می ریزد از شکوه لبش می سبو سبو شهری به شعر من شده مشغول و من به او آخر بگو که من چه کنم با جنون خویش؟ وقتی که می شود قلمم با تو روبرو فرهاد از فراق تو دل می زند به کوه مجنون دویده در پی گیسوت کو به کو از سر بگیر روسری ات را به دست من بگذار وا شود گره عشق، مو به مو با آن شکوه مشکی خیره کننده ات قدری بده به لختی این شعر، آبرو چیزی نمانده است سرایت کند به شهر از دوری تو بغض نهانم گلو گلو من عاشق سکوت توام در شب وصال با من نشسته است لبانت به گفتگو #بهزاد_نجفی ┄┅🌵••═••❣┅┄     •• @tame_sib •• ┄┅❣••═••🌵┅┄ 🍁 ✨🍁 🍁✨🍁