این دعاهای قبل و بعد از افطار چقدر خوبند. چقدر خوب اند وقتی تو را یاد گذشته ای می اندازند که خوب بود.تنها نوستالوژی غیر دردناک اند.چقدر روح دارند لعنتی ها.در لحظه تو را از این دنیا جدا می کنند و می برند به حال خوشی که نمی دانی کجای جهان است؛ اما بوده؛ هست؛ قرار است باشد. فکر می کنی بالاخره حال خوش آن موقع ها بر می گردد؛ آن موقع ها که دین و ایمانت قوی تر بود و میزان امیدت زیاد. آدم هی رجوع می کند به سالهای دورتر؛ آن موقع که کوچک تر بود و کودک تر....به آن خدای آن سالها؛ به نهاد آن سال های خودش؛ حتی به جهان بینی اش که جهان بینی کوچکی بود اما انگار کامل تر و قانع کننده تر بود. تمام حال خوش عبادت برای من چندسالی است این دعاهاست. دعاهای هیچ وقت سال انقدر خوش نمی کند حالم را؛‌انقدر روح ندارند هیچ کدام؛ اما این دعاها؛ این دعاهای قبل و بعد از افطار....انگار که یکسال تمام منتظر بازگشتشان بوده‌ای... #التماس‌دعا