🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸سلام، وسعت بخش زندگی🔸 سلام یک نوع #اتصال است. وقتی شما به طرف می‌گویی: «سلامٌ علیکم» او هم به شما می‌گوید: «علیکم السلام» مانند این است که دری باز شده و دوتا خانه به هم راه پیدا کرده‌اند. اگر دیوار بین دو خانۀ مجاور را بردارند، حیاطش دوبرابر می‌شود، چون هر دو احساس می‌کنند دویست متر به چهار‌صد متر تبدیل شده و فضا بازتر گشته است. وقتی می‌گویید: «سلامٌ علیکم» مانند این است که نصف دیوار را خراب کرده‌اید؛ او نیز با «علیکم السلام» نصف دیگر دیوار را خراب کرده و دیوار وسط از بین رفته، و فضایی وسیع پدید آمده است. انسان‌ها به‌وسیلۀ سلام کردن حجاب‌هایی را که #شیطان در بینشان قرار داده است، برمی‌دارند. @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸امربه‌معروف، به‌منزلۀ موج‌شکن طوفان فتنه‌ها🔸 #طوفان خیلی شبیه به #بهمن است. در بهمن، یک‌چیز سنگین می‌آید روی این لایۀ یک متری برف. برف دورش را می‌گیرد و مثل یک کوهی می‌غلتد و می‌آید. طوفان هم این‌گونه است؛ طوفان وقتی می‌آید، ابتدا یک موجی در هوا ایجاد کرده. در چرخش بعدی، هوای اطراف هم به مدد این موج می‌آید. بعد در تاب دوم و تاب سوم، هی مدد پیدا می‌کند. حال وقتی بهمن یا طوفان می‌آید، هرچه فضا وسیع‌تر و موانع کمتر باشد، طوفان هم شدیدتر است؛ از این جهت، در اقیانوس‌ها ارتفاع امواج غیر از خلیج‌فارس است. آنجاها به خاطر وسعت عظیمی که دارد، طوفان‌هایش هم وسیع است. در #جامعه هم عین همین است. انسان‌های تابع و #سطحی و پذیرا، مثل فضای بدون مانع‌اند. انسان‌های #معتقد و پیگیر، مثل کوه‌ها هستند، مثل موج‌شکن‌ها در دریا هستند. ایستادن آن‌ها در مقابل امواج، جلوی پیدایش طوفان‌ها را می‌گیرد. اگر انسان را جوری تربیت کنیم که موج‌شکن شود، در جامعه امنیت ایجاد می‌کند. یعنی طوفانی که می‌خواهد به وسیلۀ برخی انسان‌ها به وجود بیاید، این انسان‌های مؤمن دست به دست هم می‌دهند و این را می‌شکنند و فضا را قطعه‌قطعه می‌کنند. وقتی موج به این افراد می‌خورد، موج برمی‌گردد نه اینکه او را همراهش ببرد. برخورد شیء ثابت به طوفان و شیء غیر ثابت به طوفان همین است. شیء غیر ثابت، در طوفان تبدیل به #ابزار_طوفان می‌شود؛ تپۀ شن با همۀ سنگینی که دارد، ابزار دست طوفان است. طوفان با این شن، دیگران را سنگ‌باران می‌کند. هرچه غیر ثابت تربیت کنیم، بازو می‌شود برای فتنه‌ها و طوفان‌ها. برای ثابت بودن، «#اتصال » نیز نیاز است. حتی اگر ماسه هم درست بکنیم، اما چون به همدیگر اتصال ندارند فایده ندارد. ماسه، چگالی اش زیاد است، اما با یکدیگر اتصال ندارند. اگر مؤمنین به هم عشق و الفت و اعتماد نداشته باشند، مثل ماسه‌های پراکنده پخش می‌شوند و ابزار فتنه می‌شوند. سوره عصر را ملاحظه کنید: از «انسانِ منفرد» حرف نمی‌زند. این «تواصوا بالحق» و «تواصوا بالصبر»، انسان را مثل سنگ می‌کند. دیگر مثل تودۀ شنی نیست. تودۀ شنی، «تواصوا بالحق» و «تواصوا بالصبر» ندارند. به همدیگر، #دندانه نمی‌شوند. با هم قفل نمی‌شوند. از این جهت در جای دیگر می‌گوید که: «یؤمن بالله و یؤمن للمؤمنین»: بین او و مؤمنین بدبینی نیست. بین او و مؤمنین، اعتماد است. @haerishirazi