سه نقطه‌ها رو دست کم نگیرید. سه نقطه‌ها می‌تونن گویاتر از هر ایموجی، استیکر و یا حتی هر کلامی باشن. حتی میتونن معنی یه حرفُ عوض کنن. مثلا "خوبم" با "خوبم..." یه دنیا فرقشه. کسی که میگه "خوبم" احتمال زیاد واقعا خوبه. اما کسی که از خوبم در کنار یه دسته‌ی سه تایی نقطه استفاده میکنه، یعنی حالش خوب نیست، میخواد ظاهرسازی کنه اما ته دلش میخواد شما بدونید که واقعا حالش خوب نیست. "هیچی..." هم همین قصه رو داره. هم نمیخواد بگه چشه، هم دلش میخواد بگه یه چیزیش هست. این یعنی همه چی به شما بستگی داره. یعنی براش مهمه بدونید که خوب نیست، بدونید که چیزی هست، اما فقط در صورتی که خودتون به حالش بها بدید و بعد از گفتن "خوبم..." و "هیچی..." ازش بپرسین "مطمئنی؟" براتون میگه که چی شده و چرا خوب نیست. سه نقطه‌ها فقط سه تا نقطه نیستن. خلاصه‌ای از تموم حرفای نگفته‌ی ته دلن. وقتی یکی آخر جمله‌ش براتون سه تا نقطه میذاره، منظورش این نیست که حرفش تموم شده. منظورش دقیقا اینه که شما باید اصل حالشُ بپرسین. نوشتن سه نقطه‌ها شاید یه جور مین‌گذاری باشه. یه مین که اگه پاتونُ روش نذارین و کمک نکنین احساساتش سرازیر شه، خود اونی که سه تا نقطه گذاشته پاشُ میذاره روش و توو خودش منفجر میشه. یه انفجار منجر به سکوت، که تهش هیچ نقطه‌ای باقی نمیمونه. #آنا_جمشیدی @gosheneshen

به فاصله ی بینمان بگو کوتاه بیاید ... #آنا_جمشیدی #شیفت_شب #گوشه‌_نشین @gosheneshen

بعضی از ماها جرممون اینه که زود دلبسته‌ی محبت آدم‌ها میشیم، شایدم جرم آدم‌هاست که یه حجم زیادی از محبت رو به طرفمون سرازیر می‌کنن که مثل بهمن زیرش گیر می‌کنیم. بعد ناگهان چراغ اون محبت خاموش میشه. نه می‌فهمی از کجا اومد، نه می‌فهمی کجا رفت، نه می‌فهمی چطور شد. فقط هجوم ناگهان اون حضور و محبت رو در مقابل این دوری و سردیِ پررنگ درک نمی‌کنی. این میشه که هزار سال وسط یه علامت سوال زندگی می‌کنی. خودتو می‌خوری به خاطر رفتن و اومدن بی‌حسابِ یه آدم دیگه و هر لحظه، گاهی با بغض، گاهی با غم، گاهی با خشم، فقط از خودت می‌پرسی «چرا؟». و می‌پرسی: یعنی واقعا، واقعنِ واقعا، جام اصلا خالی نیست؟ هیچیِ هیچی؟ #آنا_جمشیدی #گوشه‌_نشین @gosheneshen

از یه جایی به بعد، بغض زود به زود سراغ آدم میاد. مثل همون جمله‌ی معروف که میگه «فلانی تا بگی پِخ گریه‌ش می‌گیره». حالا یکی از شدت کم ظرفیتی اینطوریه، یکی به خاطر مدت طولانی قوی بودن. به خاطر پر شدن ظرفیتِ زیادش. یعنی آدمی که مثلا می‌تونست دروغ و ریاکاری، بدخلقی اطرافیان و داد زدن رییس، دعوا تو خونه، تنهایی و کلی اتفاق دیگه رو با هم دیگه تحمل کنه و دم نزنه، امروز ممکنه از این که یه پیام کینه‌دار از یه غریبه رو بخونه، بغضش بگیره. با دیدن هر درامی یا حتی گوش کردن به هر آهنگی بغضش بگیره. می‌تونه با خوندن یه شعر بغضش بگیره. گریه هم نه؛ بغض. بغض یه وقتا از گریه جدی‌تره. #آنا_جمشیدی #گوشه‌_نشین @gosheneshen