‌

_و‌چشمان‌توهمان‌کافه‌ی‌دنجی‌است‌که قهوهایش‌حرف‌ندارد!

این زخم خورده را به ترحم نیاز نیست ؛ [خیر شما رسیده به ما ، مرحمت زیاد . . !]

‌

باید آدمی باشد بیاید کنارت بنشیند شانه هایت را کمی بمالد سرت را روی شانه اش بگذارد استکانی چای به دستت بدهد دستی بر سرت بکشد و زیر گوشت ارام بخواند: با هم از پسش بر می آییم تا ادم فرو نریزد از بین نرود غرق نشود . . !

____ _ -دیـوآر نویـس!' Eitaa.com/grayworld