🍃🍁🍃🌱🍃🍁🌱🍃🍁🌱 📝✏️ نمره_تک 🖌راوی: ابوالحسن برونسی(فرزندشهید) از #درس📕 ما هیچ وقت غافل نمی شد. هر بار می آمد #مرخصی، از مدرسه ي همه مان خبر می گرفت، قبل از بقیه هم می آمد مدرسه ي من.... خاطره ي آن روز هنوز مثل روشنایی #خورشید توي ذهنم می درخشد. نشسته بودیم سرکلاس..... معلم دیکته گفته بود و حالا داشت ورقه ها را تصحیح می کرد. ورقه اي را برداشت و نگاهی به من انداخت. پیش خودم گفتم: «حتماً مال منه!» دلم شروع کرد به تند زدن. می دانستم خیط کاشتم. هرچه قیافه اش تو هم تر می رفت، حال و اوضاع من بدتر می شد. یکهو صداي در کلاس، حواس همه را پرت کرد. معلم با صداي بلندي گفت:«#بفرمایید.» در باز شد. از چیزي که دیدم قلبم می خواست از جا کنده شود، #پدرم درست دم در ایستاده بود! 😳😳 #معلم به خودش تکانی دادو زود بلند شد. #پدرم آمد جلو. با هم احوالپرسی کردند. معلم گفت:«اتفاقاً خیلی به موقع رسیدین حاج #آقاي_برونسی.» پدرم لبخندي زد. پرسید: «چطور؟»......😳 گفت: «همین حالا داشتم دیکته ي #حسن رو صحیح می کردم، یعنی پیش پاي شما کارش تموم شد.» با هم رفتند پاي میز. ورقه ي مرا نشان پدرم داد. یکدفعه چهره اش گرفت. نگاه ناراحتش آمد تو نگام. کمی خودم را جمع و جور کردم. دهانم خشک شده بود و تنم داغ.....😔😔 سرم را انداختم پایین و چشم دوختم به کفشهام.حواسم ولی نه به کفشهام بود و نه به هیچ جاي دیگر. فقط خجالت می کشیدم.از لابلاي حرفهاي معلم فهمیدم نمره ي دیکته ام #هفت شده....😔😔 رو به من گفتن: «این چه نمره ایه که شما گرفتی؟» صداي #پدرم مرا به خود آورد. سرم را گرفتم بالا. ولی به اش نگاه نکردم. «چرا درس نمی خونی؟ آقاي معلم میگن درسات #ضعیفه.».... حرفی نداشتم بگویم. انگار حال و احوال مرا فهمید. لحنش آرامتر شد. گفت: «حالا بیا خونه تا ببینم چی می شه.» با معلم خداحافظی کرد و رفت. زنگ تفریح، بچه ها دورم را گرفتند. هر کدام چیزي می گفتند. یکی شان گفت: «اگر بري خونه، حتماً یکدست #کتک مفصل می خوري.» بهش خندیدم. گفتم: «بابام اهل زدن نیست، دیگه خیلی ناراحت باشه، دعوام می کنه، حالا کتک هم بزنه عیبی نداره، چون خیلی #دوستش دارم.» 😍❤ زنگ تعطیلی مدرسه خورد. دوست داشتم از کلاس بیرون نروم. یاد قیافه ي ناراحت پدر مرا به هزار فکر و خیال می انداخت. هر جور بود راهی خانه شدم. بالاخره رسیدم خانه. پیش بقیه نرفتم. تو اتاق دیگري نشستم و کز کردم. همه اش قیافه ي ناراحت #پدرم تو ذهنم می آمد که دارد #دعوام می کند. یکهو دیدم دم در ایستاده. نگاهش کردم. بهم لبخند زد! آمد جلو. دست کشید روي سرم و مرا بلند کرد. گفت: «حالا بیا، ایندفعه عیبی نداره، #ان_شاءاالله از این به بعد خوب درس بخونی.»😊 #پـایـان_داستان_نمره_تک از کتاب#خاک_های_نرم_کوشک

#ستاره‌های_زینبی من #زینب هستم. اسمم را پدرم گذاشت، پدرم مهربان💞 بود. حتماً می‌دانید چه می‌گویم. مهربان، دوست و رفیق. به ما #سخت نمی‌گرفت. نمی‌گفت چادر بپوش. می‌گفت: می‌خواهی زیباتر جلوه کنی⁉️ می‌خواهی در امنیت و #آسایش باشی؟ وقتی می‌گفتم: «بله می‌خواهم»،😇 می‌گفت: #چادر برای زن خوب است. این نظر من است. حالا چادری هستیم😍. چادر انتخاب خود ماست؛ چون حرف پدرمان را درست یافته‌ایم. حالا هم #امنیت داریم و هم آسایش؛ همان طور که پدرمان گفته بود💯. با آقاجانم خیلی راحت بودم. همیشه با هم #صحبت می‌کردیم. هروقت مرا می‌دید، حتی زمانی که ازدواج💍 کرده بودم، مرا محکم در بغل می‌گرفت و #می‌بوسید. پدرم همیشه به مادرم می‌گفت: زینب مال من است😍، اون دو تای دیگر(احمد و زهرا) مال تو، و #می‌خندید. نمی دانم؛ شاید چون سرنوشت خودش بیشتر با حضرت زینب(س)❣ گره خورده بود، این را می‌گفت. وقتی می‌خواست به #سوریه برود، به او گفتم: آقاجان، این همه سال رفتی، بس نیست؟ مامان، ما را تنها بزرگ کرد😔. دیگر بس است. به‌خاطر ما نه، به‌خاطر مامان. #پدرم مکثی کرد و گفت: حضرت زینب(س) و حضرت رقیه(س) تنهاتر از شما هستند.😥 داستان #عاشورا را شنیده‌اید؟ کربلا می‌دانید کجاست؟‼️و بعد شروع کرد  به #روضه‌ خواندن ..😭 ✍ به روایت دختر بزرگوار شهید 📎جانشین فرماندهٔ لشگر سرافراز #فاطمیون #شهید_سیدحسین_حسینی🌷