. 🔹سال مهار تورم، رشد تولید ♻️ بازگشت دولت از اجرای سیاست تعدیل ساختاری، لازمۀ مهار تورم ◀️ سوگمندانه محتوای اصلی سیاست‌های اقتصادی در هر دو دولت سازندگی (دولت پنجم و ششم) و مردمی (دولت سیزدهم) یکسان و حول کرامت سرمایه‌داران بزرگ و تحت فشار قرار گرفتن محرومان است. ◀️ دل‌بستن به مجموعه سیاست‌های تعدیل ساختاری برای دستیابی به پیشرفت، رفتن به سمت سراب و سقوط ناگهانی به دره است. ◀️ نسخه تعدیل ساختاری اگر تجویز شفابخشی بود، می‌بایست شفای خود را در دولت مرحوم هاشمی رفسنجانی نشان می‌داد، اما از قضا سركنگبين صفرا نمود. ◀️ تصور اینکه بستۀ تعدیل ساختاری، همان قطار پیشرفت باشد، تصوری اشتباه است، بلکه قطاری با بلیط بسیار گران است که محرومان بر آن سوار نیستند و صرفا نظاره‌گر آن شده‌اند. طبقات متوسط نیز درون قطار در حال سلاخی شدن و تبدیل شدن به طبقۀ محروم هستند و از قطار به بیرون پرتاب می‌شوند. ◀️ اگر مراد برخی مسئولان اقتصادی و کارشناسان دستگاه‌های سیاستگذار در حوزۀ اقتصاد، تبدیل ایران به شیلی، له کردن مستضعفان است، آشکارا بیان دارند. ◀️ باتوجه به گذشت نیمی از عمر مسئولیت دولت، زمان به سرعت در حال گذشت است و فرصت زیادی برای انجام تغییرات و بازگشت از مسیر مخرّب وجود ندارد. ◀️ چشم‌اندازهای موهومی بر اساس تعدیل ساختاری، همانطور که تاکنون ثمربخش نبوده است، در ادامه نیز ثمر بخش نخواهد بود. ◀️ اینکه به طور مکرّر از رشد اقتصادی و نظایر آن صحبت کنند، لزوما به معنای بهبود معیشت مردم نیست. بهبود معیشت مردم، مستلزم بهبود همزمان رشد اقتصادی و توزیع درآمد است. چه بسا رشدهای سنگین اقتصادی که منفعت آن صرفا نصیب برخی بنگاه‌ها و صاحبان سرمایه‌های بزرگ شود و عامۀ مردم از آن بی‌بهره بمانند. ❌ زندگیِ نقدِ مردم، با وعده‌های نسیۀ مسئولان بهبود نخواهد یافت. اینکه به طور مکرر گرانی در معیشت مردم رخ می‌دهد و مسئولان قوه مجریه، وعدۀ بهبود اوضاع در آینده را می دهند، دردی از جامعه دوا نخواهد کرد. تغییر ریل لازم است تا دیر نشده😒 #مهار_تورم