَ أَقَامَ عُمَرَ بْنِ سَعْدٍ يَوْمِهِ وَ الْغَدِ، ثُمَّ أَمَرَ حُمَيْدِ بْنِ بُكَيْرِ الْأَحْمَرِيِّ، فنادي فِي النَّاسِ بِالرَّحِيلِ إِلَيَّ الْكُوفَةِ وَ حَمْلُ مَعَهُ أَخَوَاتِ الْحُسَيْنِ وَ بَنَاتِهِ وَ مَنْ كَانَ مَعَهُ مِنِ الصِّبْيَانِ وَ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ الصِّغَرِ مَرِيضُ، فلطمن النِّسْوَةِ وَ صِحْنَ حِينَ مررن بِالْحُسَيْنِ وَ جَعَلْتُ زَيْنَبَ بِنْتِ عَلِيٍّ تَقُولُ: يا محمداه صُلِّيَ عَلَيْكَ مَلَكٍ السما؛ هذا حُسَيْنِ بالعرا، مُزَمَّلِ بالدما، مَقْطَعِ الأعضا يا محمداه وَ بَنَاتِكَ سَبَايَا وَ ذُرِّيَّتِكَ مَقْتَلَةً تسفي عَلَيْهَا الصَّبَا عمر بن سعد، آن‌ روز و آن‌ شب در کربلا ماند؛ سپس به حمید بن بکیر دستور داد كه به سمت کوفه به راه بيفتند و به همراه خود، خواهران حسين و دختران او و پسربچه‌ها و علی بن الحسین كوچک بيمار را نيز برد؛ زنان وقتی كه به كنار پيكر حسين(ع) رسيدند به صورت خود زده و فرياد كشيدند و زینب دختر علی می‌گفت: «ای پيامبر! ملائكه آسمان بر تو درود فرستند؛ اين حسين است كه در بيابان است، با خون رنگين شده است و اعضای او تكه‌تكه شده‌اند! ای محمد! دختران تو به اسارت گرفته شده‌اند و خاندان تو كشته شده است و باد صبا بر پيكر آنان می وزد!» 📚منبع انساب الاشراف، بلاذری، ج۱، ص۴۲۴ #امام_حسین #مصائب_ابا_عبدالله_ع #روز_یازدهم_محرم #مداحی_عالمانه ‌