#فضیلت_نماز_اوّل_وقت در روایات، سفارش زیادی به نماز اوّل وقت شده است. از امام صادق(علیه السلام) نقل شده که فرمودند: «فضیلت اوّل وقت نماز بر آخر وقت، همچون فضیلت آخرت بر دنیاست».[1] در حدیث نقل شده است که امام صادق(علیه السلام) فرمودند: «لقمان به فرزندش گفت:... پسر عزیزم، هنگامی که وقت نماز فرا رسید، به خاطر چیزی آن را به تأخیر نینداز و از آن آسوده خاطر شو که نماز، دَیْن است...».[2] روایت شده امام کاظم(علیه السلام) فرمودند: «هنگامی که نمازهای واجب در اوّل وقت و با رعایت حدود و شرایطش بر پا داشته می­شوند، از شاخۀ بریده شدۀ درخت آس[3] با همۀ عطر و بو و تازگی­اش خوشبوتر هستند، پس بر نماز اوّل وقت مداومت ورزید».[4] «در اثنای مناظرۀ معروف امام رضا(علیه السلام) با عمران صابی از متکلّمان معروف، در باب توحید و خداشناسی، وقت نماز فرا رسید. امام رضا(علیه السلام) رو به مأمون کردند و فرمودند وقت نماز فرا رسیده است. عمران صابی عرض کرد: مولای من، جواب مرا قطع نکن که قلبم نرم و آمادۀ پذیرش شده است. امام رضا(علیه السلام) فرمودند: نماز می­خوانیم و باز می­گردیم. پس از اقامۀ نماز، امام رضا(علیه السلام) مناظره را ادامه دادند و در پایان مناظره، عمران صابی شهادتین را بر زبان جاری کرد و مسلمان شد».[5] [1]. ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، باب فضل الوقت الأول علی الآخر، ص58، ح2. [2]. فروع کافی، ج8، نصایح لقمان لإبنه، ص349، ح­547. [3]. درختی است شبیه درخت انار، برگ‌هایش سبز و خوشبو و گل‌های سفید و معطّری دارد. [4]. تهذیب الأحکام، ج2، باب4، اوقات الصلاة، ص40، ح79. [5]. عیون أخبار الرضا†، ج1، باب12، ص172، ح1. 📘 توضیح المسائل جامع، ج١، ص٣٧٨.