👓 پاسخ به یک شبهه رایج درباره دادگاه ویژه روحانیت با استناد به کار انقلابی آیت‌الله ری‌شهری! 🔹 دادگاه روحانیت هم که شما اشاره کردید، یکی از حسنات امام است و خلاف قانون نیست! قانون اساسی آن را نفی نکرده است. من در اینجا فلسفه دادگاه ویژه‌ی روحانیت را برای شما بگویم: 🔹 ببینید، در نظامی که مسؤولان بلندپایه‌ی کشور می‌توانند روحانی باشند یا باید روحانی باشند مثل رئیس قوّه‌ی قضائیه و... یعنی روحانیون برای اینکه در داخل تشکیلات نظام بیایند و نفوذ قانونی پیدا کنند، میدان دارند. از طرف دیگر، روحانیون، نفوذ مردمی دارند، مسجد دارند، محراب دارند، دست و پا دارند. 🔹 در چنین نظامی، دادگاههای معمولی قادر نیستند روحانی را درست و بجا و کماهوحقّه محاکمه کنند. مثلا اگر یک روحانی سرشناس، خطایی را مرتکب شود، کدام دادگاهی است که جرأت کند سراغ او برود؟ کدام مأموری است که جرأت کند سراغ او برود؟ کدام بازجویی است که بتواند از او بازجویی کند؟ البته ممکن است کسانی شجاع باشند و بگویند نخیر، ما این کار را انجام می‌دهیم، اما باید هزینه زیادی صرفش بشود! ❗️ در حالی که یک طلبه جوان در یک دادگاه ویژه راحت می‌تواند این آقا را پای سؤال و جواب و استنطاق بنشاند. مثلا یک طلبه نسبتاً جوان مثل آقای ری‌شهری، یک #مرجع_تقلید مثل آقای «شریعتمداری» را راحت محاکمه کرد! این، جز از دادگاه ویژه‌ی روحانیت بر نمی‌آمد. امام، این را می‌دانستند! 📆 بیانات در پاسخ به مدیران مسؤول و سردبیران نشریات دانشجویی، ۱۳۷۷/۱۲/۴ منشور حوزه روحانیت (چاپ دفترنشر آثار رهبری) جلد۱۲ص۳۱۷ 🆔 @h_falahati