#درسهای_کرونا #سختی_خانه_داری 💠پدری🧔 که مادری🧕 را تجربه کرد . 🖋‏پس از مثبت شدن تست کرونای🔬 همسرم و شروع قرنطینه خانگی‌اش، کارهای خانه و نگهداری از محمد؛👨‍👦 پسر سه ساله‌مان با من بود. تجربه‌ای یک ماهه و عجیب، مثل سفر به دنیایی ناآشنا! برای منی که هر روز دیروقت از محل کار به خانه می‌آمدم و مدت کوتاهی با پسرم سروکله می‌زدم،🙇‍♂ وقت گذاشتنِ تمام‌وقت برای یک کودک که نیاز‌های مختلفی دارد آسان نبود. آن هم در کنار خانه‌داریِ تمام وقت که خب، پیش از این کمتر در جزییات آن دخیل بودم. و در تمام این مدت، بی‌اغراق هر روز شرمنده‌تر😰 شدم و به خودم بدوبیراه گفتم! بابت همه ایامی که «‎مشارکت عادلانه‌ای» در این امور نداشتم و عمده‌ی این کار طاقت فرسا روی دوش همسرم بوده. چی فکر می‌کردم با خودم؟! . من البته چه در دوره مجردی و چه بعد از ازدواج 👪همیشه در کارهای خانه مشارکت داشتم. لااقل تا قبل از این تجربه، اینطور فکر می‌کردم! در مدت قرنطینه همسرم، پسرمان علاوه بر بازی‌های معمولِ بین من و خودش، انتظار کارهایی را داشت که مادرش برای او انجام می‌داد. یعنی مجموعه کارهایی برای سرگرم کردن،🏐🏸⚽️ بازی و تغذیه‌اش🍼🍯. کارهایی که انجام دادن‌شان به خودی خود، مشکلی نداشت. مشکل اینجا بود که نمی‌فهمیدم چطور می‌توانم همزمان با «کارهای خانه»🍳☕️🍽 به اندازه کافی برای «محمد» و البته «خودم» وقت بگذارم؟! چون کارهای خانه که رسما تمامی نداشت! نسبت زندگی و خانه‌داری نسبت آدمیزاد است و نفس کشیدن. می‌شود یک روز نفس نکشید؟ طبعا نه! آشپزی🥘، شست‌وشوی همیشگی ظروف🍽/لباس‌ها👕 و جمع و‌ جور کردن بی‌توقف منزل به واسطه قدرت تخریب‌گریِ💥🤯 بمب متحرکی به نام محمد و دیگر امور خانه، واقعا وقت کمی برایم باقی می‌گذاشت. با این حال برای زن‌ها این یک کار تمام وقت و بدون مرخصی است، تا پایان عمر! . حکایت غم‌انگیز و شرم‌آوری است!🤔 می‌گویم غم‌انگیز و شرم‌آور😰 چون عمر زن‌ها و مادرهای زیادی تمام شده بدون اینکه بتوانند یک موضوع بدیهی را به خانواده و فرزندان‌شان تفهیم کنند؛ اینکه من را و این کوهِ کارهای پیش رویم را ببینید! [همه اینها را بگذارید کنار شاغل بودن برخی خانم‌ها، از جمله همسرم که اساسا بحث دیگری است!] . این نوشته را بگذارید به حساب یک اعتراف! از طرف مَردی👨 که پیش از این تصور می‌کرد نقش مهمی در کارهای خانه دارد و حالا می‌داند تصورات‌اش نسبتی با واقعیت نداشته و چقدر تباه بوده! نهایتا اینکه یک چیزی شبیه به همین‌ها را حتما توی وصیت‌نامه‌ام برای محمد هم می‌نویسم و احتمالا اینجوری تمامش کنم: «پسرم! دنیا با برقراری عدالت حتما جای قشنگ‌تری است، منتها بیا از خانه خودمان شروع کنیم!» 🖋روایتی از موسی راوندی 😉اگر چند فرزند بود سختی رو بهتر میفهمید #رزمایش_مواسات #رزمایش_همدلی #به_یاری_خدا🤲 #کرونا_را_شکست_میدهیم کانال شبهات کرونا👇 @coronaai