يكي از بستگان علامه محمد تقی جعفری، در خواب ديد كه در برابر علامه عبدالحسين اميني، صاحب «الغدیر»  نشسته است. علامة اميني پرسيد: آيا شما جعفري را مي‌شناسيد؟ گفت:آري علامه اميني گفت: نامه‌اي مي‌دهم به ايشان بدهيد پرسید: اجازه دارم نامه را باز كنم و بخوانم؟ وقتي پاسخ مثبت شنيد، در نامه نظر انداخت؛ ديد خيلي معنوي و ملكوتي است؛ به قدري نوراني بود كه حالي خاصّ پيدا كرد علامه اميني با تأكيد گفت: «اين نامه را بدهيد به جعفري و به ايشان بگوييد: ما اكنون در اين عالم برزخ ديگر نمي‌توانيم كاري بكنيم ولي شما در آن دنيا در ميدان كار هستيد و مي‌توانيد دربارة اميرالمؤمنين(علیه السلام) كار كنيد». به اين ترتيب، ترجمه و تفسير نهج البلاغه آغاز شد و تا پايان عمر استاد ادامه يافت و ۲۷ جلد از آن منتشر شد. علامه جعفري با تمام صلاحيت‌ هايي كه در شناخت هستي و جهان بيني‌هاي شرقي و غربي داشت، كوشيد كلام حضرت امير المؤمنين علی(علیه السلام) را به درستي بشناسد و به بهترين شكلي بشناساند. ایشان در اين راه، مكاتب گوناگون و نظريه‌هاي مختلف را به ميدان طلبيد و با قدرت استدلال نشان داد كه نهج البلاغه كلام خالق نيست،اما برتر از كلام هر مخلوقي است و مطالب آن اگر درست و كامل روشن گردد، سراسر حقيقت و درستي است و در آن هيچ كژي و اشتباهي راه ندارد. #غدیر #الغدیر #نهج‌البلاغه #مولاامیرالمومنین