تشیع، در داستانِ کربلا، در اوجِ شکوه‌اش، تجسمِ عینی پیدا می‌کند. اما، یکی از وسایلِ بی‌روح شدن و فلج شدنِ فکرِ شیعی، و گم شدنِ اصلِ قضیه، این است که، ما، همه چیز را گذاشتیم، و به داستانِ کربلا پرداختیم. و به شکلی پرداختیم، که اولین قربانی‌ی تجلیل و تعظیمِ ما از حسین، و یادآوری‌ی داستانِ کربلا، خودِ حسین، و خودِ داستانِ کربلا است..." #حسین_وارث_آدم_ص_۲۳۴ #دکتر_علی_شریعتی