. 💠 قرائن عقلی دلالت #حديث_غدير بر امامت و خلافت 🔻پيامد مجموعه : استحکام سند، دلالت معنایی و تواتر #حدیث_غدیر، ترديدی باقی نمی گذارد كه #پیامبر_اکرم_(ص) در آن هنگامه عظيم، رهبری آينده را تعيين كرد و پيشوايی آينده امّت اسلامی را رقم زد. ▫️بر اين بيفزاييم كه اگر كسی بر اين باور باشد كه پيامبر(ص) در آن اجتماع عظيم و با آن خطابه بسی شورانگيز و جاودانه و با آن همه تأكيد، از خلافت و ولايت نگفت و آينده امّت را مسكوت گذاشت، بی گمان، آينده نگری و تعيين امام و رهبر آينده را نيز نخواهد فهميد. 🔖بدين سان، بايد بگوييم كه پيامبر(ص) برای آينده امّت، طرحی نيفكنده و چگونگی پيشوايی پس از خود را تعيين نكرده و امّت را چونان رمه ای بی شبان، رها كرده است ؛ چرا كه گمانه های ديگر درباره آينده امّت، غير از گمانه تصريح بر رهبر آينده، ناپذيرفتنی و به شدّت نااستوارند. ▫️نيز بايد بپذيريم كه پيامبر(ص) حقيقت را وا نگفته و كار تشخيص آن را به عصرها و نسل ها سپرده است و... . آيا هيچ خِردی اين بی توجّهی و سهل انگاری را از آن طبيب سختكوش بی تاب پُردغدغه و نگران از آينده امّت، می پذيرد؟ حاشا به حكمت، استوارانديشی، آينده نگری و عظمت شخصيّت پيامبر خدا كه چنين كند! 📚 دانش نامه اميرالمؤمنين(ع) ج۱ ص 560 🔻 بیشتر بخوانید : 👇 ➡️ http://hadith.net/post/59508/ 🔸 @hadithnet

┄┅─✵🍃🌺💐🌺🍃✵─┅┄ 💠 #حدیث_غدیر در کلام #امام_علی_علیه_السلام 🔅الإمام عليّ عليه السلام: خَرَجَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله إلى حِجَّةِ الوَداعِ ، ثُمَّ صارَ إلى غَديرِ خُمٍّ ، فَأَمَرَ فَاُصلِحَ لَهُ شِبهُ المِنبَرِ ، ثُمَّ عَلاهُ وأخَذَ بِعَضُدي حَتّى رُئِيَ بَياضُ إبطَيهِ ، رافِعا صَوتَهُ قائِلاً في مَحفِلِهِ : مَن كُنتُ مَولاهُ فَعَلِيٌّ مَولاهُ ، اللّهُمَّ والِ مَن والاهُ وعادِ مَن عاداهُ . فَكانَت عَلى وِلايَتي وِلايَةُ اللّهِ ، وعَلى عَداوَتي عَداوَةُ اللّهِ . وأنزَلَ اللّهُ عزّ وجلّ في ذلِكَ اليَومِ:«الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِى وَرَضِيتُ لَكُمُ الْاءِسْلَامَ دِينًا». فَكانَت وِلايَتي كَمالَ الدّينِ، ورِضَى الرَّبِّ جَلَّ ذِكرُهُ . 🔸#امام_علی_علیه_السلام : پيامبر خدا به قصد حَجّة الوداع بيرون آمد. سپس [ در بازگشت] ، به غدير خم رسيد. به دستور او برايش چيزى شبيه منبر ساختند. سپس از آن، بالا آمد و بازوى مرا گرفت [ و بالا برد]، تا آن جا كه سفيدى زير بغلش ديده شد و با صداى بلند، در همان جايگاه فرمود : 🔅«هر كه من مولاى اويم، پس على مولاى اوست. خدايا! دوستدارش را دوست و دشمنش را دشمن بدار!». پس با ولايت من، ولايت خدا و با دشمنى با من، دشمنى با خدا محقّق مى شود. خداوند عز و جل در آن روز، نازل كرد :«امروز، دينتان را برايتان به كمال رساندم و نعمتم را بر شما كامل كردم و دين اسلام را برايتان پسنديدم». پس، ولايت من مايه كمال دين و رضايت پروردگار ـ كه يادش بلند باد ـ است. 📚الكافي : ج۸ ص۲۷ ح۴ 🔸 @hadithnet