خۅش بہ حال باد ؛ گۅنہ هایت را لمس مۍ کند ۅ هیچ ڪس از اۅ نمۍ پرسد ڪہ با تۅ چہ نسبتۍ دارد ! کاش مرا باد مۍ آفریدند ؛ تۅ را برگ درختۍ خلق مۍ کردند ، ؏شق بازۍ برگ و باد را دیدھ اۍ ؟! در هم مۍ پیچند ۅ عاشق تر میشۅند .

رخسارھ نشان دادۍ ۅ بۍ دین ۅ دلم ڪردۍ . .!'

سستۍِِ شانه‌های سنگینم را ببین؛ سرت را به نشانھ ‌ی ھمدردۍ تکان بدھ و در آغوشم بگیر. که همین شانه‌های امن تو برای من کافۍست.

_ أحضنۍ و کأنۍ سأموت غداً + و ماذا عن الغد؟ _ أحضنۍ و کاننۍ عدت ُ🫂؛