🔶 دو شخصیت شاخص 🔹استاد حسن رمضانی: بـه یـاد دارم اوایـل پیـروزی انقـلاب که امـام خمینـی از تهـران به قـم آمدند و بـرای بـار دوم هنـوز بـه تهـران منتقـل نشـده بودنـد، در آن ملاقاتـی که حـوزه علمیـه مشـهد با امام داشـت، دو شـخصیت بزرگ و شـاخص حوزه علمیه مشهد یعنی حضرت آیت الله مروارید و آیت ّ اللـه میرزا جوادآقـای تهرانـی، حوزه مشهد را همراهی می کردنـد. حضرت امام عنایـت ویـژه ای بـه ایـن دو بزرگوار داشـتند، سـه صندلی در جایـگاه گذاشـته بودند، یکـی بـرای حضـرت امـام و دو تا بـرای ایـن دو بزرگوار. در آن جلسـه حضـرت امـام وقتـی می خواسـتند سـخنرانی کننـد، بلند شـدند و ایسـتادند. آقـای مروارید نشسـته بودند، اما جنـاب میرزاجوادآقای تهرانی بلند شـده و ایسـتاده بودنـد و تکیـه بـر عصـا و بـا آن قـد خمیـده، سرشـان را بـا حالتـی خـاص بـالا گرفتـه بودنـد و بـه قد و قامـت امـام می نگریسـتند و یکسـره اشـک می ریختند. دو سـه بار امـام بـه ایشـان فرمودنـد: بفرماییـد بنشـینید. امـا ایشـان اصـلا متوجه نشـدند و همینطـور محـو امـام بودنـد و اشـک می ریختنـد. امـام کـه متوجـه حـال ایشـان شـدند، فوری دستشـان را روی شانه ایشـان گذاشتند و ایشـان را روی صندلی نشـاندند. در آن جلسـه و دیـدار، عنایتـی کـه جنـاب امام نسـبت بـه ایـن دو بزرگوار داشـتند، نشـانگر ایـن بـود که چقـدر بـرای ایـن دو شـخصیت احتـرام قائل اند. (حدیث سهر، ص۳۸۶) #آیت_الله_مروارید #آیت_الله_میرزا_جواد_آقا_تهرانی حدیث سهر (بیانات و خاطرات استاد حسن رمضانی) https://eitaa.com/hadisesahar

🔶 لبّ و خلاصه عرفان 🔹استاد حسن رمضانی: روزی از میرزا جواد آقای تهرانی پرسیدم که جناب حضرت آقا (نمی گفتم آیت الله! بدش می آمد!) چه ارتباطی میان معرفت نفس و معرفت رب وجود دارد و از چه روی گفته شده است که «مَن عَرَفَ نَفسَهُ فَقَد عَرَفَ رَبَّه»؟ ایشان با وجود آن مشرب ضد عرفان و فلسفه اش و آن مبانی تنگ، اما به خاطر آنکه به معنای واقعی پاک بود، بر اساس همان پاکیِ طینت و ذاتش گفت: «یعنی موقعی ما رب را می شناسیم که بفهمیم خودمان هیچ هستیم»! خب این لب و خلاصه عرفان است! این سخن یعنی آنکه موقعی خدا را می فهمیم که خود را هیچ ببینیم! #آیت_الله_میرزا_جواد_آقا_تهرانی حدیث سهر (بیانات و خاطرات استاد حسن رمضانی) @hadisesahar