🌹وَ أُفَوِّضُ أَمْرِيٓ إِلَى اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ🌹
🌷 و من كارم را به خدا واگذار می نمایم؛ زیرا خدا به بندگان بیناست.🌷 (سوره غافر، آیه ۴۴)
☘
✍ #تفویض در لغت به معنای «واگذارنمودن» است و در اصطلاح متون دینی، مرحله ای از ایمان است که وقتی انسان، خداوند را به عنوان «منبع خیرات» و آگاه به #مصالح_دنیوی و #اُخروی خود می شناسد، کارهای خود را به او واگذار می کند.
👌 تأمل در فراز ابتدایی دعای ماه رجب: «یا مَنْ ارْجُوهُ لِکلِ #خَیرٍ؛ ای کسی که برای هر خیری به تو امیدوارم.» نشان دهندۀ «تفویض امر به خداوند متعال» است؛ البته باید توجه داشت که این مسئله نه به این معناست که انسان دست از تلاش و کوشش بردارد، چراکه این به طور مسلّم، تحریفی در معنای «تفویض» به شمار می رود. بلکه به این معناست که نهایت کوشش و تلاش را به کار گیرد، و هنگامی که در برابر موانع سخت قرار گرفت، وحشت نکند و دلسرد نگردد، بلکه کار خود را به خداوند واگذارد، و با عزمی راسخ به تلاش ادامه دهد.
✅ درباره اهمیت واگذاری کارها به خداوند و #توکّل بر پروردگار متعال، حدیثی از أمیر مؤمنان حضرت علی عَلیهِ السَّلام روایت شده است که می فرمایند:
🌹اَلایمانُ لَهُ أربَعَةُ أرکانٍ اَلتَّوَکُّلُ عَلَی اللَّهِ وَ تَفویضُ الأمرِ إلَی اللَّهِ عَزَّوَجَلّ وَ الرِّضا بِقَضاءِ اللَّهِ وَ التَّسلیمُ لِاَمرِ اللَّهِ🌹
🌷 ایمان چهار رکن دارد: توکل بر خدا، واگذار نمودن کار به خدا، راضی بودن به قضای إلهی و تسلیم در برابر فرمان خداوند.🌷
📚 بحار الأنوار، ج 68، ص 341
http://eitaa.com/hajizadeh1
🆔کانالرسمی محمدصادق حاجیزاده
🌿 قَالَ الصّادِقُ عَلیهِ السَّلام:
🌹 مَنْ أُعْطِیَ ثَلَاثاً لَمْ یُمْنَعْ ثَلَاثاً؛ مَنْ أُعْطِیَ الدُّعَاءَ أُعْطِیَ الْإِجَابَهًَْ وَ مَنْ أُعْطِیَ الشُّکْرَ أُعْطِیَ الزِّیَادَهًَْ وَ مَنْ أُعْطِیَ التَّوَکُّلَ أُعْطِیَ الْکِفَایَهًَْ ثُمَّ قَالَ أَتَلَوْتَ کِتَابَ اللَّهِ عَزَّوَجَل:
✅ «وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَی اللهِ فَهُوَ حَسْبُهُ»
✅ وَ قَالَ «لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ»
✅ وَ قَالَ «اُدْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ»🌹
🌸 حضرت امام جعفر صادق علیه السَّلام می فرمایند:
🌷 هرکس به سه چیز برسد، از سه چیز محروم نمیگردد؛ هرکس موفّق به #دعا شد به #اجابت هم خواهد رسید و هرکس #شکر_نعمت کرد به #فزونی_نعمت خواهد رسید و هرکس #توکّل پیدا کرد، زندگی او #تأمین خواهد شد. سپس فرمودند: آیا کتاب خداوند متعال را تلاوت نکرده اید که میفرماید:
👌 «هر کس بر خدا توکّل کند، کفایت امورش را میکند.» (سوره طلاق، آیه ۳)
👌 و در جای دیگر فرمود: «اگر شکرگزاری کنید، قطعاً نعمت خود را بر شما بیفزایم» (سوره ابراهیم، آیه 7)
👌 و در آیهای دیگر فرمود: «مرا بخوانید تا دعای شما را اجابت نمایم.» (سوره غافر، آیه ۶۰)🌷
📚 تفسیر أهل بیت علیهم السَّلام، ج ۷، ص ۳۴۴ / الکافی، ج ۲، ص ۶۵ / بحار الأنوار، ج۶۸، ص ۱۲۹ / الخصال، ج ۱، ص ۱۰۱ / روضة الواعظین، ج ۲، ص ۳۲۵ / المحاسن، ج ۱، ص ۳
🌹🌹🌹🌹🌹
http://eitaa.com/hajizadeh1
🆔کانالرسمیمحمدصادقحاجیزاده
توصیههای ویژۀ امام رئوف برای روزهای پایانی ماه شعبان
عبدالسلام بن صالح هروى گوید: در روز جمعۀ آخر #ماه_شعبان بود كه بر حضرت #امام_رضا صلواتاللهعلیه وارد شدم؛ ایشان فرمودند:
«اى أباصلت! ماه شعبان بيشترش گذشته و اين جمعۀ آخر آن است؛ پس آنچه از اعمال خير كه در اين ماه در انجام آن كوتاهى كردهاى، در اين چند روزى كه باقى مانده تدارک نما؛ و اهتمام کن به انجام آنچه به حال تو مفيد است و ترک آنچه براى تو فایدهاى ندارد؛ و #دعا و #استغفار و #تلاوت_قرآن را افزون كن؛ و از گناهان و نافرمانیهايت به سوى خدا باز گرد و #توبه نما؛ تا اينکه وارد ماه خدا شوی، در حالى كه با خداوند متعال #اخلاص ورزيده باشى؛ و امانتى بر گردن خود باقى مگذار، مگر آنكه آن را ادا كنى؛
و نيز در دلت #كينه هيچ مؤمنى نباشد، مگر اينكه آن را از دل بيرون كنى؛ و هيچ گناهى را كه مرتكب بودهاى وامگذار، مگر اینكه آن #گناه را رها كرده و از آن دورى گزينى؛ و از خداوند پروا داشته باش و در امور نهان و آشكارت بر او #توكل و اعتماد كن؛ که "هر كس بر خداوند توکّل كند، او برایش کافی است، خدا فرمانش را به انجام میرساند، به راستى که خداوند براى هر چيزى اندازهاى مقرّر كرده است." (سوره طلاق، آیه ٣)
و در باقيماندۀ اين ماه، زياد اين ذكر را بگو:
"اَللَّهُمَّ إِن لَم تَكُن قَد غَفَرتَ لَنَا فِي مَا مَضَى مِن شَعبَانَ، فَاغفِر لَنَا فِيمَا بَقِيَ مِنهُ."
(يعنى: پروردگارا! اگر تاكنون در اين ماه شعبان كه به پایان نرسيده است ما را نبخشيدهاى، پس از تو میخواهيم كه در باقيماندۀ اين ماه ما را ببخشى و بيامرزى.)
زيرا خداوند متعال در ماه شعبان، خلایق بسيارى را از آتش جهنّم آزاد میكند به حُرمت ماه مبارک رمضان.»
📚 عیون اخبار الرّضا علیهالسلام (شیخصدوق)، ج۱، ص۵۶
اقبال الاعمال (سیدبنطاووس)، ج۱، ص۸