ما اگر می خواهیم که حسرت نُصرت معصوم و حسرت غنیمت همراهی او را نداشته باشیم و همچون طِرمّاح به جای خالی نرسیم، باید تمرین کنیم و هیچ تکلیفی را به خاطر هیچ بهانه ای به عقب نیاندازیم و "الآن می روم" و "رفتم" را با عمل جایگزین کنیم، که تا خود بجنبیم دیگران رفته اند و کارها را برده اند و ما را به لهو و لعب گذاشته اند. استاد علی صفائی (عین.صاد) ردّ پای نور، ج1، ص 165 #کتاب #رد_پای_نور #استاد_علی_صفایی @Arshiv_Gholam