#کلافِ_سَر_دَر_گُم زندگی مثل يک كامواست ؛ از دستت كه در برود ، مى شود كلاف سر در گم ، گره مى خـورد ، میپيچد به هم ، گره گره مى شـود. بعد بايد صبورى كنى ، #گره را به وقتش با حوصله وا كنى زياد كه كلنجار بروى، گره بزرگتر میشود کورتر میشود. يک جايى ديگر كارى نمى شـود كرد ، بايـد سـر و تـه كلاف را بريد. يک گره ظريف و كوچک زد ، بعد آن گره را توى #بافتنى جورى قايم كـرد ، مـحو كرد ، جورى كه معلوم نشود. يادمـان باشـد گـره هاى تـوى كلاف همان دلخـورى هـاى كـوچـک و بزرگـند . هـمان كينـه هاى چـنـد سـالـه . بايـد يک جـايى تمامش كـرد . سر و تهش را بريد. زندگى به بندى بند استْ به نام #حرمت كه اگر پاره شود تمام است...