اینجا باید سکوت کنه و شمشیر نکشه تا اسلام از دست نره !

برگردیم زمان امام حسن مجتبی علیه السلام.

یکم این دوران امیر المومنین رو تحلیل کنید تا بیام

امام علی علیه السلام احساسی تصمیم نگرفته ! منطقی تصمیم گرفت .

در دوران امام حسن علیه السلام در نظر بگیرید که تازه خلیفه ی مسلمین رو کشتن ( امیر المومنین علیه السلام).

دشمن مقابل ایشون یک شخص مکار و پولدار هست به اسم معاویه

بغیر از این دشمن اصلی ، دشمنان سمج و بد عنق دیگه ای هم از قبیل باقیمانده های تفکر خوارجی و نهروانی هم وجود دارد .

اون زمان اشرافی گری ، هنوز تفکری بود که تو جون مردم افتاده بود. از زمان عثمان محکم شده بود.

مردم بیشتر از اینکه دنبال شهادت و خدا و پیغمبر و اینا باشن . دنبال پول و مال و اسب و غنیمت و گوشت پر دنبه و پیتزا و اسنک و ... بودن

خب

سپاه امام حسن علیه السلام می‌فرماید که پاشید برا خدا جنگ کنید و به مواجب مناسبی که داریم بهتون میدیم اکتفا کنید ! از اون طرف جبهه ، معاویه میگه : گل من ، پاشو بیا عضو لشکر من شو انقد طلا میکنم تو حلقت تا خفه شی یه منصب توپی هم بهت میدم. تازه اگه بیای شام ( اروپای خودمون) حوری بهشتی هم داره

اون مردمی که سالیان سال برای خدا شمشیر زده بودن ، حالا دیه طلا های معاویه چشاشونو کور کرده بود... از سربازان عادی گرفته ، تا سرداران حضرت ...