تا پیش از سفرش به کربلا پسر خیلی شری بودهمیشه چاقو در جیبش بود خالکوبی هم داشت خیلی قلدر بود و همه کوچک تر ها باید حرفش را گوش میدادند . مجید کسی بود که زیر بار حرف زور نمی رفت بچه ای نبود که بترسدخیلی شجاع بود اگر می شنید کسی دعوا کرده هر دو طرف را زور می کرد آشتی کنند و گرنه با خود مجید طرف بودند وقتی از سفر کربلا برگشت مادرم از او پرسید چه چیزی از امام حسین علیه السلام خواستی؟ مجید گفت: یک نگاه به گنبد حضرت ابوالفضل و یک نگاه به گنبدامام حسین کردم وگفتم‌ آدمم کنید💔 #شهید_مجید_قربانخانی🌱 📚 🔹@h_khoban_ir

روزمان را متبرک می‌کنیم با صلوات به روح مطهر شهیدی که شد حر امام حسین... چند روز مانده به اربعین سال ۹۳، ساعت یازده شب بود که مجید سراسیمه آمد خانه: «وسایلم را جـمع کنید که عـازم کـربلا هستم! » عجـله داشت؛ رفقایش داخـل ماشین منتظرش بودند. چه رفقـایی! و چه سفر اربعینی! تا برسند مرز مهران، صدای آهنـگ و بگوبخندشان بلنـد بود‌. گـویا کارناوال شـادی راه انداخته بودند. مجـید اولین بار کـه رفت داخـل حـرم حضرت علی (ع)، کمی تغییر کرد و کم حرف شد. هربار هم که می رفت حـرم، دیر برمی‌گشت؛ آن‌هم با چشـم های قـرمز. رفقـا مانده بودند کـه این خـود مجـید است یا نقش بازیِ جدیدش! پیاده‌روی که شروع شد، مجید غرق در خودش بود. نه می‌گفت و نه می‌خندید. پایـش کـه رسـید بین الحرمین؛ از درون شکست. دیگر دست خودش نبود. ذکر لبش یاحسین بود و مشغول اشک و ناله. وقت برگشتن به صمیمی ترین دوستش گفت: «تـوی این چنـد روز از امـام حسین ع خـواستم کـه آدمـم کنـد. اگـر آدمـم کنه، دیگه هیـچ‌چیـز نمی‌خـوام.» فاصله بین توبه و شهادتش ۱۳ ماه بیشتر نبود. 📚 مجید بربری #شهید_مجید_قربانخانی #اربعین #امام_حسین 📚 🔹@h_khoban_ir