دوست داشتنت رفع تمامِ خستگی‌های روزانه یِ من است... لطفاً هر روز بارها برایم تکرارش کن... #تقدیم_به_عشقم @BanovaneMontazer 🔮🌱مراقب خوشبختی هاتون باشید🧚‍♀🍓

•|روزه‌ام با ربنّای دیده‌ات وا می‌شود؛ العجب از آن همه ذکری که در چشمانِ توست!|• <👀♥️> 🍓

قرآن به جز از وصف علي آيه ندارد. ايمان به جز ازعشق علي پايه ندارد. گفتم بروم سايه لطفش بنشينم. گفتا كه علي نور بود سايه ندارد. 🏴شهادت امیرالمومنین ، پدر امت #تسلیت_باد 🏴 #امام_علي #شهادت_امام_علی علیه السلام تسلیت باد💔

#فایل صوتی🎧 #جز_بیست_ویکم📜 به روش #تحدیر (تندخوانی)✨ #استادمعتزآقایی #ختم‌قرآن باهدف انس باقران درماه #بندگی🌷

💫☀️یک مسأله شرعی به همراه شرح دعای #روز_بیست_ویکم ماه مبارک رمضان حضرت آیت الله #مجتهدی(ره)☀️💫 🔴 #پیشنهادوییییییژه😍 ☘🌷☘🌷☘🌷☘🌷☘🌷☘

🔴 #ترجمه دعای #روز_بیست_ویکم ماه مبارک رمضان ✅ویدیو دانلود شود🌹

💔🍃 بیا مه جبین، کنارم بشین بده جانِ بابا یه قولی به من…. بزار دستاتو، تو دستِ حسین همه هستی توست° هستِ حسین 🎙محمود کریمی ▪️ #شهادت_امام_علی (ع) تسلیت باد 😔یتیم شدیم... #رمضان #بیست_و_یکم

هر صبح تبسم های شیرین ترا با بوسه خواهم چید.. ┄┅🌵••═••❣┅┄     •• @tame_sib •• ┄┅❣••═••🌵┅┄ 🍁 ✨🍁 🍁✨🍁

❤️ محبت علی(ع) ... ‌ 🎧 حکایتی عجیب از تاثیر محبت شیعیان به امیرالمومنین(ع) به روايت حجت الاسلام عالی ⏱️ بمناسبت شب قدر و ایام شهادت حضرت امیر(ع) ‌ ┄┅🌵••═••❣┅┄     •• @tame_sib •• ┄┅❣••═••🌵┅┄ 🍁 ✨🍁 🍁✨🍁

#عبور_از_سیم_خاردار_نفس #پارت241 قلبم ضربان گرفت. بلند شدم ونشستم وبه درچشم دوختم. بلافاصله فاطمه امد و با دیدنم گفت: –پاشوبریم. –توآرش روندیدی؟ –چرا داشت میرفت، اینجابود؟ –زمزمه وارگفتم: –نمی دونم، اون اینجا بودیامن جایی بودم که اون بود. –وقتی بهش گفتم باما میری خونه، گفت بهت بگم با ماشین خودش بری. ولی من دوست نداشتم با او بروم. چراخودش چیزی نمی‌گوید و پیغام می‌فرستد... –باهم دیگر به طرف ماشین نامزد فاطمه راه افتادیم، خیلی سختم بود با فاطمه و خانواده‌اش بروم. ولی چاره ایی نداشتم. بیشتر مهمانها رفته بودند، مژگان ومادر شوهرم هم به طرف ماشین آرش می رفتند، خاله‌ی آرش دست مادر شوهرم را گرفته بود و کمکش می کرد. آرش هم جلوی در مردانه همراه عمو و داییش ایستاده بود و سرش پایین بود. برای لحظه ای ایستادم ونگاهش کردم، شکسته بود، انگارمردتر شده بود. دلم برای آغوش مردانه‌اش تنگ بود. می دانم برایش خیلی سخت است. کیارش برایش حکم پدر را داشت. دلم می خواست با آرش حرف بزنم. سرش را بلندکرد و چشمی به اطراف چرخاند و با دیدنم، به طرفم قدم برداشت. انگار هر قدمش را روی قلبم می‌گذاشت تا نزدیکم شد، همانطور سربه زیر و آرام گفت: –توی ماشین خودمون بشین، چنددقیقه دیگه میام. فاطمه حرفش را شنید و با لبخند به من اشاره کردکه بروم. خودش هم رفت. ازصبح چیزی نخورده بودم وضعف داشتم ولی همین جمله‌ی آرش به پاهایم جان داد. داخل ماشین نشستم. طولی نکشید که مژگان ومادر آرش هم امدند و گریه را سر دادند، ولی من برعکس اینبارگریه ام نگرفت وسعی کردم دلداریشان بدهم.

–مامان جان بسه، دوباره حالتون بدمیشه ها. مژگان کنارم بود دستش را گرفتم. –مژگان جان گریه نکن به فکراون بچه باش...دستش را از توی دستم کشید ونگذاشت حرفم را ادامه بدهم و باخشم وگریه گفت: –این بچه هم مثل خودم بدبخت و بی کس شد، توچه می فهمی تنهایی چیه، برای بدبختی خودم گریه می کنم واین بچه...خودم روعقب کشیدم وفقط نگاهش کردم. مادرکیارش کمی سرش را عقب چرخاند و گفت: –این چه حرفیه، چرا بی کسی، مگه من مردم، مگه آرش مرده...عموش برای بچت پدری میکنه، میشه همه کس وکارتون... با بازشدن در توسط آرش بحث تمام شد. آرش باپسر عمویش که آن طرف ماشین ایستاده بود حرف میزد و کارهایی را به او می سپرد که انجام بدهد. ماشین را روشن کرد وچشم دوخت به روبرو. خداروشکرکردم که درست پشت سرش نشسته ام ومی توانم نگاهش کنم، به صندلی تکیه دادم و به آینه زل زدم. اخم داشت. معلوم بودفکرش مشغول است و در دنیای دیگریست. ولی من ناامید نشدم و حتی یک لحظه هم چشم ازآینه برنداشتم تاشاید نگاه گذرایی هم که شده به من بیندازد. چقدرسرسخت شده بود، شاید هم من زیاد حساس شده بودم، شایدمحبتهای بی دریغش بدعادتم کرده بود، سکوت محض بود و دیگر کسی گریه نمی‌کرد. نفس عمیق وصدا داری کشیدم تاشاید نگاهم کند ولی فایده ایی نداشت. نکند مهربانی کردن یادش رفته...چشم هایم را بستم وسرم را به شیشه ی ماشین تکیه دادم. باترمز ماشین همه پیاده شدیم واین بارمن مادرشوهرم را کمک کردم و به خانه رفتیم. بعد از ما مهمانهای خودمانی وارد شدند. برایشان چای درست کردم وبعد از یکی دو ساعت همه رفتند جز یکی از خواهرهای مادرشوهرم و فاطمه و خانواده اش و زن دایی. یکی دوساعت بعد فاطمه گفت که آنها هم می‌خواهند همراه زن دایی برای استراحت به خانه‌شان بروند، چون نامزدش اینجا راحت نیست. مردد بودم بگویم من را هم برسانند یانه، اصلا دلم نمی‌خواست بمانم. همان لحظه آرش وارد آشپزخانه شد و من از فرصت استفاده کردم و بلندگفتم: –فاطمه جان، میشه منم تا یه ایستگاه مترو برسونید؟ –این چه حرفیه راحیل جان، تا خونتون می بریمت. صدای بَمش پیچیدتوی گوشم. –فاطمه خانم من خودم می برمش، شما بفرمایید... ✍#به‌قلم‌لیلا‌فتحی‌پور #ادامه‌دارد...

💠 #پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله: 💠ستَكُونُ مِنْ بَعْدِي فِتْنَةٌ فَإِذَا كَانَ كَذَلِكَ فَالْزَمُوا عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ فَإِنَّهُ اَلْفَارُوقُ بَيْنَ اَلْحَقِّ وَ اَلْبَاطِلِ 💠بزودی بعد از من فتنه(ها) پیدا می شود، پس همراه علی بن ابی طالب باشید، زیرا او(معیار) جدا کننده بین حق و باطل است.» شما در آن تنها به علی بن ابی‌طالب تمسّک بجوئید. 📚 بحار الأنوار، جلد۳۸، صفحه ۲۱۶ ⚫️شهادت امیرالمؤمنین #امام_علی علیه السلام را محضر امام زمان عجل الله و شما شیعیان تسلیت عرض می کنیم.

☀️صبح است همه چیز رنگ و بوی تازگی و طراوت میدهد🍀 آرزو میکنم وجودتون پرشود از عطر و رنگ خدا💚 و صبح را سرشار از انرژی و سلامتی آغاز کنید😊 و امروزتون آکنده باشه از هر چه زیباییست🌺

#ختم_قرآن #جز_بیست_و_دو بسم الله الرحمن الرحیم #تحدیر ( تند خوانی) ❤️جزء بیست و دوم❤️

🔴 #ترجمه دعای #روز_بیست_ودوم ماه مبارک رمضان ✅ویدیو دانلود شود🌹

💫☀️یک مسأله شرعی به همراه شرح دعای #روز_بیست_ودوم ماه مبارک رمضان حضرت آیت الله #مجتهدی(ره)☀️💫 🔴 #پیشنهادوییییییژه😍 ☘🌷☘🌷☘🌷☘🌷☘🌷☘

🎈💥🎈💥🎈 امام زمان (عج): . 💥براى تعجيل در فرج بسيار دعا كنيد، كه فرج من فرج شما نيز هست.💥 . أكثِروا الدُّعاءَ بِتَعجيلِ الفَرَجِ فَإنَّ ذلِكَ فَرَجُكُم. . (📙كمال الدّين ، ص 485) 💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥 🌸 از ته دلــــــم، برایت آرزو میکنم... که بهترین مصلحت های خداوند مهربان، با حاجات دلت، یکی باشد ❤ . التماس دعای #فـــرج 🌸 التماس دعای #هدایتـــــ 😌 التماس دعای #شهادتـــــــــ 😭 التماس دعای #شفاعتــــــ خوبـــــان 💖 دعایَم کن 🙏 . 👉❤

خدایا... می‌گویند ماه رمضان ماه مهمانی توست و تو خدای همه عالمیانی پس همه به این ضیافت دعوتیم فارغ از هر اعتقاد و باوری؛ خدایا می‌دانم که یگانه میزبانی در جهان چون تو نیست که همه‌ی عالم به خوان کرمت ریزه خواریم و به لطف و مرحمتت امیدوار پس به حرمت میزبانیت ذهن‌هایمان را بصیرت ببخش بر کلام‌مان صداقت و مهربانی ارزانی‌دار به دل‌هایمان سخاوت در عشق بیاموز گام‌هایمان را در پیمودن راه درست استوار بدار و انسان بودن را فارغ از هر عقیده و باوری که داریم ره توشه‌ی زندگی‌مان قرار بده... 🍃#خدای‌مهربانم دلم پر میکشد برای #پناه بردن بِ‌پناهگاه‌اَمنِ‌تو و آسوده در #آغوش‌ تو امان یافتن❣

و اکنون ، ‎بیست و یکم ماه مبارک رمضان و آغاز دهه پایانی این ماه ... . دهه آخر ، از دو دهه ابتدایی هم مهم تر هست ، دهه ی که قرار است ما را به دنیایی وارد کند که در آن شیاطین دیگر در غل و زنجیر نیستند ، اگر دو دهه ابتدایی را غفلت کردیم ، کم کاری کردیم ، از کنار روزهایش بیخیال گذشتیم ، این دهه را از دست ندهیم ، گاهی فرصت ها تکرار نمی شوند . . جدی بگیرید ، چون به ما جدی می گیرند ! . #ماه_فرصت_ها

#عبور_از_سیم_خاردار_نفس #پارت242 بعد از چند دقیقه عمو و دایی ارش که انگار دنبال کارها بودند امدند و درمورد مراسم روز سوم که کجا می خواهند بگیرند صحبت کردند و حتی درمورد این که متن اعلامیه چه باشد هم مشورت کردند، قرار شد مراسم سوم وهفتم در یک روز باشد. تا نزدیک غروب حرفهایشان به درازا کشید و با هم تقسیم کارکردند. چقدر خوب بود اگر خانواده ها همیشه اینقدرباهم متحد بودند و برای هم، دل می سوزاندند. بعداز رفتنشان آرش را ندیدم. مثلا قرار بود مرا برساند. به آشپزخانه رفتم و استکانها را شستم وکمی روی کابینت‌هارا مرتب کردم. اذان شد، وضوگرفتم و به طرف اتاق آرش رفتم تا نمازم را بخوانم. ولی یادم امد که چنددقیقه ی پیش مژگان به مادرشوهرم گفت میرود آنجا بخوابد. به طرف اتاق مادرشوهرم پا کج کردم. همین که در را بازکردم بادیدن آرش خشکم زد. آرش سربه سجده گذاشته بود و شانه‌هایش می‌لرزید. نمی دانستم الان باید بروم یابمانم. از گریه اش بغض کردم وخواستم بیرون بروم که گفت: –بیا نمازت روبخون. شوک زده نگاهش کردم. از روی سجاده بلند شد و کنار نشست. سرش پایین بود. به نمازایستادم وترسیدم از این که نکند برود. کاش تا آخر نمازم بماند. خدایا ببخش مرا که نماز برای توخواندم ولی تمام فکرم پیش عشقم بود. ببخش که همیشه لاف باتو بودن زدم، ولی وقتی پای عشقم وسط کشیده شد با او بودم. خدایا مرا ببخش که حتی برای پنج دقیقه هم نتوانستم از او چشم بپوشم وبه روی توچشم بازکنم... وقتی نمازم تمام شد. نبود. با دیدن جای خالی‌اش گریه‌ام گرفت. مثلا خواستم زودتر نمازم را تمام کنم که بیشتر ببینمش...خدا اینطور مهربانی می کند. به پایه‌ی تخت تکیه زدم و اشکهایم را رها کردم، از خداشرمنده بودم و بخشش می خواستم. با بازشدن درسرم را بلندکردم. آرش با یک لیوان شربت زعفران داخل شد. جلویم زانو زد وگفت: –ازخاله خواستم درست کنه، بخور لبهات سفیده، چرا ناهار نخوردی؟ با چشم‌های گرد شده نگاهش کردم. حال خودش هم بهترازمن نبود. "تو که اصلا نگاهم نکردی، لبهایم را کی دیدی " می دانستم او هم چیزی نخورده، چشم به لیوان دوخته بود، سرش را بلندکرد و اشکهایم را با پشت دستش پاک کرد و گفت: –کاش به جای کیارش من می مردم. اینجوری همه کمتراذیت می شدند. از حرفش لرزیدم وزانوهایم را در بغلم جمع کردم و سرم را رویشان گذاشتم وگریه کردم وگفتم: –خیلی بی انصافی. نفس عمیقی کشید و لیوان را روی میز کنارتخت گذاشت وکنارم نشست. دستش را دور کمرم حلقه کرد و من را به خودش چسباند. صورتش را روی سرم گذاشت وگریه کرد. از بوی تنش حالم بهترشد. " اصلا من به شربت یاغذایی نیاز ندارم، عطرتنت مرا سرپا می کند." گریه‌ی هردویمان بند امده بود. ولی نه او مرا رها می کرد، نه من قصد تکان خوردن از جایم را داشتم. نفس عمیقی کشید و گفت: –ازحرفم ناراحت نشو راحیل، بی تو برای من بامرگ فرق چندانی نداره. مضطرب نگاهش کردم، چشم هایش کاسه‌ی خون بود، رنگش پریده بود و ته ریشش که خیال سبز شدن داشت غمگین ترش کرده بود. حالش خیلی بد بود باید خودش شربت می خورد. لیوان را از روی میز برداشتم وگفتم: –تو واجب تر ازمنی، بخور. –تا تو نخوری، من لب نمی زنم. –اصلاخودت ناهارخوردی؟ – بااین وضعی که پیش امده، هیچی ازگلوم پایین نمیره، راست میگن غم که میادخروار،خروار میاد. لیوان را به لبش چسباندم. –جون من بخور. یک جرعه خورد. لیوان را از لبش جداکرد و به لب من چسباند. –جون من همه اش روبخور. به ناچار سرکشیدم...لبخندنازکی زد و گفت: –راحیل قول بده تو هر شرایطی مواظب خودت باشی...سکوت کردم و او ادامه داد: –همه چیز دست به دست هم داده تا من رو نابود کنه ناخوشی تو هم تشدیدش میکنه. –من پیش تو همیشه خوشم آرش... دستش را به صورتم کشید. –یه وقتهایی اونجوری که ما می خواهیم پیش نمیره راحیل...باید قول بدی هرجورکه پیش رفت مواظب خودت باشی. –فیلسوف شدی؟ –آره، جامون عوض شده، درد آدم روفیلسوف می کنه... حرفهات توی سرم چرخ می خوره. قسمت هرکس روخدا تعیین می کنه نه خودش... –می ترسم ازحرفهات آرش. –تاوقتی خداهست از هیچی نترس. متعجب نگاهش کردم. باغم گفت: –اینبار دل می‌سپارم به خواست خدا. احساس می کردم چیزی می خواهد بگوید ولی شاید نمی تواند... روی تخت دراز کشید و گفت: –تمام دیشب رونخوابیدم وتوی خیابون راه می رفتم. –چرا؟ –به خاطر مصیبتی که جوری یقه‌ام رو گرفته که هیچ جوره نمیشه ازش خلاص شد. خیلی خسته‌ام راحیل. –چیزی برات بیارم بخوری؟ –کاری رو که بخوام می کنی؟ باسر تایید کردم. دستش را دراز کرد و مثل همیشه دوضربه زدروی بازویش وگفت: –بیای اینجا بخوابی ونگی زشته مهمون دارید و این حرفها، آرومم کن راحیل. بعد آهی کشید و ادامه داد: –شاید فردایی نباشه وبعدچشم هایش نم زد. بلندشدم موهایم را مرتب کردم و عطری که همیشه گوشه ی کیفم می گذاشتم را زدم وکنارش درازکشیدم. ✍#به‌قلم‌لیلا‌فتحی‌پور #ادامه‌دارد...